↑
Spring naar inhoud

Kinderen compenseren?

Beste Beatrijs,

Mijn vrouw en ik zijn naderen de tachtig en hebben besloten om te stoppen met kamperen. De hele uitrusting heeft een waarde van 2000 euro. Een van onze kinderen heeft er wel belangstelling voor. We hoeven er geen geld voor te hebben, maar doen we de andere twee kinderen niet tekort als we het wegschenken? Moeten we hen dan niet compenseren en hoe? We zijn wel voor een open overleg en de sfeer is daar ook naar, maar we aarzelen toch om onze kinderen om raad te vragen, omdat we menen hen daarmee in verlegenheid te brengen. Wat raadt u ons aan?

De tent opdoeken

Beste De tent opdoeken,

Dit is inderdaad geen zaak om met uw kinderen te overleggen. Het betreft de waarde van een cadeau en daar gaan ontvangers niet over, dus valt er niets te bespreken. U schrijft dat uw kampeeruitrusting een waarde van 2000 euro heeft. Ik neem aan dat u dat bedrag er destijds voor betaald heeft en dat u niet de dagwaarde bedoelt. De dagwaarde van een gebruikte kampeeruitrusting is een stuk lager. Die zal, afhankelijk van de ouderdom van de spullen, op een derde tot een kwart van de oorspronkelijke waarde liggen. Of nog minder, als het echt oud spul is. U kunt dat nagaan door op Marktplaats te kijken wat er ongeveer gevraagd wordt voor een vergelijkbare tweedehands kampeeruitrusting. Als u aldus tot een globale raming bent gekomen, raad ik u aan om het kind dat er belangstelling voor heeft de kampeeruitrusting te schenken en de andere kinderen een bedrag in euro’s te geven dat overeenkomt met de berekende dagwaarde.

Artikelen in Cadeaus, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met .

rev="post-10007" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 3 augustus 2019 09:01

Duurzaamheidsfreak

Beste Beatrijs,

Ik ben een duurzaamheidsfreak. Ik draag graag een steentje bij aan een beter milieu door zo min mogelijk vlees te eten, als het even kan de fiets te pakken en geen onnodige spullen te kopen. Ik ben zeker geen heilige, want mijn vriend en ik hebben beiden een goede baan, we hebben een auto en we gaan drie keer per jaar op vakantie. Voor onze dochter van anderhalf koop ik graag speelgoed op Marktplaats of in een tweedehandswinkel. Zo ben ik duurzaam bezig en bespaar geld. Omdat wij in goeden doen verkeren, bekruipt mij steeds vaker het idee dat ik oneigenlijk gebruik maak van tweedehandswinkels. Leidt mijn aankoop in een kringloopwinkel ertoe dat een ander kind mogelijk iets misloopt? Er is geen regel dat ik mijn geld aan nieuwe spullen moet besteden, maar toch knaagt mijn geweten een beetje.

Zit ik de armen dwars?

Beste Zit ik de armen dwars,

Ga vooral door met het redden van de planeet!

Uw zorgen lijken me overbodig. Tweedehands kringloopwinkels, Marktplaats en dergelijke staan open voor iedereen, arm en rijk. De bedoeling ervan is recycling, hetgeen mensen met weinig geld de kans biedt op allerlei consumptiegoederen die ze in nieuwe staat niet hadden kunnen aanschaffen, maar waardoor eveneens de groeiende stroom van (plastic) materie een beetje ingedamd wordt. Recycling is erop gericht een minder groot beslag op het milieu te leggen. Er is zo gigantisch veel aanbod van tweedehands, maar nog prima bruikbare spullen dat u als bovenmodaal verdienend gezin heus geen voordeeltjes wegkaapt boven minvermogende gezinnen. Ik zou zeggen: ga vooral door met het redden van de planeet! U schaadt de armen er niet mee, want ook voor hen is er meer dan genoeg om uit te kiezen.

Artikelen in Kinderopvoeding, Winkels.

Gelabeld met .

rev="post-10005" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 3 augustus 2019 09:00

Kiezen tussen dochter en kat

Beste Beatrijs,

Mijn oudste dochter (21) is allergisch voor katten. Toen ze drie jaar geleden het huis uit ging, hebben we een kat genomen, omdat mijn twee jongsten graag een huisdier wilden. Onlangs heeft mijn oudste vrij plotseling haar kamer opgezegd en is weer thuis komen wonen. Zij heeft last van de kat en wil dat hij weg gaat. De andere kinderen zijn gek op de kat. Mijn jongste vindt het al niks dat haar zus weer thuis woont en nu zou de kat ook nog weg moeten. Mijn oudste wil liever thuis wonen dan op zichzelf. Ze zou best eigen woonruimte kunnen betalen, want ze heeft werk, maar ze wil in september een nieuwe opleiding beginnen en dan zal het krap worden, aangezien zij geen studieschuld wil opbouwen. Beide kinderen doen een beroep op mij en ik weet niet wat ik moet doen: de kat weg of niet?

Kattenlusten en –lasten

Beste Kattenlusten en –lasten,

Mij lijkt dat uw oudste geen zeggenschap meer heeft over wat er wel en niet gebeurt in haar ouderlijk huis. Zij heeft al een paar jaar op zichzelf gewoond en toen kwam er een kat binnen. Nu zit ze weer thuis en wil ze dat de kat het huis uitgaat vanwege haar allergie. Begrijpelijk vinden uw thuiswonende kinderen dat vervelend. Zij hebben zich aan hun huisdier gehecht. En een kat is geen gebruiksvoorwerp dat even makkelijk aangeschaft als afgedankt kan worden. Met het nemen van een huisdier neemt u verantwoordelijkheid op u. Als er voor uw oudste geen andere mogelijkheid was dan weer thuis wonen, zou het verdedigbaar zijn om haar tegemoet te komen met haar allergieprobleem en een ander onderkomen voor de kat te zoeken, maar zij woont vooral thuis om geld te besparen.

Ze is oud genoeg om zelfstandig te wonen en haar eigen boontjes te doppen, zoals ze dat eerder ook al deed. Ook zonder kat was het niet zo’n goed idee van haar om weer thuis te gaan wonen. In het ouderlijk huis komt ze opnieuw in de rol van afhankelijk kind terecht. Ze kan beter weer eigen woonruimte zoeken. Voor de financiële problemen van een nieuwe opleiding kan een andere oplossing worden gezocht – misschien kunnen ouders deels bijspringen? U betaalt tenslotte op dit moment ook haar levensonderhoud en ze is jong genoeg om van haar ouders nog financiële steun voor een opleiding te krijgen.

Artikelen in Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met .

rev="post-10003" 6 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 27 juli 2019 09:02

Niet uitgenodigd voor huwelijk

Beste Beatrijs,

Het is nu twee keer voorgekomen dat vrienden van mijn vriend gaan trouwen en alleen mijn vriend uitnodigen, hoewel we al jaren samen zijn. Ik voel me daardoor buitengesloten en ik heb het idee dat ik niet serieus word genomen als zijn vriendin. Daarnaast had ik het erg leuk gevonden mee te vieren in de verbintenis van hun liefde. Mijn vriend zegt dat ik het niet persoonlijk moet opvatten en dat het een financiële overweging betreft. Wat is de regel voor het uitnodigen van stellen voor een bruiloft?

Buitengesloten

Beste Buitengesloten,

Als mensen al langere tijd een stel zijn, is het gebruikelijk om ze samen uit te nodigen voor feestjes, etentjes en dus ook voor een huwelijk. Het is raar om maar een van de twee voor een huwelijk te vragen. Uitzondering kan misschien worden gemaakt, als het een uitnodiging betreft voor een gezeten huwelijksdiner met een beperkt aantal plaatsen voor familie en een enkele heel intieme vriend, maar zelfs in dat geval hoort de partner van de uitgenodigde vriend er toch eigenlijk bij. En voor een normaal huwelijksfeest met honderd of tweehonderd gasten (familie, vrienden, collega’s) horen partners van goede vrienden vanzelfsprekend altijd welkom te zijn. Bij het volgende huwelijksfeest waar u niet voor bent uitgenodigd zou uw vriend moeten informeren of hij u mag meebrengen. Zo niet, kan hij tegen het bruidspaar zeggen: ‘Sorry, als Victoria niet welkom is, kom ik ook niet.’

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met .

rev="post-10001" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 27 juli 2019 09:01

Heb je goed geslapen?

Beste Beatrijs,

Zo nu en dan logeren diverse vrienden een nachtje bij ons. Wij doen dan als gastheer en gastvrouw ons best om het hen zo comfortabel mogelijk te maken. We hebben goede logeerbedden met goede kwaliteit dekbedden en bedlinnen. De kamer heeft voldoende privacy en is schoon. Maar we zijn geen vijfsterrenhotel. De volgende ochtend, bij het ontbijt, vraag ik hoe ze geslapen hebben. De reactie is dan steevast: ‘Slecht’. Dat vind ik jammer en een beetje pijnlijk om te horen. Hoe hoort het eigenlijk: eerlijk zeggen dat je rot geslapen hebt of rekening houden met de moeite die gastheer en gastvrouw gedaan hebben? Hoe kunnen we hier passend op reageren? Of is het misschien maar beter om er niet meer naar te vragen?

Slecht geslapen

Beste Slecht geslapen,

Soms slapen mensen slecht in logeersituaties, louter en alleen omdat het een vreemde omgeving is. Dat mag zo zijn, maar op de vraag van de gastvrouw hoe ze geslapen hebben, horen ze, tenzij er een aanwijsbare oorzaak is, ‘Goed’ te zeggen. Wie ergens te gast is, zegt ook niet dat hij het geserveerde eten niet door z’n keel kan krijgen. Wanneer iemand klaagt over slechte nachtrust, moet de gastvrouw/-heer altijd vragen waar dat aan lag. Misschien heeft het iets met de kamer, het licht of lawaai te maken. U moet dat vragen omdat er misschien een concreet ongerief is waar u (voor de toekomst) iets aan kan doen. Als er geen externe oorzaak is, met andere woorden: ze hebben slecht geslapen omdat ze altijd slechte slapers zijn of hun slaappillen zijn vergeten of te veel gedronken hebben of wat dan ook, dan is het in ieder geval niet uw schuld. Hoe goed of slecht iemand heeft geslapen is sowieso een tamelijk vervelend gespreksonderwerp dat maar beter zo snel mogelijk weer van tafel kan, dus als u het kunt vermijden door er niet naar te vragen is dat een prima oplossing. Een beleefde logeergast klaagt niet over de afgelopen nacht.

Artikelen in Taalgebruik.

Gelabeld met , .

rev="post-9999" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 27 juli 2019 09:00

Kinderen ontduiken de omgangsregeling

Beste Beatrijs,

Ik ben drie jaar geleden gescheiden en mijn kinderen van 12 en 15 pendelen heen en weer tussen mij en mijn ex, die in de buurt woont. De verhouding tussen mij en mijn ex is goed. Toch heb ik een probleem. Als de kinderen bij hun vader zijn, komen zij regelmatig tussendoor bij mij. Hier staan hun basisspullen, die ze vaak zijn ‘vergeten’, er is een gamebox die niet bij de ander staat en misschien vinden ze het bij mij ook gezelliger. Nu ben ik ook weleens niet thuis, en dan merk ik dat zij zijn geweest. Ze eten de koelkast leeg en laten rommel achter. Ook komen ze onverwacht binnen als ik bezoek heb. Dat vind ik lastig, ik wil ze niet de deur wijzen, maar het stoort me wel. Ik heb het wel eens besproken met de kinderen, ze snappen het wel maar het gebeurt toch steeds weer. Hun vader vindt dat het juist moet kunnen. Hij ziet het probleem niet. Andersom gebeurt het niet. Hoe kan ik dit oplossen?

Pendelkinderen

Beste Pendelkinderen,

U vindt dat als de kinderen bij hun vader zijn, zij daar ook moeten blijven en niet voortdurend bij u moeten aankomen. Kinderen van gescheiden ouders beschouwen altijd één huis meer als hun echte, eigen huis dan het andere. Dat zouden volwassenen ook doen als ze verplicht in twee huizen moesten wonen. Het is helemaal niet leuk om voortdurend te moeten verkassen. In uw geval is de verhouding tussen de exen zo prettig dat de kinderen zich vrij voelen om hun twee huizen in en uit te lopen. Eigenlijk een ideale situatie. Voor de kinderen veel fijner dan strikte periodes aanhouden, waarin ze verplicht bij de een verblijven en niet bij de ander mogen komen. Als er geen scheiding was geweest, liepen de kinderen ook de hele dag het huis in en uit. Waarom dan niet, als ze ook een tweede huis (van hun vader) hebben?

Mocht u een bezoeker over de vloer hebben met wie u ongestoord wilt verkeren, kunt u buiten het rooster om binnenvallende kinderen gerust terugverwijzen naar hun andere huis: ‘Het komt nu niet uit, ga maar bij papa rondhangen.’ Blijft over de voedselvoorraden en de rommel. Tja, tieners zijn notoire veelvraten. Daar kan een moeder rekening mee houden door de voorraden op peil te houden. Leg desnoods briefjes in de koelkast: ‘Niet aankomen! Dit is mijn avondmaaltijd!’ Over de rotzooi moet u gewoon strenger zijn. Maak de kinderen duidelijk dat u niet in een zwijnenstal wil thuiskomen en dat ze dingen die ze gebruikt hebben in uw afwezigheid moeten opruimen en afwassen. Ook dit is een bekend tienerprobleem en had u evengoed gehad, wanneer u niet gescheiden was.

Als het weer gebeurt ondanks waarschuwingen, raad ik u aan om de kinderen (die intussen bij hun vader zitten) meteen op te bellen en te sommeren naar uw huis te komen (het is toch vlakbij) om de rotzooi op te ruimen. Tenslotte zou u dat ook doen, wanneer de kinderen maar één huis hadden.

Artikelen in Huwelijk en scheiding, Tieners.

Gelabeld met .

rev="post-9994" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 20 juli 2019 09:02

Wanneer spreek je van ‘schoonouders’?

Beste Beatrijs,

Mijn vriend en ik zijn ruim twee jaar bij elkaar en al bijna net zo lang spreek ik over zijn ouders als ‘mijn schoonouders’. Dit omdat het lekkerder bekt dan ‘de ouders van mijn vriend’ en omdat toehoorders meteen weten over wie ik het heb. Ik krijg vaak de opmerking dat ik niet getrouwd ben en dus niet over ‘schoonouders’ mag spreken. Ben ik etiquettegewijs in overtreding en zo ja, wat moet ik dan zeggen?

Geen familie

Beste Geen familie,

Natuurlijk mag u over uw ‘schoonouders’ spreken! Er zijn genoeg stellen die nooit trouwen, hun hele leven blijven samenwonen, al dan niet met een geregistreerd partnerschap, en vanzelfsprekend de efficiënte term ‘schoonouders’ gebruiken voor de ouders van hun levensgezel. Het woord drukt een relatie uit, zoals die bestaat in het dagelijkse leven. De relatie schoonouders-schoonkinderen is niet voorbehouden aan degenen die formeel met elkaar in de echt zijn verbonden, en het woord dus ook niet.

Artikelen in Schoonfamilie, Taalgebruik.

rev="post-9992" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 20 juli 2019 09:01

Terrastafel delen

Beste Beatrijs,

Afgelopen weekend belandden mijn vrouw en ik, na een mooie fietstocht, op een zonnig terras aan het water. Het was er druk, maar we vonden een tafel met een prachtig uitzicht over de omgeving en de langsvarende bootjes. Op een gegeven moment vroeg een stel of de stoelen tegenover ons vrij waren. Mijn antwoord was ‘Ja’, maar ik vroeg hen aan weerskanten van de tafel te gaan zitten, zodat het uitzicht vrij zou blijven. Een boze reactie was het gevolg en ze gingen naar een andere tafel, waar ze luidkeels hun ongenoegen uitten over het hun aangedane onrecht. Heb ik dit goed aangepakt of had ik ons uitzicht tegen onze zin moeten laten beperken?

Terrastafel met uitzicht

Beste Terrastafel met uitzicht,

Ik stel me een rechthoekige tafel voor met twee keer twee stoelen aan de lange zijden. Als u vraagt of nieuwkomers de stoelen tegenover u willen verplaatsen naar de twee korte zijden van de tafel, belemmert u in feite hun gesprek. Ze zitten dan vrij ver uit elkaar met u en uw vrouw in het midden en die opstelling stond hun begrijpelijk niet aan. Het was beter geweest als u of uw vrouw was verhuisd naar een korte zijde van de tafel. De ene nieuwkomer had dan op uw oude plaats kunnen gaan zitten en de ander aan de andere korte zijde van de tafel. Zo zitten beide duo’s gescheiden van elkaar in een U-vorm ieder aan een helft van de tafel. Niemand zit met z’n rug naar het water en elk duo zit in een hoek van 90 graden naast elkaar. Dichtbij genoeg om te kunnen praten, terwijl tegelijk het gesprek van het andere stel niet wordt doorkruist. Dat was een betere oplossing geweest, omdat de ongeschreven regel op drukke terrassen luidt dat een duo geen tafel voor vier personen mag monopoliseren.

Artikelen in Horeca.

Gelabeld met .

rev="post-9990" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 20 juli 2019 09:00

Taakverdeling in huis

Beste Beatrijs,

Ik ben een vrouw van 28 en heb een ontzettend lieve vriend, met wie ik bijna een jaar samenwoon. Alles gaat goed, alleen erger ik mij aan kleine dingen. Zelf houd ik van aanpakken en ruim alles na gebruik meteen op. Mijn vriend gooit zijn sporttas met vuile kleren in de huiskamer neer en laat hem daar makkelijk een paar dagen rondslingeren. Dit typeert precies ons verschil in aanpak. De afspraak is dat hij verantwoordelijk is voor het afval. Ik moet hem er nogal eens aan herinneren om vuilniszakken of lege flessen weg te brengen. Zo zijn er nog wel meer kleine klusjes die hij gerust langere tijd laat liggen. Ik zie graag dat dingen aangepakt worden op eigen initiatief en niet omdat ik zeur. Als we erover praten, zegt hij dat hij in actie komt zodra er urgentie is, bijvoorbeeld als de papierbak echt vol is. Kan ik dit beter loslaten? Of moet ik mijn vriend hierop blijven aanspreken zodat hij zijn gedrag verandert, of moet ik mijn eigen verwachtingen bijstellen?

Huishoudelijke irritaties

Beste Huishoudelijke irritaties,

Aandringen op structurele gedragsverandering bij uw vriend maakt weinig kans.

Hier is geen simpele oplossing voor. Verschillende mensen hebben verschillende drempels voor rotzooi en de een wil (huishoudelijke) taken zo snel mogelijk achter de rug hebben, terwijl de ander het liever op de lange baan gooit. Bij samenwonende stellen is dit een van de meest voorkomende hobbels waar ze tegenaan lopen. Alle door u overwogen oplossingen zijn mogelijk, maar ik waarschuw u dat aandringen op structurele gedragsverandering bij uw vriend niet veel kans maakt. Ook verwachten dat het huishouden op zeker moment echt een gelijkwaardige onderneming wordt met eigen initiatieven van uw vriend geef ik weinig kans. Er zijn afspraken gemaakt over de taakverdeling, uw vriend is van goede wil, dus zit er niet te veel bovenop. Het komt wel in orde met die papierbak en die vuilniszakken. Por uw vriend op, als de aanblik u te veel wordt. Leg u niet neer bij een onuitgepakte sporttas die in de huiskamer rond slingert, maar plaats die op zijn helft van het bed. Als uw vriend wil gaan slapen, zal hij zich er wel om bekommeren.

Aanvaard dat u de leiding hebt over het huishouden. Niet omdat u een vrouw bent, maar omdat in een stel altijd een van de twee er meer oog voor heeft dan de ander en toevallig bent u dat in dit geval. Bekwaam u in de kunst van het terloops geven van opdrachten: ‘Zeg, kun jij dit of dat even doen?’ U vindt het vervelend om uw vriend te moeten aansporen, maar u kunt met hem afspreken dat u dat bij dringende zaken toch zal doen, niet omdat u zo graag de baas over hem wil spelen, maar omdat het u tegenstaat om willoos te moeten wachten tot hij zelf ergens een initiatief toe neemt, iets wat niet zal gebeuren, omdat hij, nou ja, er niet zo veel oog voor heeft.

Artikelen in Liefde en relaties.

Gelabeld met , , .

rev="post-9985" 6 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 13 juli 2019 09:02