Nadelen van de lief-en-leed-pot

Beste Beatrijs,

Ik ben al heel lang lid van een wandelclub. Ruim twintig dames maken wekelijks een gezellige wandeling. Een paar jaar geleden is er een ‘lief en leed pot’ in het leven geroepen. We betalen allemaal een klein bedrag per jaar om dames die iets fijns of juist iets vervelends meemaken een kaartje te sturen of een attentie te geven. Als iemand een attentie heeft gekregen, maakt ze daar een foto van en zet ze een bedankje op de groepswhatsapp.

Vorig jaar kon ik vanwege een rugprobleem twee maanden niet meewandelen. Ik verwachtte een kaartje, maar kreeg niets. Er kwam alleen een groepsmail om weer een tientje in de pot te storten. Een echtgenoot van een van de dames heeft eenzelfde rugprobleem gehad als ik: hij kreeg een kaart én bezoek van een afvaardiging. Allerlei bloemen en attenties werden uitgedeeld. Voor het overlijden van een moeder, voor een vastzittende hoest, voor een – gelukkig negatieve – verdenking op borstkanker enzovoort. Afgelopen winter brak mijn echtgenoot zijn bekken. Hij kreeg een kaart van de dames, heel attent. Later brak de echtgenoot van iemand anders zijn heup. Ook hij kreeg een kaart en zijn vrouw een bloemetje, omdat zij twee maanden lang mantelzorger was geweest. Zij krijgt wel vaker attenties. Ik was ook maandenlang mantelzorger voor mijn man, maar ik kreeg niets. Bij gelijkwaardig leed krijgt de een dus wél een attentie en ik niet. Het doet pijn om genegeerd te worden. Eigenlijk doe ik liever niet meer mee. Of stel ik me aan?

Ongelijk behandeld

Beste Ongelijk behandeld,

Het systeem fungeert vooral als splijtzwam.

Persoonlijk vind ik het instituut ‘lief-en-leed-pot’ een ramp. Zo’n pot, die je meestal op het werk aantreft, leidt tot scheve gezichten en elkaar de maat nemen. Iedereen heeft altijd het idee dat hij/zij er meer geld in stort dan hij/zij ervoor terug krijgt. En dat klopt ook vaak, al was het maar omdat weinig verdienende collega’s evenveel moeten storten als goedverdienende collega’s. Het brengt administratie en gedoe mee. Verdient een griepje ook een bloemetje? Met gemeenschappelijk geld is het makkelijk spenderen. Voor de populaire groepsleden zijn de revenuen altijd groter dan voor de impopulaire. Het systeem fungeert als splijtzwam in plaats van dat het de onderlinge cohesie bevordert. Zeker als de attente gebaren ook nog eens op de groepswhatsapp worden geëtaleerd, zodat de minderbedeelden precies kunnen nagaan wat er aan hun neus voorbij gaat. Weg ermee!

Doe een voorstel in de wandelclub om het onding af te schaffen. Zeg erbij dat u al jarenlang X euro hebt gestort en op een schamel kaartje na nooit iets ervoor terug gekregen hebt ondanks uw rugaandoening, de mantelzorg en wat niet al. Als iemand ziek is of pech heeft, is het veel leuker voor die persoon om een kaartje of bezoekje te krijgen van een echte vriend(in) dan een plichtmatig groepskaartje. Steun voor leed en felicitaties voor geluk kunnen beter op persoonlijke basis worden verstrekt of als een spontaan groepsinitiatief dan dat er een draaiboek wordt afgewerkt.