Spring naar inhoud


Wie betaalt de bruiloft?

Beste Beatrijs,

Mijn dochter van 25 jaar en haar vriend wonen inmiddels zo’n drie jaar samen, en hebben onlangs aangekondigd te willen trouwen. Prima! Vorige week belde ze mij op met als nieuwtje datum en plaats van de trouwerij. En ja, de muziek was geregeld, en ze hadden een begroting opgesteld. Ik voelde nog helemaal niks aankomen. Toen vroeg ze of wij (mijn vrouw en ik) ‘duizend euro of een paar duizend’ wilden bijdragen in de kosten van de trouwdag. De ouders van de aanstaande schoonzoon schenen al een bijdrage van onbekende omvang te hebben toegezegd. En eigenlijk vonden we het een rare vraag. We voelden ons er allebei onplezierig en ongemakkelijk bij. Feesten geef je niet op kosten van een ander, vinden wij. Maar ze verwees weer naar haar vriend, en naar zoveel anonieme anderen, van wie de ouders ook royaal waren bijgesprongen. Probleem is dat wij het niet normaal vinden, en ook geen voorbeelden kennen die haar eventuele ‘gelijk’ ondersteunen. Kortom: wij weten niet wat ‘gebruikelijk’ is. Misschien zijn wij wel ouderwets?! Hoe kunnen wij deze situatie oplossen?

Wie betaalt de bruiloft?

Beste Wie betaalt,

Ouderwets zou ik u niet willen noemen, eerder super-modern. Tot nog niet eens zo lang geleden (ik denk tot ongeveer de jaren 1970) was het gebruikelijk dat de ouders van de bruid de hele bruiloft betaalden met alles erop en eraan! Receptie, diner, feest. Dit was de belangrijkste reden waarom ouders de hele geschiedenis lang minder blij met dochters waren dan met zonen. Meisjes kostten eenvoudig veel meer geld, hetzij door het bruidsschat-systeem, waarmee dochters aan de man gebracht moesten worden, hetzij door de bruiloft zelf die een enorme uitgave betekende.

Dit ligt nu anders. Wat overigens niet wil zeggen dat trouwende mensen alles zelf betalen. In de meeste gevallen leveren ouders, zowel van de bruid als van de bruidegom, wel degelijk een flinke financiële bijdrage. Maar daarmee zetten zij plechtigheid en feest ook naar hun eigen hand. Het idee van een huwelijk is dat twee families voortaan aan elkaar gesmeed zijn. De bruid doet haar intrede in haar mans familie en de bruidegom in de hare. Dit is een betekenisvol moment. Door het sluiten van een huwelijk wordt tegenover de maatschappij en tegenover de twee families officieel bevestigd dat men bij elkaar hoort. De bijbehorende festiviteiten vormen een welkom voor het paar en een onderlinge kennismaking van de families. Het is helemaal niet raar dat de ouders (gelukkig niet meer alleen van de bruid maar ook van de bruidegom – zo geëmancipeerd zijn we wel tegenwoordig) bijdragen aan de kosten van het trouwfeest. Waarmee u ook voor een deel het uitnodigingsbeleid bepaalt. Er komt waarschijnlijk een diner met intimi (bruidspaar, wederzijdse ouders, eventuele broers en zusters, getuigen). Komt voor rekening van de ouders. Er is misschien een receptie, waarvoor familieleden en -vrienden worden uitgenodigd. Ook voor rekening van de ouders.

Het bruidspaar moet hier natuurlijk wel mee instemmen. Als zij geen receptie, geen diner met familie willen, maar alleen een swingend feest voor hun eigen vrienden vanaf 22.00 uur tot de kleine uurtjes in een discohol, dan gaat u daar natuurlijk niet voor betalen.

Artikelen in Bruiloft, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met .


15 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Jan M. schrijft

    Meer dan dertig jaar gelden betaalde mijn schoonvader ongevraagd een groot deel van de kosten van onze (heel bescheiden) trouwerij. Mijn vader was daar ietwat sneu om, omdat hij van niks wist. Mijn schoonvader had dat nooit aangekondigd of voorgesteld en in zo’n gesprek hadden mijn vrouw en ik ook zeker gezegd dat we dat wel zelf konden betalen. Dit te meer omdat we op geheel eigen wijze aan de trouwerij vorm wilden geven, wars van traditie en regeltjes en moeten. Dat trouwen was meer een formalisering van de relatie die nodig was om pleeggezin, crisisgezin en opvanggezin te “mogen” zijn.
    Voor ons persoonlijk was dat formele niet nodig en wilden we dat graag tot een minimum beperken, maar toch een feestelijk tintje geven. Wat mij opviel in de brief van de vragensteller aan u afgelopen zaterdag in Trouw was dat ook deze dochter op geheel eigen wijze de trouwerij aan het regelen was. Dat is prima, maar over de telefoon dan te vragen om een bijdrage in de kosten, terwijl er verder geen enkele inspraak is in waar, wie te vragen en wat er gaat gebeuren is bot, brutaal en onbeschoft. Als dit moderne manieren zijn, dan val ik van mijn stoel. Ouders mogen betalen en of ze op die dag al een vakantie hebben besteld, jammer dan….. Moderne manieren zijn volgens mij: het stel regelt alles zelf en betaalt ook alles zelf en nodigt uit wie ze wil. Of stap 1. de wens tot trouwen komt in de wederzijdse gezinnen ter sprake. 2. men overlegt met de beide families over de meest wenselijke datum en tijd. 3. men berekent hoe duur het kan zijn, mag zijn en overlegt wie welke bijdrage kan of wil doen ( een bijstandsouder heeft vaak weinig bij te dragen, maar zal toch wat willen doen ): materieel of immaterieel. 4. welke mensen worden uitgenodigt? ( als ouders een bijdrage leveren kunnen ze ook vrienden meebrengen waar de kinderen niet zo aan gedacht hadden) en welke niet? ( zie Willem en Maxima ). Bij elke stap zijn nog meerdere onderwerpen aan te geven. Kortom er is veel familieberaad en men maakt samen met beide families een feest! Dat is modern. En niet de ouders van de bruid betalen. Dat is hoogst ouderwets en onwenselijk, want emancipatorisch uit den boze.
    In vond u in uw antwoord niet echt modern reageren en dat was jammer. Met name het punt in de brief van de vraag om geld heeft u laten liggen, wat ik jammer vond.

  2. Carola K. schrijft

    Wat een onzin dat de ouders moeten bijdragen in de kosten van de bruiloft. Ik vind dat het bruidspaar best zelf de bruiloft kan betalen. Tegenwoordig werken beide “bijna” echtelieden en hebben vaak een behoorlijk spaarcentje. Vroeger trouwde men veel jonger en had men nog niet zoveel spaargeld. Daarbij het vragen om geld vind ik erg onbeleefd. Zo kun je je ouders niet eens meer de kans geven om uit zichzelf iets leuks te doen.

  3. Joost mag het weten schrijft

    De herkomst van het gebruik dat beide ouders van de bruid betalen is nog afkomstig uit oude tijden. Bij de romeinen had je te doen met het res mancipi, waarbij de vrouw van de macht van de vader werd overgedragen in de macht van de nieuwbakken echtgenoot. Zij nam daarmee een bruidsschat mee. Later werd het de emancipatio, oftewel de dames werden bevrijd van het idee ondergeschikt te zijn aan de echtgenoot of vader en werden zij als GELIJKWAARDIGEN gezien.

  4. Fred schrijft

    Ik las dat in de 60 jarende ouders mee betaalde, dat waren dan ouders die gewoon alles mee konden betalen De gewone Jan modaal kon dat niet, en dan was het, jij trouwt toch?
    Ja wie betaald de bruiloft. Of wij ook mee wilde betalen. Want zijn familie betaalde ook.Terwijl ze net een cruise achter de rug hadden, en de pot al verteerd hadden. Nergens een cent op bespaarde,en dan maar op andere rekende. Nu van mij mogen ze hun eigen credit kaart gebruiken. Of anders wachten ze maar tot ze het wel bij elkaar gespaard hebben. We zijn nu denk ik niet zo aardig meer.
    Wij zijn 40+ jaren getrouwd. Wij waren het er niet mee eens

    Gewoon de modaal van de jaren 60
    Hoe vierde en betaalde wij onze bruiloft.
    De vrouwelijke partner spaarde meestal voor de uitzet. het feest was in een zaaltje. Je kon je eigen drank meenemen.De bediening waren meestal vrienden. De muziek eenvoudig maar gezellig. Drank namen wij zelf mee, en wat er over was weer mee naar huis. Het feest, en en de entertainmen, werd vaak door familie gedaan, wat vaak geweldig was want ze kende je door en door. De huwelijksreis was in een hotelletje, of een appartement ergens in het land.Meestal een weekje, langer gaf de baas jou niet. En dan was je getrouwd, vaak woonde je dan nog bij een van de ouders in. Nu hebben ze al een of 2 huizen, met een enorme hypotheek samen. Sparen, idioot woord.
    Ik hoop dat ik hierop een reactie krijg.

  5. San schrijft

    Zelf ben ik niet getrouwd, wel al 20 jaar samen met mijn vriend en we hebben 3 kinderen. Waarom we niet getrouwd zijn ? Het is er gewoon nooit van gekomen nog, het geld konden we eigenlijk altijd wel voor wat anders gebruiken en mijn of zijn ouders voor ons plezier op laten draaien ? Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt.
    Mochten we ooit gaan trouwen is dat toch ons idee, je kan toch niet zomaar verwachten dat jij iets bedenkt en dat anderen dan moeten gaan denken hoe ga ik dit rond breien met het geld ?
    Ik vind het brutaal om te gaan vragen van wij gaan trouwen willen jullie even storten, echt onbeleefd gewoon !
    Tuurlijk is het fijn als mensen hun steentje willen bijdragen maar wel op eigen initiatief en niet omdat het moet.

    @ Fred, u hebt vast net zo’n mooie dag gehad en even goede warme herinneringen eraan als de meeste nu hebben die met bakken geld smijten… met uw manier vind ik niets mis.
    Ik heb omdat ik hobby matig bruidsreportages maak hele mooie en lieve bruidsparen gezien die niet voor de hoofdprijs hun feest en alles hebben gegeven. (En ken privé ook mensen gemaakt die nu met schuld van het geleende bruilofts geld al weer gescheiden zijn.)

  6. Patricia schrijft

    Mijn man en ik zijn vorig jaar getrouwd maar door de terminale ziekte van mijn moeder, zij is inmiddels overleden, was er flink haast bij het trouwen. Omdat er dus zoveel haast was hebben we niet kunnen sparen voor onze bruiloft. We hebben het gewoon leuk en simpel gehouden en de mooiste dag van ons leven gehad. De jurk heb ik van m’n ouders gekregen omdat ze dat al lang geleden beloofd hadden en m’n moeder dat een soort van traditie vond. De rest hebben we gewoon zelf betaald. Mijn man had nog een mooi pak in de kast hangen en heeft dat dus aan gehad tijdens onze trouwdag. Bloemen waren beperkt tot mijn bruidsboeket en een corsage bij mijn man verzorgd door de plaatselijke bloemist. Dus geen bloemen op de auto en ook de gasten hadden geen corsage. Zonde van het geld want later wordt dat toch weer weggegooid. De uitnodigingen hebben we zelf gemaakt op de computer, ook dat bespaarden een hoop centen. Ook uitnodigingen worden misschien door wat geliefde familieleden bewaard maar voor de rest van de gasten heeft het weinig waarden. Een kennis van mijn vader en moeder had een hele oude auto van 70 jaar en heeft ons gereden naar het stad huis. Hij vond het een vriendendienst dus wilde daar niets voor hebben. We hebben zijn vrouw een mooie bos bloemen bezorgd en hem een uitgebreid bier pakket. Een vriend van ons heeft de bruidsreportage verzorgd. Het diner ’s avonds hebben we in een restaurant gehouden met een lopend buffet. Per persoon  15,- onbeperkt eten exclusief de drankjes en het toetje. En we hebben de gastenlijst heel kritisch bekeken. Ik heb een grote familie en veel neven en nichten. Helaas voor hun maar ze waren niet genodigd. Al met al was het een geweldige dag en ondanks de financiële beperkingen hadden we het waarschijnlijk niet anders willen doen.

  7. Suzanne schrijft

    Nooit geweten dat de ouders verondersteld worden alles te betalen. Wij hebben 25 jaar geleden gewoon onze bruiloft en alles eromheen zelf betaald.
    Van een kale kip kan je natuurlijk ook niet plukken. Mijn moeder was een bijstandsmoeder en mijn schoonmoeder een niet heel draagkrachtige weduwe…
    Het is bij ons niet eens opgekomen om om bijdrage te vragen… ook niet om ons in de schuld te steken…

  8. Karin schrijft

    Ik kreeg bij mijn huwelijk de trouwjurk van mijn ouders,
    de rest werd door ons zelf betaald!
    Het was een groot feest , van 10.00 tot ’s avonds laat met muziek, receptie en diner.
    We hadden zelf gespaard om alles te betalen.
    Ik vind een bijdrage van de ouders zeker geen must.

  9. Wendy schrijft

    Ik lees eigenlijk met veel verbazing dit bericht en de reacties!
    Er wordt een discussie gevoerd over of het modern is of juist ouderwets dat ouders de bruiloft betalen.
    Maar ik vind het alleenmaar onzettend onbeschoft en echt niet kunnen om je ouders zo voor het blok te zetten.
    In alles mogen en willen kinderen hun eigen beslissingen nemen en doen dit zondere overleg, ze zijn immers volwassen.
    Als je er dan voor kiest om te wiilen trouwen, moet je ook zorgen dat er er de middelen voor hebt of het klein houden, is mijn mening.
    Ik ga deze zomer zelf trouwen, de ouders van mijn vriend willen heel graag zijn pak betalen (uiteraard zijn wij heel dankbaar voor dit gebaar) maar het is geen moment om mij opgekomen dat mijn ouders mischien ook iets voor ons willen batalen en al zeker niet om het ze te vragen (en deze lieve mensen zo in verlegenheid te brengen.
    Ik ben dan ook van mening dat een ieder zijn zuur verdiende centjes naar eigen plezier mag besteden.
    Wij trouwen, niet onze ouders.
    Ik zou dat doen waar jullie je goed bij voelen en of dat nu is dat jullie de jurk van jullie dochter betalen of mischien een nacht in een bruidssuitte, of een uitetensbon,zodat ze samen nog een terug kunnen kijken op hun dag!

    Mischien om jullie verder opweg te helpen, afgelopen 2 jaar zijn er goeie vrienden van ons getrouwd, hier weet ik van hoe het finacieel was geregeld.
    Bij het ene stel hebben de ouders van bruidegom zijn pak betaald.
    Het andere bruidspaar, kreeg van de ouders van de bruid, als huwelijkskado een mooie fietsenset.
    Dus normaal is het zeker niet dat de ouders bijdragen in de kosten.
    Ik wens jullie veel succes en alvast een mooie dag, met jullie dochter als stralend middelpunt

  10. jose schrijft

    Het is niet verplicht lijkt mij voor de ouders om de bruiloft te betalen of een deel ervan. Maar het is wel een heel aardig gebaar als ze een bijdrage doen, bijvoorbeeld de jurk en pak, de taart ofzo betalen. Bij wijze van extra kado. En dat je daarmee rechten verwerft over de gang van zaken bij de bruiloft vind ik dan weer onzin. Dan is het geen kado, als er wat tegenover moet staan. Je ouders de hele bruiloft laten betalen of een groot deel vind ik idioot. Als je zodanig op de ouders leunt dat ze je bruiloft moeten betalen zou ik denken: zoek dan eerst een (betere) baan.
    Mijn broer kreeg trouwens 50 euro van mijn (vermogende) vader voor zijn bruiloft (vorig jaar). Dat is pas een lullig kado! Maar ja dat is een man die ook wel een 5 cent fooi geeft in een cafe.

  11. Manuel schrijft

    Ik ben volledig akkoord met het antwoord van Beatrijs en walg van sommige reacties hierboven. Hoe kun je dit nu weigeren als ouder… In “uw” tijd hebben jullie ouders ook jullie huwelijk betaald (meestal toch). Het geld dat jullie hiermee uitgespaard hebben dient net om de trouw van jullie toekomstige kinderen te betalen. Die hele traditie is hierop gebaseerd. Zie het als een soort van familiekapitaal. Als jullie nu beslissen dat jullie de trouw niet sponsoren. Dan houden jullie dat geld voor jullie eigen plezier ipv het te gebruiken waarvoor het bestemd is. Ik vind het doodnormaal dat de trouwers de kosten van hun vrienden en kenissen betalen en de ouders hun genodigden vergoeden (familie en vrienden). Je kan toch moeilijk uw broers en zussen laten eten op de kosten van je kinderen!! Mijn trouw is (deels) betaald door mijn ouders en geen haar op m’n hoofd die eraan denkt om met het uitgespaarde geld op reis te gaan of iets dergelijks… Dat geld spaar ik voor de trouw van mijn kinderen… Sorry, maar iedere andere redenatie is egoïstisch. Het is natuurlijk een ander geval als het voor de ouders financieel niet mogelijk is, maar daar gaat het hier niet over…

  12. jonge stiefmoeder schrijft

    Toen wij 3 jaar geleden trouwden, hebben zowel de ouders van mijn man als mijn ouders een deel mee betaald. De jurk kreeg ik van mijn ouders en mijn schoonouders betaalde het vervoer en de ringen. Had niet gehoeven maar ze stonden er allebei op, want zij hadden dat ook van hun ouders gekregen. Waarom zou u niet een deel meebetalen, waarschijnlijk hebben uw ouders dit indertijd ook voor uw huwelijk gedaan?

  13. Suzanne schrijft

    Het gaat ook een beetje om de manier waarop, denk ik. Als je het spontaan zelf aanbiedt vind je het leuk en is het een cadeau. Als het min of meer van je geëist wordt is de lol er snel af.
    Een beetje als een kind dat meer zakgeld wil, omdat ‘iedereen’ meer zakgeld krijgt.

  14. Marian schrijft

    Mijn moeder trouwde in 1939 in Nederland van huis uit (zoals dat hoorde) en het was heel normaal dat haar ouders de bruiloft organiseerden. De koffietafel aan de kerk en het vervoer van de gasten met taxis en later het diner wat thuis gevierd werd. Toen ik in 1970 trouwde betaalde mijn ouders ook voor de kleine receptie en diner die wij hadden en ik kreeg een uitzet mee ondanks dat ik zelf een goede baan had en genoeg geld verdiende. Hetzelfde voor mijn zus wat aan huis gevierd werd. De bruiloften waren toen niet zulke grote affaires en werden vaak aan huis in de tuin gevierd. Toen onze dochter in 2005 trouwde was het een grote bruiloft met een receptie en formeel diner voor bijna 100 gasten. Wij woonden toen in Australie en het was en is de gewoonte dat de vader van de bruid dit betaalt. Maar, het is natuurlijk wel aangepast aan het vermogen van de ouders. De bruidegom betaalt de ringen, de autos en de cadeaus voor de bruidsmeisjes en getuigen (als die er zijn). De bruid betaalt voor haar jurk en de bruidsmeisjes betalen ook voor hun eigen jurk en andere kosten. Ik heb het hier nooit anders gezien, is misschien een oude Engelse gewoonte gebleven en de meeste ouders verwachten het voor de dochters te doen. En doen het graag met trots. Het is misschien wel anders als ze al jaren samen wonen, maar dat weet ik niet. Groetjes uit Brisbane.

  15. Diana schrijft

    Vroeger tot zeker midden jaren 70 betaalde de ouders van de bruid inderdaad de bruiloft. Soms gebeurde dit in
    samenspraak met de ouders van de bruidegom. Trouwen geschiede in die tijd ook vanuit huis zonder eerst te hebben samengewoond

    Wat hier echter niet wordt vermeld is dat de bruid en de bruidegom tot op de dag dat ze thuis woonden
    in de meeste gevallen ook hun gehele salaris moesten
    afgeven. Een klein deel van het salaris kregen ze dan in de vorm van zak/kleedgeld terug. De rest ging op een
    spaarrekening en daarvan werden de bruiloft en de inrichting van de woning betaald.

    Vanaf de jaren 80 gingen kinderen thuis kostgeld afgeven en mochten zij de rest van hun inkomen zelf houden. Daarmee werden zij ook verantwoord voor hun eigen spaargeld en konden zij hun eigen bruiloft betalen. Vanaf toen gingen stellen ook veel vaker eerst samenwonen



Sommige HTML is toegestaan