Beste Beatrijs,
Sinds een half jaar heb ik (man van 70) een nieuwe vriendin. Mijn vrouw is drie jaar geleden overleden na een goed huwelijk van ruim veertig jaar. Het alleen zijn viel mij zwaar en ik besloot te gaan internetdaten. Al vrij snel kwam ik in contact met een leuke vrouw en ontwikkelde zich een relatie. In de weekenden zoeken we elkaar op en gaan ook af en toe samen een weekje weg. Alhoewel het contact van beide kanten als aangenaam wordt ervaren, zijn er toch een paar kwesties die tot onenigheid hebben geleid.
Sinds het overlijden van mijn vrouw draag ik haar trouwring aan mijn rechterhand. Mijn vriendin vindt dit niet passend binnen een nieuwe relatie en zegt dat ik die trouwring af moet doen. Ik heb twee kinderen en drie kleinkinderen. De kinderen zijn op de hoogte van mijn relatie en hebben rustig en positief gereageerd op mijn melding. Er is nog geen ontmoeting geweest. Mijn vriendin vindt dat het nu tijd daarvoor is, terwijl ik er nog even mee wil wachten. Tot slot heb ik in mijn woonkamer een leren bank en leren stoelen (niet versleten). Zij zei laatst dat de inrichting helemaal niet haar smaak was en dat ze graag andere meubels wilde. Op termijn is er zeker iets mogelijk, maar dit ging mij iets te snel. Wat vindt u hiervan?
Moet ik zwichten?
Beste Moet ik zwichten,
U mag uw trouwring de rest van uw leven blijven dragen. U hebt een lang huwelijk gehad, dus het is heel begrijpelijk dat u de nagedachtenis van uw vrouw in ere wil houden. Uw nieuwe vriendin heeft daar helemaal geen last van (dit zit alleen maar in haar hoofd) en bovendien heeft ze er niets over te zeggen. Het is uw beslissing. Hetzelfde geldt voor uw meubilair. Het bankstel mag haar smaak niet zijn, maar u woont niet met haar samen en zij heeft simpelweg geen zeggenschap over uw inrichting. Sterker: het feit dat zij zich nu misprijzend uitlaat over uw meubilair lijkt een goede reden om een beetje gas terug te nemen in uw relatie. Het is heel belangrijk dat mensen die op latere leeftijd na een lang huwelijk een relatie beginnen niet elkaar de wet gaan zitten voorschrijven voor hoe de ander zich moet opstellen. Deze relaties kunnen alleen werken, als partners elkaar vrijlaten in hun doen en laten. Nu wil uw vriendin andere meubels, straks wil ze dat u andere kleding en een ander kapsel neemt. Of ze vindt dat u samen met haar op haar kleinkinderen moet passen.
Vertel uw vriendin rustig en vriendelijk dat u niet van plan bent om uw meubels te vervangen, althans voorlopig niet, omdat u er zelf prima tevreden mee bent. Bedenk dat u niet aan haar vast zit, en zij niet aan u. Boven een bepaalde leeftijd is een nieuwe samenwoonrelatie altijd moeizaam. Een kennismaking van haar met uw kinderen en kleinkinderen heeft geen haast. Daar kunt u mee wachten tot u de tijd rijp acht. Het is hoe dan ook de vraag of deze relatie bestendig zal blijken. Houd er rekening mee dat een latrelatie voor u geschikter is.
Weet u zeker dat u een relatie wil met een vrouw die na een half jaar al probeert uw leven te runnen? Die trouwring mag u de rest van uw leven dragen, de inrichting van uw huis is aan u en het zijn uw kinderen en kleinkinderen dus u bepaalt of en wanneer het tijd is voor een ontmoeting. Dit mag u haar best zeggen, en dat kunt u vast vriendelijker dan ik het hier doe.
Het lijkt er op dat nieuwe partner nogal overheersend aanwezig wil zijn in de relatie.
Briefschrijver dient zich vooral af te vragen of hij wel zit te wachten op een vrouw die hem gaat vertellen wat hij wel en niet mag en hoe hij zijn huis en wellicht zijn leven dient in te richten.
Trap stevig op de rem en maak duidelijk dat de verwachtingen in en van deze relatie niet gelijk zijn. Laat je niet overdonderen maar neem de tijd die je nodig hebt om in de nieuwe relatie te groeien. Het kan zelfs zo zijn dat je bij nader inzien geen enkele behoefte hebt om deze relatie voort te zetten in welke vorm dan ook. Uiteindelijk moet een relatie gelijkwaardig zijn. Als één van de partijen de ander de wet gaat voorschrijven dan is er van gelijkwaardigheid geen sprake meer.
Er zijn drie kwesties die u dwars ziten. Wat betreft de ring en de kinderen: ik zou denken dat u daarin de beslissingen neemt, in uw tempo en trouw aan uw waarden. U hoeft zich aan niemand te verantwoorden voor uw keuzes en besluiten.
Wat betreft de meubels en inrichting van uw huis is er misschien een andere optie. Blijkbaar wil uw vriendin zich (meer) thuisboelen bij u. U zou uw vriendin kunnen vragen hoe zij met kussens, een grand foulard, een vloerkleed en/of andere accessoires de bestaande inrichting kan aanvullen binnen de grenzen van uw smaak en budget. Dat is niet zo ingrijpend als het vervangen van meubels (en ook niet zo verspillend) en komt toch tegemoet aan haar. En wie weet wordt u er zelf ook blij van. Desnoods bergt u ‘haar’ spullen van maandag tot vrijdag weg.
Wel weekjes weggaan maar geen familie ontmoeten…ik kan me voorstellen dat dit bij deze vrouw onzekerheid veroorzaakt. Het is ook altijd interessant om te zien hoe iemand zich gedraagt in sociale gelegenheden. En als zij niet ‘de ware’ blijkt te zijn, kunt u het ook uitmaken als zij uw kinderen af en toe ontmoet heeft. Het is voor een partner niet altijd makkelijk om met een weduwe/ weduwnaar om te gaan en nu lijkt het alsof zij geen plekje heeft.
Ik zou zo snel mogelijk wegrennen van deze dame die na een half jaar (!) al meent de rest van uw leven te bepalen. Hoe haal je het in je hoofd om te gaan bedisselen dat je geen trouwring meer mag dragen? Dat de inrichting van het huis niet naar haar smaak is, is haar probleem. Blijkbaar wil ze al meteen samenwonen en trouwen? Afschuwelijk wat een zelfzuchtige aasgier. Met een half jaar ben je elkaar aan het ontdekken, is alles leuk en gezellig en nieuw, dan probeer je niet de ander al meteen naar zijn/haar ideaalbeeld te vormen. Ik krijg de rillingen van zulke mensen die zo opdringerig en totaal rücksichtlos over hun partner heen walsen. Totaal geen gelijkwaardigheid, nee! Ik begrijp dat meneer het niet leuk vindt om alleen te zijn, maar alstublieft, blijf liever alleen en gelukkig met jezelf (en ga rustig op zoek naar een andere partner) in plaats van wanhopig met deze dame om te gaan die binnen de kortste keren alles naar haar hand wil zetten. Het begint al met de trouwring. Zo meteen mag u niet eens meer de naam van uw overleden vrouw noemen.