Spring naar inhoud


Lelijk kunstwerk

Beste Beatrijs,

Mijn vriend was onlangs jarig en zijn elfjarige zoon kwam met een groot, zelf gespoten schilderij aanzetten als cadeau. Mijn vriend en ik vinden het niet om aan te zien, maar dat hebben we natuurlijk niet gezegd tegen het kind. Hij heeft dit bedacht (vermoed ik) omdat wij pas sinds kort in dit huis wonen en besproken hebben dat er nog iets aan de muur moet. Moeten wij het schilderij ophangen terwijl hij maar om het weekend een nachtje bij ons is? Moeten we in de weer met ophangen als hij er is en weghalen als hij weggaat? Of uitleggen dat wij het niet mooi vinden? Te groot is geen excuus, er hangt een nog groter schilderij van de kunstuitleen.

Een lelijk kunstwerk

Beste Een lelijk kunstwerk,

U hoeft het schilderij niet op te hangen. De belangrijkste reden is dat het te groot is. Dat het lelijk is speelt een veel geringere rol. Jonge kinderen (onder de twaalf) komen voortdurend met matig geslaagde tekeningen of knutselwerkjes aanzetten, die hun vertederde ouders toch ergens ophangen of neerzetten. Na een redelijke periode van tentoonstelling wordt het fröbelwerk dan weer discreet weggehaald. Met een object dat te groot is kan dat niet, omdat het te veel aandacht trekt en de rest van het interieur overheerst.

Hang het dus niet op, maar plaats het ergens weg, op zolder of in een niet-gebruikte kamer. Niet meteen bij het vuilnis zetten – dat kan altijd nog.

Een belangrijke vuistregel om iemand niet tegen de haren in te strijken is dat een verrassing nooit te volumineus mag zijn.

Als het kind ernaar vraagt, kan de vader (niet u, want als vriendin van een gescheiden vader kun u dat soort gesprekken beter niet voeren) hem vertellen dat hij geroerd was door de moeite die zijn zoon had gedaan om zelf iets te maken, maar dat het schilderij te groot is. Hij kan dit feit aangrijpen voor een lesje ‘cadeaus geven’. Uw vriend kan zijn zoon uitleggen dat mensen graag hun eigen smaak tot uiting laten komen in de grote dingen in hun huis (meubelstukken, schilderijen, gordijnen, tapijten enzovoort) en dat ze het niet fijn vinden als iemand anders bepaalt hoe hun interieur eruit komt te zien. De zoon zal in de rest van zijn leven nog vaker cadeaus moeten geven. Het vinden van iets wat in de smaak valt luistert nauw en een belangrijke vuistregel om iemand niet tegen de haren in te strijken is dat een verrassing nooit te groot (te volumineus, te veel ruimte vretend) mag zijn. Iets groots kan alleen wanneer de ontvanger op voorhand een welomschreven wens heeft uitgesproken: ‘Ik wil die kroonluchter en hij is daar te koop.’ Zomaar een kunstwerk geven is altijd gevaarlijk. Wie zich er toch aan waagt, moet tenminste voor ogen houden dat een klein schilderij (ter grootte van een A-viertje) een beter cadeau is dan een groot schilderij. Als uw vriend dit op een aardige manier uitlegt aan zijn zoon, zal hij het wel begrijpen en minder teleurgesteld zijn.

Artikelen in Cadeaus, Kinderopvoeding.

Gelabeld met , .


4 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Jantine schrijft

    Als het met liefde is gemaakt zou ik het wel ophangen. Maar niet te lang. Twee maanden ofzo. Tot je iets anders bij de kunstuitleen hebt gevonden voor die plaats. Dan verhuist het naar de gang of logeerkamer. Het gevoel van “niet goed genoeg zijn” kan bij een elfjarige vervelend doorwoekeren, zeker na een scheiding.

  2. N.F schrijft

    Dit vind ik niet. Hang het op als de jongen er is en haal het weg als hij vertrekt, hang dat schilderij van de kunstuitleen dan weer op. Kinderen krijgen al teleurstellingen genoeg, hij leert dit uiteindelijk (als hij wat ouder is) heus wel. Hij heeft ontzettend zijn best gedaan op dit “kunstwerk”, knoop dat maar in je oren voor die ene dag dat je tegen dit werk aan moet kijken. Over een paar jaar kunnen jullie hier met zijn drieën vast smakelijk om lachen!

  3. Floor MIzee schrijft

    Ja, dat is eigenlijk best een leuke reactie, van N.F. Natuurlijk, kinderen moeten met frustratie om leren gaan, maar er zijn grenzen. Je kunt er ook de humor van inzien. O jeetje, hij komt weer, even het schilderij ophangen. Natuurlijk vergeet je het een keer, maar dan zeg je dat je de beide schilderijen afwisselt.

  4. CH schrijft

    Ik ben het eens met de redenering van Beatrijs. Een kunstwerk ophangen als de gulle gever op visite komt en het daarna (giechelend) weer opbergen vind ik trouwens geen schoonheidsprijs verdienen. Je spaart wellicht de ’tere’ (is dat zo?) kinderziel maar ik vind het toch een vorm van iemand niet serieus nemen. Ga met de jongen een eerlijk volwassen gesprekje hierover aan inplaats van hem als een kleine kleuter voor het lapje te houden. Op zijn leeftijd verdient hij een meer volwassen benadering en hij heeft daar meer aan dan aan genept worden zodat hij wellicht enthousiast-onwetend nog meer kunstwerken aanbiedt waarop men eigenlijk niet zit te wachten. Zo’n gesprekje kan heus tactvol en vriendelijk zijn, zonder botte bijl. Toon waardering voor zijn initiatief, vel geen oordeel wat betreft mooi of lelijk maar benadruk dat het kunstwerk niet in het interieur past.



Sommige HTML is toegestaan