Spring naar inhoud


De vis wordt duur betaald

Beste Beatrijs,

Elke oudejaarsavond organiseer ik voor een stuk of acht vrienden en kennissen een gourmetmaaltijd. Omdat een aantal van hen krap bij kas zit, moet dit heel zuinig gebeuren. Niemand wil of kan teveel betalen. Met heel veel pijn en moeite krijg ik het dan voor elkaar om een maaltijd met alles erop en eraan te regelen voor 17 euro per persoon. Vorig jaar waren er voor het eerst twee vleesvermijders bij, die wel vis aten. Een combinatie van vlees en vis zou te duur zijn. Dus had ik voor zes mensen vlees en voor de andere twee vis gekocht. Van tevoren had ik dit ook medegedeeld, maar sommige vleeseters stortten zich toch op de beperkte visstukjes. Toen ik hier wat van zei, werd er gemord, wat de sfeer niet ten goede kwam. Had ik het anders moeten aanpakken? Mag ik eigenlijk wel beperkingen stellen aan wat ik de gasten voorschotel? Hoe kan ik dit soort problemen voorkomen?

Afblijven van de vis!

Beste Afblijven van de vis,

Het was buitengewoon ongepast dat de vleesetende gasten ondanks uw waarschuwing aan de haal meenden te kunnen gaan met de porties vis die niet voor hen waren bestemd. Dat uw correctie de sfeer aantastte valt u niet te verwijten. Gulzigaards moeten worden ingedamd. Om het getouwtrek om begeerlijke (want schaarse) etenswaren te vermijden kunt u simpelweg het vlees helemaal weg laten uit het menu en alleen vis serveren. Dan kan iedereen overal van mee-eten. Voor iedereen hetzelfde is gezelliger dan aparte porties voor een minderheid.

Sommige vrienden zijn armlastig en kennelijk zijn degenen met een dikkere portemonnee niet bereid om wat meer geld in het feestmaal te steken dan de minvermogenden. Wat ook weer van een tamelijk schrieperige instelling getuigt. Tja, als iedereen vooral erop gespitst is om zijn hand op de knip te houden, kan er geen weelderigheid worden verwacht. Waarom bent u trouwens de enige die altijd maar weer moet koken en ontvangen? Waarom kan dat niet wat meer verdeeld worden? Als het de anderen te veel moeite is om ook eens gastvrijheid te verlenen en niemand wil wat extra’s dokken, dan blijft het een afgepaste dis met schraalhans keukenmeester. Wie overvloed wil, moet vrijgevigheid betonen.

Artikelen in Eten en drinken, Feestdagen.

Gelabeld met .


3 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. neeltjejans schrijft

    Je kan ook aan iedereen vragen iets mee te brengen. Dan is alles opgelost. De gastvrouw verzorgt de avond en krijgt een fles wijn als dank.
    Degene die niet veel te besteden heeft zorgt bv voor het brood, degene die wat meer te besteden heeft zorgt voor het vlees…
    Mooie spreuk is: “Het maakt niet uit wat je eet, maar met wie”.

  2. Angelique van der Haar schrijft

    Even voor Beatrijs; wat verwoord je een en ander weer heerlijk! De meest ranzige, onuitstaanbare en onbegrijpelijke situaties blijven een genot om door jou beschreven te zien.

  3. charlotte bakker schrijft

    30/12/2014 Dat is nou weer het probleem als je geen nee durft te zeggen tegen iets wat je niet wilt doen/wat buiten je proporties valt en/of tegen je principes indruist. Doordat deze mevrouw/meneer het elk jaar weer organiseert gaan de anderen dat vanzelfsprekend vinden en zij weten gewoon niet beter. Zij vinden het zo wel goed, dan hoeven zij niets te organiseren en geen mensen te ontvangen. Als de desbetreffende persoon eerder aan de bel had getrrokken en dat kenbaar had gemaakt, was het misschien niet zo ver gekomen. Maar doordat zij/hij ieder jaar weer opnieuw deze kiebel op de nek haalt en dan misschien in een keer nee zegt, krijg je wrijvingen. Maar dat moet dan maar een keer. Het hoeft niet altijd van dezelfde uit te gaan vind ik.



Sommige HTML is toegestaan