↑
Spring naar inhoud

Hand in hand

Beste Beatrijs,

Drie jaar geleden kreeg ik een relatie met mijn huidige vriend, die eerder gescheiden was. Mijn verhouding met zijn dochters (nu 18 en 16 jaar) was eerst erg moeizaam onder invloed van hun moeder die wrok houdt over de scheiding en kwaad spreekt over mij, maar wordt langzaam beter. Laatst gingen we zelfs voor het eerst uit eten met de dochters. Dat zag ik als een teken van acceptatie en het was ook oprecht een gezellige avond. Tot we terug naar de auto liepen. Ik pakte uit gewoonte mijn vriend zijn hand, maar hij maakte zich meteen los. Toen ik later vroeg waarom, zei hij dat het voor hem ongemakkelijk voelt om in het bijzijn van zijn kinderen hand in hand te lopen, omdat hij en zijn ex dat nooit deden, net zo min als elkaar aanhalen of zoenen. Normaal gesproken is mijn vriend erg aanhankelijk en lopen we altijd hand in hand. Ik vond het pijnlijk dat hij zich voor mij schaamt tegenover zijn kinderen. We kregen hier ruzie over en het zit me nog steeds dwars. Is dat terecht of maak ik me te druk?

Weggeduwd en afgewezen

Beste Weggeduwd en afgewezen,

Hand in hand lopen is een overschatte bezigheid.

Dit soort hobbels zijn typerend voor relaties met mensen die eerder gescheiden zijn. Kinderen hebben vaak moeite met openlijke tekenen van affectie tussen hun vader of moeder en hun nieuwe liefdes. Nieuwe partners moeten veel slikken, wanneer er kinderen in het geding zijn. Daar zit vanzelfsprekend een grens aan, maar hand in hand lopen lijkt me niet belangrijk genoeg om strijd over te voeren. Hand in hand lopen is een overschatte bezigheid die ver buiten de oevers is getreden van de oorspronkelijke bedding die beperkt bleef tot volwassenen die kleine kinderen met zich meevoeren, verliefde tieners en dansers rond de meiboom. In die tijd liepen doorgewinterde stellen hooguit gearmd over straat. Het hedendaagse hand-in-hand gedrag is geïnspireerd op de Amerikaanse zelfgenoegzame getuigenisliefde, zoals die geëtaleerd wordt in de evangelische hoek, dan wel in de context van doorvoelde interviews met stellen op televisie. Het heeft gauw iets aanstellerigs.

Trek het u niet aan dat uw vriend geen demonstratie van zijn liefde (zoenen, knuffelen, hand in hand lopen) wil geven voor het oog van zijn kinderen. Misschien vindt hij het te buitensluitend of heeft hij er geen behoefte aan om zijn dochters in te wrijven dat hij en zijn huidige vriendin het er relationeel zoveel beter vanaf brengen dan hij en zijn ex-vrouw vroeger. Die terughoudendheid siert hem. Als zijn kinderen niet in de buurt zijn (het grootste deel van de tijd) kunt u zo aanminnig met uw vriend doen als u wil.

Het is al heel wat dat u inmiddels met uw vriend en zijn dochters uit eten kunt gaan. Veel kinderen koesteren stiekem tegen beter weten in een wensdroom dat hun ouders ooit nog herenigd raken. Het kan enige tijd duren voordat ze hier definitief afscheid van nemen, maar opjagen heeft geen zin. Kinderen hebben hun eigen tempo en er komt vast een moment dat uw relatie voor hen het stadium van gedachteloze acceptatie bereikt zal hebben. Tegen die tijd zal de behoefte van u beiden aan hand in hand lopen waarschijnlijk ook afgenomen zijn.

Artikelen in Huwelijk en scheiding.

Gelabeld met , .

rev="post-9218" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 28 oktober 2017 09:02

Familielid doet moeilijk

Beste Beatrijs,

Binnenkort vieren wij ons 25-jarig huwelijk met een feest. We hebben voor ons doen heel wat familie, vrienden en kennissen uitgenodigd. Een van de naaste familieleden reageerde hierop door op de familie-app een bericht in te spreken, waarin ze omstandig uitlegde dat deze uitnodiging bij haar op een pijnlijk knopje had gedrukt, namelijk dat wij als familie elkaar (ondanks haar eigen incidentele pogingen ertoe) te weinig zien, iets waar ze boos en teleurgesteld over is. Juist om die reden hadden wijzelf verwacht dat men blij zou zijn met het feest. Nu wil dit familielid wel komen maar pas nadat alles is uitgepraat binnen de familie. Hoe kunnen we hier verstandig op reageren?

Gast onder voorwaarden

Beste Gast onder voorwaarden,

U hoeft strikt genomen niet te reageren op deze boodschap. U hebt een uitnodiging voor een feest doen uitgaan. Genodigden kunnen vervolgens hun aanwezigheid toezeggen of ze kunnen afzeggen voor de gelegenheid. Dat is ieders individuele beslissing. Dit familielid is in haar wiek geschoten en verbindt haar komst aan erkenning van haar gevoelens of aan een algehele familieverzoening. Daar hoeft u natuurlijk niet op in te gaan. Zij kan net als alle andere genodigden voor zichzelf bepalen of ze wel of niet komt. Stuur een berichtje terug naar haar: ‘We zouden het leuk vinden als je erbij bent. Misschien kun je het probleem dat je met de familie hebt op het feest bespreken, omdat de meeste familieleden daar toch al zullen zijn.’ En dan wacht u rustig af of ze zich wel of niet verwaardigt om op te dagen.

Artikelen in Huwelijksjubileum.

Gelabeld met .

rev="post-9216" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 28 oktober 2017 09:01

Geen bedankje krijgen

Beste Beatrijs,

Regelmatig vragen we vriendjes van onze jongere kinderen mee voor een weekend in ons vakantiehuis in België. Alle kosten – ook die van een snelle hap onderweg – nemen wij graag voor onze rekening. Wij zijn immers degenen die uitnodigen. Wat ons tegen de borst stuit is dat de betreffende ouders ons soms niet eens bedanken. Het bontst maakte een gastje het onlangs toen hij één euro had voorgeschoten voor een parkeermeter en bij het afscheid zei: ‘Ik krijg nog geld van u’. Als wij een dag of een weekend een van onze kinderen ‘kwijt mogen’, vragen wij altijd of we kunnen bijdragen in de kosten en geven iets mee om de gastfamilie op een ijsje te kunnen trakteren. Moeten wij dit maar gewoon met de mantel der liefde blijven bedekken?

Ondankbare logés

Beste Ondankbare logés,

De ouders van de kinderen die u meevraagt laten het er een beetje bij zitten. Ze zouden hun kinderen een fles wijn voor de ouders kunnen meegeven of een kleine traktatie voor het hele gezin. Maar goed, dit gebeurt niet en de nalatigheid lijkt al met al niet belangrijk genoeg om de ouders erop aan te spreken of voortaan geen vriendjes meer voor uw kinderen mee te vragen. Ik neem aan dat u die kind-logés vooral uitnodigt om uw belang veilig te stellen dat uw eigen kinderen zich amuseren tijdens de weekends in uw vakantiehuis. Met leeftijdgenoten erbij hebben kinderen het altijd meer naar hun zin dan met alleen broertjes of zusjes. Wat het kind betreft dat geld terug vroeg: neem het hem niet kwalijk, want hij zal het parkeergeld hebben voorgeschoten uit zijn zakgeld en voor hem is een euro veel meer dan voor u. Het zijn de ouders die tekortschieten in dankbaarheid, niet het kind.

Artikelen in Kinderopvoeding.

Gelabeld met , .

rev="post-9214" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 28 oktober 2017 09:00

Hoe ontkom ik aan ongewenste praatjes?

Beste Beatrijs,

Ik wandel met de hond regelmatig in een losloopgebied. Soms maak ik een kort praatje met een andere hondenbezitter, maar liever loop ik een uurtje alleen rond en geniet van de rust en de natuur. Het overkomt me regelmatig dat mensen met me mee blijven lopen. In een enkel geval ontstaat er dan een leuk gesprek, maar vaak neemt de onbekende de gelegenheid te baat om zonder enige aanmoediging van mijn kant van alles te vertellen over zijn of haar persoonlijke leven, de bijzondere hond, kinderen, ziektes, werk enzovoort. Er wordt niet naar mijn omstandigheden gevraagd, het enige wat ik moet doen is luisteren. Dit kost mij veel energie en na afloop ben ik geïrriteerd dat het is gebeurd. Hoe kom ik tijdens het uitlaten van de hond op een nette manier af van mensen aan wie ik geen behoefte heb? Ik kreeg de tip om oortjes in te doen (zonder muziek), maar dat vind ik niet prettig en er moet toch een andere manier zijn om dit op te lossen?

Eenrichtingsverkeer

Beste Eenrichtingsverkeer,

Die oortjes (met of zonder muziek) zijn op zich een prima oplossing, omdat het een non-verbaal signaal is. Voorbijgangers zullen u automatisch met rust laten. Het is de simpelste manier om aan ongewenste gesprekken te ontsnappen. Maar goed, ik begrijp dat u zich niet wil afsluiten voor natuurgeluiden. Om mensen af te houden hebt u de keus tussen een smoesje (leugens) of de waarheid. Uitvluchten kunnen het beste meteen worden ingezet en niet pas wanneer u volop in gesprek bent. Smoesjes kunnen er zo uitzien:

‘Sorry, ik heb haast, ik moet op tijd terug zijn’ (vervolgens de hond roepen en in marstempo ervandoor gaan).
‘Sorry, ik ben hardhorend, ik kan u niet verstaan, dus ons gesprek heeft geen zin.’ Variant: Niet-begrijpend kijken en zeggen: ‘Sorry, I am from Barcelona’ (daarna vriendelijk groeten en doorlopen).
‘Sorry, ik bedenk ineens dat ik iemand moet bellen. Dit gesprek kan wel even duren, loopt u gerust door’ (u haalt uw telefoon tevoorschijn, doet alsof u belt en wandelt een andere richting op).

De waarheid vertelt u zo:
‘Sorry, ik heb deze wandeling nodig om in alle rust wat dingen te overdenken. Vindt u het erg om mij alleen te laten?’ Ook als ze zich afgepoeierd voelen, zullen ze u in vrede laten gaan.

Artikelen in Aanspreken en begroeten.

Gelabeld met , , .

rev="post-9212" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 21 oktober 2017 09:02

Stilte voor het eten

Beste Beatrijs,

Ik ben medeorganisator van het jaarlijkse diner van mijn ‘studentenjaar’ op onze sociëteit (60-70 man). Dit doen wij al dertig jaar. Eerst borrelen, daarna aan tafel. Eén van ons wil per se dat er stilte gehouden wordt voor het eten. Een paar anderen zouden het wel plezierig vinden, maar hebben er geen probleem mee, wanneer het niet gebeurt. Een veel groter aantal jaargenoten heeft mij laten weten mordicus tegen te zijn. Zelf ben ik er ook tegen. Ik vind het zelfs aanmatigend om erop te staan dat er speciaal voor jou stilte gehouden wordt, terwijl je weet dat je anderen mateloos irriteert! Is dat ‘Religie’? Hoe kan de stilte-verzoeker van zijn moment genieten onder deze omstandigheden? Hoe dit op te lossen?

Herrie over stilte

Beste Herrie over stilte,

Het is geen kwestie van ‘genieten van het moment’, wanneer iemand om een ogenblikje stilte verzoekt, maar van het vervullen van een religieuze plicht. Het is niet zo dat de bidder heimelijk in zijn vuistje lacht, terwijl of omdat hij anderen dwars zit. Wie weet voelt hij zich ook wel ongemakkelijk. Hoe dit ook zij, het hoort in Nederland bij de traditie om anderen de vrijheid te gunnen aan hun religieuze plichten te voldoen en er geen aanstoot aan te nemen, althans niet openlijk. Dat komt er in de praktijk op neer dat moslima’s een hoofddoek mogen dragen (ook al hebben sommige anderen een bloedhekel aan dat kledingstuk), en dat gelovige christenen een minuutje stilte van het feestgedruis mogen claimen. Het is allemaal reuze overkomelijk en niet de moeite waard om er een halszaak van te maken, tenzij u de (orthodoxe) christenen uit uw vereniging wil gooien natuurlijk.

Artikelen in Traditionele etiquette.

Gelabeld met .

rev="post-9210" 7 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 21 oktober 2017 09:01

Een verkeerd kunstwerk

Beste Beatrijs,

Onlangs vierden mijn man en ik ons 40-jarig huwelijk met vrienden en familie. Het was een mooi, uitbundig feest met muziek en dans. Foto- en filmbeelden laten dat ook zien. Tijdens het feest kregen wij een bijzonder en origineel cadeau van onze kinderen. Zij hadden een professioneel illustrator gevraagd het feest in beeld te brengen. Hij heeft tijdens het feest schetsen gemaakt en later uitgewerkt. Deze week hebben we de tekening digitaal ontvangen. Een ingelijste versie van de tekening zelf volgt binnenkort. Hoewel het een mooie tekening is, valt hij ons erg tegen. De figuren lijken in zichzelf gekeerd en kijken stuurs voor zich uit. Het geeft in niets de fijne sfeer weer die wij ons herinneren. Eerlijk gezegd word ik er treurig van en zie ik ertegenop om dit werk een prominente plek in huis te geven. Mijn man vindt dat we de impressie van de artiest moeten accepteren. Ik heb daar moeite mee, maar ik wil ook mijn kinderen niet teleurstellen.

Niet blij met kunstwerk

Beste Niet blij met kunstwerk,

Het is een cadeau van uw kinderen, dus u kunt de tekening moeilijk weigeren, terugsturen en de tekenaar vragen om iets anders. De kinderen hebben de opdracht gegeven en zullen al betaald hebben. Het ligt trouwens altijd moeilijk met kunstenaars die in opdracht werken, waarna de opdrachtgevers ontevreden zijn. Je zit met artistieke vrijheid. Een kunstenaar kan zeggen: dit is mijn visie, ik heb mijn best gedaan en ik wil/kan niet iets anders maken. Dat is het risico van blind een kunstwerk bestellen.

Er zit weinig anders op dan de tekening te accepteren. U hoeft het werk natuurlijk niet op een prominente plaats te hangen. U hebt vast wel een logeerkamer of stukje vrije muur in een gang of langs een trap, waar het niet zo in het zicht hangt. Als uw kinderen vragen waarom u het niet boven de schoorsteenmantel hebt gehangen, kunt u zeggen dat u het op zichzelf een aardig kunstwerk vindt, maar dat naar uw gevoel de sfeer van die avond toch niet getroffen is. U vindt het te somber, daar kunt u eerlijk over zijn. Voor de herinnering aan uw feest beschikt u gelukkig over genoeg foto- en filmmateriaal. Zo’n ramp is een verkeerde tekening niet.

Artikelen in Cadeaus, Huwelijksjubileum.

Gelabeld met .

rev="post-9207" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 21 oktober 2017 09:00

Ons huis is geen opslagruimte

Beste Beatrijs,

Sinds een paar maanden wonen mijn vriend en ik (beiden man) samen. Zijn beste vriendin voelt voor hem als een zus en zij is altijd al kind aan huis bij hem geweest. Ik heb eraan moeten wennen dat ze meerdere keren per week over de vloer komt. Ik heb me hierbij neergelegd, omdat ik hem deze hechte vriendschap gun. Er is een ding waaraan ik niet kan wennen. De vriendin laat regelmatig spullen bij ons achter onder het mom van ‘ik neem het de volgende keer mee’. Vervolgens gebeurt dat niet en stapelen haar prullaria zich hier op. Ik heb bij mijn partner mijn beklag gedaan over de tijdschriften, make-up en inmiddels zelfs ontbijtgranen die zij laat rondslingeren. Mijn vriend stelde hierop voor vriendin een laatje te geven voor haar spullen, zodat ik er geen last meer van zou hebben. We wonen ruim en toegegeven: ik kan best met een laatje minder. Toch schoot dit bij mij in het verkeerde keelgat. Wat mij betreft wonen we hier met zijn tweeën en ik vind het raar om ons huis ter beschikking te stellen als opberglocatie van een ander. Wat vindt u? Kan ik eisen dat de spullen van vriendin ons huis uit gaan?

Een speciaal laatje

Beste Een speciaal laatje,

De achtergelaten spullen zijn een symbool van opdringerigheid.

De spullen van de vriendin staan voor iets anders. U vindt dat de vriendin te veel doet alsof ze thuis is. Ze komt voortdurend langs en claimt dan waarschijnlijk uw vriend een beetje. U voelt zich enigszins buitengesloten in hun intieme vriendschap/ hun broer-zus-gesprekken. De spullen die ze laat slingeren zijn een soort terreinafbakeningen, zoals mensen sjaaltjes of handdoeken op ligstoelen bij het zwembad laten liggen ter signalering dat die stoel van hen is. Door dit gedrag lijkt het alsof ze meent dat uw huis ook een beetje van haar is. Ik kan me wel voorstellen dat u hier moeite mee hebt. U woont samen met uw vriend en het was niet uw bedoeling om een driemanschap aan te gaan. De spullen die ze achterlaat zijn een symbool van haar (althans in uw ogen) opdringerigheid.

U wil niet tornen aan hun vriendschap, dat wil zeggen: u maakt geen bezwaar tegen haar veelvuldige aanwezigheid. Dat lijkt me heel verstandig – het is nooit goed als partners elkaar hun eerdere vriendschappen gaan betwisten. Blijft over de rondslingerende spullen. Ik raad u aan om hier wél een punt van te maken en de oplossing niet te zoeken in de praktische sfeer (het reserveren van laatjes, vervolgens een kast, daarna een schuur en tenslotte een logeerkamer). Er is geen enkele reden dat zij make-up, oude tijdschriften, dozen corn flakes of andere boodschappen bij u achterlaat. Zij logeert en ontbijt toch niet bij u?

Maak uw vriend uw bezwaren duidelijk, ga in op de symbolische lading van de achtergelaten spullen en spreek met hem af dat het afgelopen moet zijn. U zult vast nog wel ergens wat plastic tasjes hebben liggen uit de tijd dat die gratis verstrekt werden in winkels. Verzamel haar eigendommen daarin en geef de rotzooi aan haar mee of beter: laat uw vriend dat doen. Daarna is het een kwestie van bijhouden. Zodra u ergens een tandenborstel, een zonnebril of een pakje muesli-repen ziet liggen die van haar zijn, pakt u het in een plastic tasje, zet het bij de voordeur en ziet erop toe dat ze het mee naar haar eigen huis neemt.

Artikelen in Visite, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-9202" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 14 oktober 2017 09:02

Doorvragen naar inkomsten

Beste Beatrijs,

Mijn schoonmoeder blijft informeren naar het honorarium van mij en mijn vriendin (zzp’ers). Uit ergernis heeft mijn vriendin nu maar het bedrag genoemd. Haar moeder is ontstemd dat wij ‘jongelui’ nu al meer verdienen dan zijzelf met veel ervaring. Ze vergeet voor het gemak dat wij bijvoorbeeld ook het dubbele aantal uren werken. Ze komt hier bij vrijwel ieder bezoek op terug. Ik overweeg haar maandelijks een afdruk van onze bankafschriften te doen toekomen. Of ziet u een betere oplossing?

Schoonmoeder is jaloers

Beste Schoonmoeder is jaloers,

U hoeft uw schoonmoeder helemaal geen informatie te verstrekken uw inkomen! Ook niet als ze aandringt. Kap die gesprekken af. Zeg dat u geen zin hebt om over geld te praten en begin glashard over een ander onderwerp, de opwarming van de Aarde of genderneutrale wc’s. Of pak het ironisch aan. Zeg tegen haar: ‘Ja, wij zwemmen in het geld, elke week champagne, vier keer per jaar vakantie naar de tropen, zie je wel hoe duur ons huis is? Wat een dikke auto we rijden?’ Druk die bemoeienis van haar de kop in! Of vraag haar of ze met u wil ruilen: haar vaste contract met rustig kantoorbaantje tegen uw 80-urige werkweek, geen pensioen, geen doorbetaalde vakantie, geen arbeidsongeschiktheidsverzekering, geen werkloosheidsuitkering, maar wel constante acquisitieplicht.

Artikelen in Schoonfamilie.

Gelabeld met , , .

rev="post-9200" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 14 oktober 2017 09:01

Gasten eruit zetten

Beste Beatrijs,

Laatst gaven mijn vriend en ik (beiden studenten) een feestje ter gelegenheid van onze verjaardagen. Het feestje begon om acht uur en was aanvankelijk erg gezellig, maar rond half één vond ik het wel mooi geweest. De overgebleven gasten, vooral dispuutsgenoten van mijn vriend, waren behoorlijk aangeschoten en vermaakten zich nog prima. Ze maakten echter wel kenbaar dat ze het leuker vonden zonder vrouwen erbij, waardoor ik me nogal beledigd voelde. Voor mij was het feestje niet leuk meer. Kan ik op zo’n moment de gasten eruit zetten? Of moet ik wachten tot ze uit zichzelf vertrekken? Of was het aan mijn vriend om iets te doen?

Doorgaan zonder gastvrouw

Beste Doorgaan zonder gastvrouw,

Het kan nooit de bedoeling zijn dat gasten de boel overnemen. U en uw vriend gaven samen dat feestje en u had desgewenst kunnen besluiten om in bed te gaan liggen en de afwikkeling aan uw vriend over te laten. Maar het is absoluut ongepast dat de resterende gasten u de kamer uit probeerden te krijgen (‘Moet je niet eens gaan slapen?’) om de gezelligheid met mannen onder elkaar voort te zetten. Het was de taak van uw vriend op dat moment om voor u op te komen en zijn dispuutsgenoten te vragen ‘of ze nu helemaal van de ratten besnuffeld waren?’ Kennelijk waren ze zo dronken dat ze meenden dat ze zich een dergelijke grofheid konden permitteren, dus dat leek ook een goed moment om een eind aan het feestje te maken en iedereen weer eens naar huis te sturen.

Artikelen in Verjaardag, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-9198" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 14 oktober 2017 09:00