Beste Beatrijs,
Ik ben voor mijn werk bezig om een lief-en-leedpot te maken om van het eeuwige collecteren af te zijn. Hebt u misschien suggesties voor welke gebeurtenissen er een uitkering zou moeten zijn en hoe hoog die zou moeten zijn en wat een redelijke inleg is?
Het moet efficiënter kunnen
Beste Het moet,
Ik vind het lastig om hier suggesties voor te geven, omdat ik niet weet wat de gewoontes zijn bij uw bedrijf. Wordt er gecollecteerd voor verjaardagen? Dat lijkt me overbodig. Je hoeft een jarige collega geen verjaardagscadeau te geven, dan kun je wel aan de gang blijven. Welk ‘lief’ dan wel? Geboortes? Huwelijken? Ja, bij zo’n moment lijkt een cadeau wel gepast. Jubileum of pensioen lijkt ook een geschikte gelegenheid. Welk leed heeft u verder op het oog? Demotie? Ontslag? Ziekte? Dood?
Ik denk dat deze gebeurtenissen te incidenteel voorkomen om hier een permanente pot met geld voor klaar te hebben staan. Er zal toch wel eens een half jaar voorbij gaan zonder dat er iemand trouwt, een baby krijgt, zwaar ziek wordt of overlijdt. Het probleem met een lief-en-leedpot is ook dat mensen daar voor een jaar aan betalen, en soms na drie maanden vertrekken omdat ze andere baan krijgen. Op dat moment hebben ze ook meebetaald aan het cadeau dat ze van hun collega’s tegemoet kunnen zien, of ze vragen hun inleg terug. Dat geeft ook weer een hele administratie. Kortom, het lijkt me niet echt een oplossing om van het collecteren af te komen. Beter is het de cadeautjes-gelegenheden te minimaliseren en de collecteertaken waar mogelijk te delegeren.
Wat een enorme negatieve reactie. er zijn zoveel positieve zaken aan een lief en leed pot.
Ja, alles gaat en staat met de betrokkenheid. daar waar gewerkt wordt vallen spaanders en het zal noot 100% zijn. de bedoeling is ook niet dat je het geld eruit krijgt wat je erin stopt. maar juist dat je sociaal met anderen omgaat en aandacht voor elkaar hebt. heb je een afdeling waar niet iedereen altijd aanwezig is dat is het juist wel fijn dat er namens jou aan gedacht wordt in de vorm van een kaart of geschenk. Juist in deze tijd waar iedereen alleen maar aan zij eigen gewin denkt is het goed om stil te staan bij je collega die een minder fijne tijd heeft of juist een mooie tijd meemaakt. Bij ons op het werk hebben wij een lief en leed pot die wel degelijk werkt.
Vwb de inzameling van het gel gebeurd dit op en natuurlijke wijze en met een maandbedrag van 2, 50 euro is dit niet iets onoverkomelijk.
Het spijt me maar ik vind een geformaliseerde manier van feliciteren of condoleren nu niet echt een hart onder de riem. Als je iemand goed genoeg kent om te feliciteren of condoleren geef dan zelf een cadeau of een bos bloemen of schrijf een kaart of een brief. Als je iemand niet zo goed kent, feliciteer of condoleer dan alleen persoonlijk met een hand oid. En als je er niet bent, dan kun je toch even bellen?
Ik vind het een beetje makkelijk je ergens vanaf maken. Zo van ik leg x bedrag in en dan wordt namens mij het allemaal wel geregeld.
Hangt er vanaf bij wat voor een bedrijf je werkt. Bij een modern, groot bedrijf streeft men naar 30% personeel in vaste dienst en 70% ‘flexibele schil’. Dit is een mooie term voor draaideurpersoneel, mensen die als uitzendkracht of op een tijdelijk contract werken en mogen vertrekken als de verplichting ontstaat ze een vast contract aan te bieden. Deze mensen hebben maximaal 2 jaar dezelfde baan. Een lief-en-leedpot schiet niet op bij zo’n groot verloop. Bovendien wordt het aan afscheidscadeautjes erg duur.