Beste Beatrijs,
Laatst bleef ik (studente, 19 jaar) samen met een vriend eten bij een gemeenschappelijke vriend en zijn broer. De broers wonen nog thuis, hun moeder was er niet, maar hun vader wel. Na het heerlijke eten bleven wij nog even natafelen en dronken onze wijn op. De vader begon te praten over ‘het feit dat vrouwen minder ambitieus zijn, en nooit aan de top zullen komen’. Ik was de enige dame aan tafel en voelde me dus aangesproken, maar ik vond dat hij zo raar en generaliserend praatte dat ik niets terug wist te zeggen. Hij probeerde mij uit mijn tent te lokken, terwijl ik daar te gast was en niet in voor een discussie. Hij zal ook wel 30 of 40 jaar ouder zijn dan ik. Ik had eigenlijk tegen hem in moeten gaan, maar ik voelde me onprettig door wat hij zei. Op een gegeven moment had ik de moed bij elkaar geraapt om toch wat terug te zeggen, waarop hij antwoordde dat hij het een beetje zwak argument vond. Ik vond het ongepast om van tafel weg te lopen, maar het liefste had ik dat wel gedaan. Hoe had ik kunnen reageren?
Ongewenste discussie
Beste Ongewenste discussie,
U werd uitgedaagd voor een discussie door de gastheer, maar u had er geen zin. Dat is uw goed recht. Niemand hoeft tegen zijn zin aan een discussie mee te doen. Het is ook niet erg aardig van die vader om een gast van dertig jaar jonger uit te dagen voor een discussie op het scherp van de snede, waar die gast duidelijk geen aardigheid in heeft. Dat had hij niet moeten doen. Een gastheer moet z’n gasten niet zenuwachtig maken.
De snelste manier om je hieraan te onttrekken is om het zonder voorbehoud met de uitdager eens te zijn. U doet dan onder het motto ‘De gastheer kun je beter niet tegenspreken’ alsof u met hem instemt. Hiermee neemt u hem de wind uit de zeilen. Als u zich mentaal distantieert van het onderwerp dat ter tafel ligt en alleen maar ja en amen zegt, is de lol er voor hem snel af. Bij gebrek aan tegenspel zal de discussie stilvallen. Een andere mogelijkheid is om zijn stelling te kapen en extremer te maken. U zegt bijvoorbeeld: ‘U hebt helemaal gelijk, het ontbreekt vrouwen aan ambitie. Ze zijn alleen geschikt voor huishouden en kinderen opvoeden. Eigenlijk zouden mannen bij sollicitaties altijd voorrang moeten krijgen boven vrouwen, want bedrijven zijn nu eenmaal beter af met mannen. Vrouwen verliezen hun interesse, zodra ze kinderen krijgen. Al het geld dat aan opleidingen voor vrouwen wordt besteed is goedbeschouwd weggegooid geld.’ Dan overdrijft u zijn standpunt zo, dat hij waarschijnlijk gaat terugkrabbelen. Maar ja, hiervoor is het nodig enige vileine leugenachtigheid te demonstreren en dat valt ook niet mee voor een jonge gast tegenover een oudere gastheer. Bewaar de methode voor discussies, waarin u geen last hebt van verlegenheid voor de tegenstander. In dit geval was zwijgen het beste.
Beste Beatrijs,
In de vechtsporten heet dit ” de judotechniek”. Werkt inderdaad uitstekend! En voorkomt een hoop gezeur. Risico is alleen dat degene op wie je hem toepast boos wordt en dus nog onredelijker.
Groeten Hans
Beste Ongewenste Discussie,
Dit klinkt zo bekend. Ik zweeg uiteindelijk maar, nadat ik eerst probeerde beleefd te antwoorden dat ik het er helemaal niet mee eens was, maar ook liever geen discussie wilde. Maar dit werd absoluut niet op prijs gesteld, de rest van de avond was de gastheer nogal koeltjes. Iedere keer als er weer zo’n etentje was draaide het op eenzelfde vervelende sfeer uit. Uiteindelijk ben ik gewoon niet meer mee gegaan. Die relatie met zijn zoon is inmiddels ook al lang beëindigd, maar door deze vraag moest ik er opeens, twintig jaar later, weer aan denken. Hoe ontzettend gemakkelijk en pedant het is om iemand, zeker als het een jongere persoon betreft, in zo’n situatie op je eigen territorium klem te zetten. Het getuigt van weinig gastvrijheid en warmte, of het is domweg onnozelheid. Wat had je kunnen doen? Je hebt in mijn bescheiden opvatting goed gehandeld, je bent correct gebleven, de gastheer beschikt gewoon niet over het vermogen tot zelfreflectie. De hemel verhoede dat jij of ik later bij de vrienden van onze kinderen zoveel onvermogen aan de dag leggen. Hartelijke groeten van Marion!