Beste Beatrijs,
Mijn oudste dochter (21) is allergisch voor katten. Toen ze drie jaar geleden het huis uit ging, hebben we een kat genomen, omdat mijn twee jongsten graag een huisdier wilden. Onlangs heeft mijn oudste vrij plotseling haar kamer opgezegd en is weer thuis komen wonen. Zij heeft last van de kat en wil dat hij weg gaat. De andere kinderen zijn gek op de kat. Mijn jongste vindt het al niks dat haar zus weer thuis woont en nu zou de kat ook nog weg moeten. Mijn oudste wil liever thuis wonen dan op zichzelf. Ze zou best eigen woonruimte kunnen betalen, want ze heeft werk, maar ze wil in september een nieuwe opleiding beginnen en dan zal het krap worden, aangezien zij geen studieschuld wil opbouwen. Beide kinderen doen een beroep op mij en ik weet niet wat ik moet doen: de kat weg of niet?
Kattenlusten en –lasten
Beste Kattenlusten en –lasten,
Mij lijkt dat uw oudste geen zeggenschap meer heeft over wat er wel en niet gebeurt in haar ouderlijk huis. Zij heeft al een paar jaar op zichzelf gewoond en toen kwam er een kat binnen. Nu zit ze weer thuis en wil ze dat de kat het huis uitgaat vanwege haar allergie. Begrijpelijk vinden uw thuiswonende kinderen dat vervelend. Zij hebben zich aan hun huisdier gehecht. En een kat is geen gebruiksvoorwerp dat even makkelijk aangeschaft als afgedankt kan worden. Met het nemen van een huisdier neemt u verantwoordelijkheid op u. Als er voor uw oudste geen andere mogelijkheid was dan weer thuis wonen, zou het verdedigbaar zijn om haar tegemoet te komen met haar allergieprobleem en een ander onderkomen voor de kat te zoeken, maar zij woont vooral thuis om geld te besparen.
Ze is oud genoeg om zelfstandig te wonen en haar eigen boontjes te doppen, zoals ze dat eerder ook al deed. Ook zonder kat was het niet zo’n goed idee van haar om weer thuis te gaan wonen. In het ouderlijk huis komt ze opnieuw in de rol van afhankelijk kind terecht. Ze kan beter weer eigen woonruimte zoeken. Voor de financiële problemen van een nieuwe opleiding kan een andere oplossing worden gezocht – misschien kunnen ouders deels bijspringen? U betaalt tenslotte op dit moment ook haar levensonderhoud en ze is jong genoeg om van haar ouders nog financiële steun voor een opleiding te krijgen.
Hier is al eerder een enorme fout gemaakt.
(Katten-)allergie moet niet worden gebagatelliseerd.
Als ouders een kind met deze allergie hebben hadden zij nooit een kat mogen nemen, wánt het is een ziekmaker voor je oudste. Je wilt toch dat je oudste op alle toekomende verjaardagen komt? Die moet toch altijd kunnen blijven overnachten? Nu en dan komen logeren moet ook tot de mogelijkheden blijven behoren. Deze 21-jarige is zelfs amper het huis uit of zelfstandig.
De oudste heeft last van deze nare aandoening en is veroordeeld tot het beperken van haar verblijf en bezoek aan haar ouderlijk huis, moet wellicht antihistaminica gebruiken, met de jaren kunnen haar klachten verergeren tot aan ouderdomsasthma aan toe.
Pijnlijker is nog als je ouders je ouderlijk huis tot een ziekmakende plek hebben gemaakt, zelfs de vraag durven opwerpen: De kat eruit of jij eruit.
In haar schoenen staand zou ik me totaal verraden voelen. Bij je ouders zou het in alle opzichten veilig moeten zijn. Altijd.
als je als volwassene ervoor kiest om na een paar jaar werken weer te gaan studeren is het natuurlijk heel fijn om goedkoop bij je ouders te gaan wonen maar dit is een gunst van de ouders en zij moet zich aanpassen aan de veranderde omstandigheden. ze wist dat er inmiddels een kat was en heeft er toch voor gekozen om bij die kat te gaan wonen, als een ander kind bijvoorbeeld haar oude slaapkamer kreeg pakt u dat kind toch ook niet ineens zijn of haar kamer af omdat uw dochter ineens besluit om weer bij u in te trekken.
Klinkt allemaal redelijk, en geheel eens met de observatie dat oudste dochter niet weer thuis moet komen wonen, maar er blijft toch iets vreemds aan: een uitwonende allergische dochter komt , net als elk volwassen kind, toch wel regelmatig in haar ouderlijk huis op bezoek? Dachten de ouders daar niet aan toen ze de kat aanschaften? Zo maakten ze het toch willens en wetens moeilijk voor hun oudste.
Natuurlijk gaat de kat niet weg, het is geen pluche knuffelbeest. En 21 is inderdaad oud (en 3 jaar weg geweest lang) om weer thuis te komen wonen. Als ze elders woonruimte heeft lijkt me dat inderdaad beter. Dat gezegd hebbende: direct een kat nemen zodra de allergische huisgenoot vertrekt vind ik naar de dochter toe ook best cru. Op je 18e hoor je echt nog wel bij het gezin en dit komt over als “zo, die is weg.” Zo was het vast niet bedoeld maar erg aardig vind ik het niet.
Eerlijk gezegd denk ik dat dit al veel eerder mis ging, namelijk toen de ouders een kat in huis namen terwijl hun kind daar allergisch voor is. Dat is wel een heel duidelijk signaal dat de wensen en noden van dat kind niet relevant meer zijn in dit huis en dat ze niet hoeft te rekening op enige consideratie. Dat is al best koud voor als je (nog best wel jonge) kind net uit huis is.
Nu valt er weinig aan te doen, want inderdaad kun je een kat niet zomaar meer weg doen, maar ik zou toch een gesprek hebben met de jongste dat familie familie is en dat we niet vervelend doen als onze zus weer in huis komt wonen. En met de oudste dat we begrijpen dat het vervelend is en dat het ons spijt dat ze er last van heeft, maar dat de kat inmiddels ook een beetje deel van de familie is. En of we de kat een beetje kunnen heropvoeden, zodat deze nooit in de slaapkamer van de oudste komt.
Inderdaad komt er een leeftijd dat kinderen niet meer thuis moeten komen wonen, maar 21 en binnenkort weer studerend is niet zo heel oud en ze geeft hiermee duidelijk aan dat ze nog wat ouderlijke ondersteuning nodig heeft. Waarom zou dat erg moeten zijn?
Dus omdat de oudste allergisch is en mss eens in de maand eens terug komt mogen de ouders NOOIT een kat nemen , ook niet voor de andere kinderen ? De ouders zijn die oudste niets verplicht ! Ze hebben keurig gewacht tot zij het huis uit is en nu is het tijd voor hun eigen leven . De kat kan je niet meer weg doen , een kat ruil je niet in als het je om wat voor reden niet meer bevalt . Dus dochter heeft niets te zeggen.