Beste Beatrijs,
Wij hebben een zoontje van zeven maanden. Bij de geboorte was hij al een flinke kerel. Hij groeit hard, maar zit nog ruim onder de bovenste lijn van de groeicurve. Hij heeft grote, mollige handjes en een breed hoofdje met dikke appelwangen. Daar krijgen we vaak commentaar op. De opmerkingen variëren van: ‘Wat een dikke worst!’ tot ‘Geef je hem zelfrijzend bakmeel?’ en ‘Is dit wel normaal, joh?’ Wij vinden dit vervelend. Hoe kunnen wij anderen op een beleefde manier duidelijk maken dat wij dit soort opmerkingen niet op prijs stellen?
Trotse papa en mama
Beste Trotse papa en mama,
U hebt last van een hardnekkige misvatting in uw omgeving dat het goed is om te zeggen wat je denkt. Bijna nooit is een opmerking over iemands voorkomen de moeite waard om mede te delen aan die persoon (of diens liefhebbende ouders). Dit soort apercu’s vestigt op een pijnlijke manier de aandacht op iets wat iedereen kan zien en wat dus niet hoeft te worden ingewreven. Daarom leren we kinderen ook af om naar voorbijgangers te wijzen en dingen te kraaien als: ‘Hé, die meneer heeft geen benen’ of ‘Die mevrouw lijkt precies een heks.’
Om nodeloze kwetsuren van immer fragiele ego’s te voorkomen schrijft de etiquette voor dat mensen alleen aardig commentaar geven op elkaars uiterlijk – en als ze dat niet kunnen opbrengen, dienen ze hun mond te houden. Misschien moet u de volgende botte hark die zich misprijzend uitlaat over uw zoontje toch maar even spiegelen in eerlijkheid. U zegt dan koeltjes: ‘We vinden het niet fijn als je lelijke dingen zegt over Peter-Paul.’
dit is een heel oud artikel maar ik wil toch even reageren. als ik de briefschrijver was zou ik vragen of iemand dat een gepaste vraag vind. meestal als je mensen op die manier na laat denken over hun vraag hebben ze wel door dat het een idiote vraag of opmerking was, ook al zeggen sommige zoiets als ‘ ja waarom niet’ ze denken er toch over na, en jij weet in het vervolg dat die persoon óf heel asociaal is óf is blijven steken in puberaal gedrag en dat je die persoon beter kunt mijden totdat ze normaal kunnen doen