Beste Beatrijs,
Wij zijn een paar maanden geleden verhuisd naar een fijne rijtjeswoning met tuin. Het is hier goed toeven op de buurvrouw na. Zij woont met man en drie kleine kinderen twee huizen verderop. Met het mooie weer is iedereen graag buiten in de tuin. Het probleem: onze buurvrouw kan niet op een normaal volume communiceren met haar kinderen. Ze corrigeert hen de hele tijd en doet dit schreeuwend. Behalve dat ik het zielig vind voor de kinderen, stoor ik mij er ook aan. Burengeluiden horen erbij en ik erger mij niet aan haar kinderen, wij hebben zelf ook twee jonge kinderen, maar wel aan haar. Ik houd de relatie met de buren graag goed. Kan ik mijn buurvrouw aanspreken op haar geschreeuw? Ik ken haar alleen van groeten op straat.
Te veel stemvolume
Beste Te veel stemvolume,
Een stroom van schreeuwende correcties is heel vervelend om aan te horen voor omwonenden en dit is ook zeker geen goede opvoedingsstijl, maar u kunt de buurvrouw er niet op aanspreken, want daarmee treedt u in haar persoonlijke leefsfeer. Als u dat doet, krijgt u onmiddellijk ruzie. Alleen mensen die de buurvrouw na staan (familie, vriendinnen) kunnen hier eens een balletje over opgooien, maar u kent haar nauwelijks, dus brand uw vingers er niet aan. Als u het er niet bij wil laten zitten, moet u eerst de buurvrouw beter leren kennen, kopjes koffie drinken, langzaam de gezelligheid opvoeren en het soort verstandhouding opbouwen, waarin (omzwachtelde) kritiek mogelijk is, vooraf gegaan door de bezorgde vraag ‘of zij het misschien moeilijk heeft met de kinderen?’
Het argument dat je de buurvrouw niet mag aanspreken omdat je dan treedt in haar persoonlijke levenssfeer vind ik een non-argument. De buurvrouw treedt namelijk net zo goed in de levenssfeer van de klager. En of er nu ruzie van komt of niet (mensen zijn zich vaak niet bewust van hun eigen gedrag totdat ze erop worden aangesproken) – ik zou erop afstappen en haar vriendelijk vragen de overlast wat te beperken. Dat lucht zowiezo op én er is een opening voor de volgende keer. Die kopjes koffie doe ik wel met andere gezellige mensen.
Helaas die buurvrouw kan niet ophouden met schreeuwen, haar moeder schreeuwde tegen haar en het is voor haar de natuurlijke weg om haar ongenoegen te uiten, dat krijgt u er niet meer uit.
O nee, vooralsnog niet ingaan op de kinderopvoeding. Wèl melden dat het luide praten huizen ver reikt en erg storend is. Pas als 3x vragen met ruime afstand ertussen niet helpt, beginnen met een andere formulering om uit te vissen waarom ze zo schreeuwt. Schreeuwen kan misschien ook duiden op slechthorendheid bij kinderen en/of moeder. Of eigen incocsequent optreden, waardoor de kinderen een inschatting maken volgens het principe blaffende honden bijten niet. Maar dat is voor later. Eerst gewoon dat volume omlaag praten.
Mevrouw, wees blij dat het maar één buurvrouw is. Wij wonen tussen 3-4 gezinnen in waarvan zowel de ouders als de vele kinderen uitsluitend op orkaansterkte met elkaar communiceren. Dwars over onze tuin heen worden er hele gesprekken gevoerd en vooral veel naar de kinderen gegild. Van ’s morgens 08.00 – ’s avonds 20.00 gaat het door.
Probeer alstublieft die ene schreeuwende buurvrouw te negeren. Steek er absoluut geen energie in want dat helpt toch niet.
Mijn strategie is altijd: kopjes koffie mee drinken, praatje maken en dan beamen hoe zwaar het opvoeden van kinderen is. Altijd vermijden van ongewenste adviezen, betutteling en dan zo uitvogelen hoe de vork in de steel zit. Dan weet u meer en heeft u een ingang.
Je kunt haar niet aanspreken op haar opvoedstijl, maar wel op het feit dat er geen geluidsdichte muur tussen uw tuinen zit en u dus overlast ervaart van haar conversatietoon. Ook niet de makkelijkste gesprekken, en gezien het feit dat dit soort dingen snel escaleert en mensen nu massaal een kort lontje hebben is het misschien beter om er even vanaf te zien. Onze achterburen vinden het nodig om de hele dag een “loungemuziekje” in de tuin te hebben. Zit ik ook niet op te wachten maar ik laat het er nu maar bij.
Mijn inziens kun je iemand gewoon aanspreken op de geluidsoverlast.
Breng het op vriendelijke toon en stel jezelf eerst even voor,
Om de opvoeding ter sprake te brengen, moet er eerst vertrouwen zijn.
I.d.d eerst eens bij elkaar op de koffie gaan. Vaak krijg je dan ook al iets mee van wat er speelt.
Maakt de buurvrouw bijvoorbeeld een opmerking over de kinderen, kun je daar op inhaken.
Breng de kwestie ter sprake op een vriendelijke, niet veroordelende toon.
Dan is de kans groter dat er een opening is voor een goed gesprek.
https://www.pzc.nl/nlblijftthuis/vrouw-met-huilbaby-vindt-hartverwarmend-briefje-van-buurvrouw-op-de-deurmat~a17682c2/
dit is een ander geval maar een briefje in deze trend zou ook kunnen, niemand wil zich aangevallen voelen maar wel begrepen