↑
Spring naar inhoud

Ongevraagde introducé

Beste Beatrijs,

Voor mijn verjaardag had ik via de familieapp een uitnodiging aan mijn schoonfamilie gestuurd. Iedereen had toegezegd. Vier dagen voor het feest stuurde mijn schoonzus een berichtje aan de gehele familie: ‘Hey, ik neem mijn nieuwe vriendje graag mee om aan jullie voor te stellen’. In eerste instantie dacht ik er niks bij en antwoordde dat hij welkom was. Vervolgens stuurde mijn schoonzus via de familieapp nog een berichtje erachter aan: ‘Hij eet trouwens geen vlees’ met een smiley. Ineens vond ik de berichten van mijn schoonzus toch onbeleefd. Het ging om mijn verjaardagsfeest. Waarom vroeg ze niet aan mij of ze haar vriendje mee mocht brengen in plaats van dit in de groep te gooien? En is het wel netjes om dieeteisen te stellen namens iemand die ik helemaal niet heb uitgenodigd? Mijn schoonzus heeft wel vaker de neiging om over anderen heen te walsen. De verjaardag is inmiddels geweest, maar het zit me nog steeds niet lekker. Zal ik haar alsnog hierop aanspreken?

Een extra gast

Beste Een extra gast,

Het hangt er een beetje van af wat voor soort feest het was. Een gezeten drie-gangen-diner voor een beperkt aantal genodigden of een informeel feest met schalen met hapjes, waar iedereen zichzelf bedient? In geval van een etentje waar gasten aan tafel zitten, had uw schoonzus haar nieuwe vriendje niet zomaar mee kunnen brengen, althans niet zonder van tevoren toestemming te vragen aan u (de feestjesgever en jarige). Dan had u best nee kunnen zeggen, want een onbekende introducé doorkruist de opzet van een kleinschalig verjaardagsetentje.

Als het een gewoon feest (staande borrel) was voor familie en vrienden, waar iedereen zich door elkaar begeeft, is het doorgaans prima als een gast een nieuwe (voor de anderen onbekende) geliefde meebrengt. Uw schoonzus had het wel aan u persoonlijk moeten vragen, maar er is in die situatie geen reden om bezwaar te maken, omdat één gast meer of minder niet uitmaakt. Dat hij geen vlees eet is bij zo’n informeel feest onbelangrijk, omdat er altijd wel gerechten op tafel staan die geen vlees bevatten. Daar had u geen extra moeite voor hoeven te doen, bedoel ik. Het is nu al achter de rug en de kwestie lijkt niet belangrijk genoeg om op terug te komen bij uw schoonzus. Maar als zij een volgende keer over uw grenzen gaat, is het raadzaam om meteen op de rem te trappen en niet pas achteraf te protesteren.

Artikelen in Schoonfamilie, Verjaardag.

Gelabeld met .

rev="post-10214" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 1 februari 2020 09:02

Uiteenlopende wensen

Beste Beatrijs,

Anderhalf jaar geleden ben ik verhuisd. Een studievriendin uit mijn oude woonplaats stuurt me regelmatig berichten en wil vaker afspreken dan ik. Ik heb weinig tijd, omdat ik een redelijk intensieve baan heb en inmiddels ook een zoontje van een jaar. Ik probeer het contact wat te laten verwateren, maar ze blijft actief pogingen doen en pikt de hints niet op. Ze spreekt me er soms terloops op aan dat ik minder vaak kan dan zij zou willen. Ik voel me hier best schuldig over. Ik ben er niet op uit om het contact volledig af te kappen, maar er lijkt geen middenweg te zijn. Wat is een handige aanpak?

Vriendin wil meer

Beste Vriendin wil meer,

Vertel uw vriendin in alle openheid hoe u er tegenover staat. De volgende keer dat u haar ziet of aan de telefoon spreekt, zegt u dat u weet dat zij vaker contact wil, maar dat u daar tot uw spijt op dit moment geen tijd voor hebt. U leidt geen studentenleven meer, u woont verder weg, u hebt een jong kind en een baan, u kunt de vriendschap niet op de oude voet voortzetten. Zeg haar dat u haar als vriendin niet kwijt wil, maar dat u in deze fase van uw leven niet vaker met haar kunt afspreken dan … (vul zelf in) een keer per maand/ eens per twee maanden/ twee à drie keer per jaar. Als u concreet een door u verlangde frequentie noemt, weet uw vriendin waar ze aan toe is en zal ze dat best begrijpen.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-10212" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 1 februari 2020 09:01

Een strikte huisregel

Beste Beatrijs,

Onlangs trof ik (man) op bezoek bij een alleenstaande dame op het toilet een sticker aan met een aanmaning voor gasten om zittend te plassen. Nu is dat niet mijn toilettechniek, ik plas zoals mijn moeder me heeft geleerd: staand. Mijn moeder leerde me ook om het toilet onberispelijk achter te laten. Daar controleerde ze geregeld op en bij de kleinste overtreding werd ik ter verantwoording geroepen. Ik durf te stellen dat ik nooit een bezoedeld toilet achterlaat. Wat vindt u: kunnen huisregels zo ver gaan dat gasten wordt voorgeschreven welke plastechniek zij dienen te gebruiken in het kleinste kamertje? Of is het genoeg als ik de intentie van de regel ter harte neem en het toilet pico bello achterlaat? Het dilemma was voor mij op dat moment zo groot dat ik het toilet onverrichter zake heb verlaten.

Zittend plassen

Beste Zittend plassen,

Beter in de geest van de wet geplast dan helemaal niet geplast.

Als mensen zo ver gaan dat ze stickers op hun wc hangen met dit soort aanmaningen, zijn ze kennelijk doodsbang voor gespetter. Dan lijkt het raadzaam, in ieder geval voor de categorie onbekommerde plassers, om de voorschriften maar te volgen. Zo’n opoffering is het nu ook weer niet om bij wijze van uitzondering een ongebruikelijke plastechniek toe te passen. Maar goed, als het plaatsnemen op de wc u zo tegen staat dat u op dat moment liever afziet van het ledigen van uw blaas, kunt u het karweitje beter op uw eigen manier klaren, gevolgd door het minutieus wegwerken van eventuele ongerechtigheden, zoals u dat toch al gewend bent. Beter in de geest van de wet geplast dan helemaal niet geplast. De dame bij wie u te gast was mag dan controledwang vertonen, het lijkt onwaarschijnlijk dat zij ertoe overgaat om navraag te doen wat u precies hebt uitgevoerd op haar wc.

Artikelen in Visite.

Gelabeld met .

rev="post-10210" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 1 februari 2020 09:00

Stiefkinderen graven zich in

Beste Beatrijs,

Mijn partner en ik zijn bijna vijf jaar samen. Het is niet fraai, maar we hadden al een relatie voordat we beiden gescheiden waren. De kinderen van mijn vriend veroordelen dat. Beiden studeren en wonen op kamers. Zij hebben al die tijd geweigerd om mij te ontmoeten en zien hun vader alleen maar tijdens vakanties in het buitenland en etentjes. Ik heb altijd gezegd dat ik hen graag wil leren kennen. Mijn partner en ik wonen niet samen, zodat zij zonder mij tegen te komen bij hun vader langs kunnen komen, wat ze zelden of nooit doen. Ze lijken hem alleen maar te willen zien als er een duur etentje of vakantie aan vast zit. Toen de vader van mijn vriend overleed, wilden zijn kinderen alleen naar de begrafenis gaan, als ik weg zou blijven. Ik ben toen niet gegaan, hoewel ik erg gesteld was op mijn schoonvader. Ik snap dat mijn vriend bang is om het contact met zijn kinderen te verliezen, maar het valt me zwaar dat hij alles van hen slikt. Het lijkt ondenkbaar dat ik hen ooit zal zien bij mijn vriend thuis, laat staan bij mijlpalen zoals een huwelijk. Hij denkt dat ze op den duur wel zullen bijtrekken, maar ik zie geen enkel hoopvol teken. Dit is een grote, donkere wolk en ik weet niet of ik dit nog lang aankan. Wat kan ik doen?

Een ellendige impasse

Beste Een ellendige impasse,

De voorgeschiedenis van ontrouw zal er zeker toe hebben bijgedragen dat de kinderen niets met u te maken willen hebben. Maar op een gegeven moment moet die wrok toch een beetje optrekken en zullen ze de nieuwe situatie moeten accepteren. Er is overigens weinig wat u kunt doen, behalve met uw vriend praten en proberen hem zo ver te krijgen dat hij zijn lijdzaamheid overwint. Na vijf jaar kan hij best eens zijn moed bij elkaar rapen en zijn kinderen voorstellen om u te ontmoeten. Misschien is er een van de twee kinderen van wie hij vermoedt dat die net iets minder boos is dan de ander. Uw vriend kan dan met dat ene kind een aparte afspraak maken. Hij kan uitleggen dat de status quo hem erg dwars zit, dat hij weet dat zijn kinderen hem de schuld geven van het mislukte huwelijk, dat hij die schuld ook volop erkent, maar dat hij het vreselijk zou vinden, als hij tot in lengte van dagen hiervoor gestraft zal blijven worden. Hij kan beter niet zeggen dat u, zijn nieuwe partner, hier zo onder lijdt, maar dat hijzelf hieronder gebukt gaat – dat zal de kinderen net iets meer aanspreken.

Het moet op te brengen zijn om een uurtje wederzijdse beleefdheid in acht te nemen.

Inzet van het gesprek moet niet zijn dat u en de kinderen beste maatjes worden, maar dat beide partijen on speaking terms komen, zodat iedereen bij bijzondere gelegenheden in dezelfde ruimte kan verkeren. Dit omdat hij het niet langer kan opbrengen om een belangrijk deel van zijn leven (u) voor zijn kinderen taboe te houden. Het voorstel is om een keer thee te komen drinken en kennis te maken. Het moet op te brengen zijn om een uurtje wederzijdse beleefdheid in acht te nemen. Als het ene kind over de brug is, zal het andere hopelijk volgen.

Als uw vriend het niet aandurft om, ongeacht het resultaat, zijn rol als geslagen hond van zich af te werpen en hierover met zijn kinderen in gesprek te gaan, zou u op den duur genoeg kunnen krijgen van de hele relatie. Maar als uw vriend zijn nek eens voor u uitsteekt, valt ook een aanhoudend nee van de kinderen allicht beter te verdragen.

Artikelen in Ouders en volwassen kinderen, Stieffamilie.

Gelabeld met , .

rev="post-10208" 8 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 januari 2020 09:02

Een ongepast betaalverzoek

Beste Beatrijs,

Ik ben uitgenodigd op de 40-jarige jubileumreceptie van een welzijnsorganisatie. Op de uitnodiging staat een envelop als cadeautip. Welk bedrag is gepast om daar in te doen? Liever geef ik iets anders, het voelt niet goed om als werknemer van de organisatie bij te dragen aan de kosten van een feestelijke bijeenkomst.

Geld voor receptie

Beste Geld voor receptie,

Het is ongebruikelijk dat organisaties die een jubileum te vieren hebben en een receptie geven de werknemers om geld vragen. Cadeaus (geld of gewone cadeaus) horen bij feestjes in de sociale sfeer, niet bij recepties voor zakelijke contacten. Ik weet niet wat ze met dat geld van plan zijn, misschien willen ze het aan een goed doel geven, maar ook in dat geval bent u niet verplicht om geld te geven. U mag uw eigen goede doelen bepalen. Ik raad u dan ook aan om niets te geven. Geen geld en ook geen bosje bloemen, drank of chocola. De vraag om geld is domweg ongepast.

Artikelen in Cadeaus, Werk.

Gelabeld met .

rev="post-10206" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 januari 2020 09:01

Hinderlijk parfum

Beste Beatrijs,

Mijn vrouw en ik hebben al jaren een abonnement op een concertserie. Helaas zitten we dit seizoen op vaste plaatsen naast een echtpaar waarvan de vrouw rijkelijk besproeid is met parfum. Zij verspreidt zo’n sterke geur dat het ons soms de adem beneemt en we hoestneigingen krijgen. We zijn al een keer ergens anders gaan zitten, maar we hebben mooie plaatsen. Kunnen we deze vrouw op haar parfumgebruik aanspreken?

Stankoverlast

Beste Stankoverlast,

Ja, dat kan zeker. U kunt na afloop van het volgende concert de vrouw aanschieten en uw punt aan de orde stellen. U zegt dan: ‘Sorry, mag ik u iets vragen? Ik heb een beetje vreemd verzoek, maar is het mogelijk voor u om bij het volgende concert géén parfum op te doen? Mijn probleem is dat bepaalde soorten parfums enorm op mijn luchtwegen slaan. Ik krijg last van een verstopte neus en kriebelhoest.’ Laat een paar kuchjes horen om uw verzoek kracht bij te zetten. Hoesten in de concertzaal is een irritant verschijnsel, waar zowel musici als het publiek zelf regelmatig over klagen. Alles wat gehoest kan tegengaan is meegenomen. Waarschijnlijk zal de vrouw beloven dat ze haar parfum weg zal laten, waarop u uw erkentelijkheid uitspreekt.

Artikelen in Aanspreken en begroeten.

Gelabeld met , .

rev="post-10204" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 januari 2020 09:00

Altijd weer die bankbiljetten

Beste Beatrijs,

In onze familie (zussen, moeder, neven, nichten) geven wij elkaar altijd 15 euro op de verjaardag en krijgen dit ook terug. Dat is jaren terug zo afgesproken. Op speciale verjaardagen (kroonjaren) als er een etentje in een restaurant wordt gegeven, geven we 40 à 50 euro als stel en 25 tot 35 euro als alleenstaande. Nu heb ik op mijn laatste verjaardag familie uitgenodigd voor een etentje in een restaurant in plaats van hen thuis te ontvangen. Het was geen jubileumverjaardag, ik werd 53 jaar. Het is niet zo dat ik mensen op kosten wil jagen en ik verwachtte ook geen hele hoge bedragen als cadeau, maar van mijn moeder kreeg ik 15 euro, evenveel als voor een thuisviering. En mijn zus en zwager die dus met twee personen gaven ook maar 15 euro. Ze hebben het allemaal financieel goed. Ik was een beetje teleurgesteld. Of mag ik niet klagen?

Vaste tarieven

Beste Vaste tarieven,

Er bestaan kennelijk harde afspraken binnen uw familie over hoeveel geld men overhandigt bij een verjaardag. Het moet mij van het hart dat de etiquette niet erg dol is op contant geld als verjaardagscadeau. 15 euro geven en later weer ontvangen is saai, het is een fantasieloos cadeau. Een verjaardag is toch geen kwestie van rekeningen die voldaan moeten worden?

Een verjaardag is toch geen kwestie van rekeningen die voldaan moeten worden?

Enfin, het is nu eenmaal de routine in uw familie om eindeloos bankbiljetten heen en weer te schuiven. Ook zijn er afspraken over gewone verjaardagen en jubileumverjaardagen. De ene gelegenheid kost en levert meer geld op dan de andere. Tja, het is allemaal wel heel precies dichtgetimmerd op die manier. En dan besluit u om eens gek te doen en uw niets-bijzonders, geen-jubileumverjaardag in een restaurant te vieren. Maar uw familie doet niet mee met uw gekte, uw familie kijkt naar de bereikte leeftijd (53 jaar, gewoner kan het niet), volgt het eerder opgestelde reglement en komt met een schamele 15 euro aanzetten. Op de een of andere manier verbaast het mij niet dat uw familieleden zich aan de letter van de wet houden of zelfs onder het richtbedrag duiken. In uw familie is geen ruimte voor buitenissig gedrag. Dus zal nooit iemand met een bijzonder, onwijs gaaf cadeautje aan komen zetten, maar zijn het altijd weer die bankbiljetten.

Probeer deze dodelijk saaie traditie te doorbreken en verzin eens een leuk cadeautje voor de volgende die jarig is! De ontvanger zal blij verrast zijn en wie weet krijgt uw goede voorbeeld navolging.

Artikelen in Cadeaus, Verjaardag.

Gelabeld met .

rev="post-10202" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 18 januari 2020 09:02

Als winkelpersoneel rookt

Beste Beatrijs,

Mijn moeder en ik lopen geregeld naar de bakker bij ons in de buurt om vers brood te halen. Laatst liepen we de bakkerij binnen en zagen we een medewerker buiten staan roken. Dit vinden wij verder geen probleem, maar wel dat ze vervolgens zonder haar handen te wassen terug aan het werk ging. Ook onze broden raakte ze aan met haar ongewassen handen waarmee ze net een sigaret had vastgehouden. We wisten niet goed of we er wat van konden zeggen. We hebben uiteindelijk afgerekend en zijn weer vertrokken. Hoe kunnen we dit het beste bespreekbaar maken wanneer we dit nog een keer meemaken?

Ongewassen rokershanden

Beste Ongewassen rokershanden,

Ik raad u aan om het te laten zitten. Het roken van een sigaret laat geen ziektekiemen achter op de handen van een roker. Er is geen manier waarop u besmet kunt raken door het eten van brood dat eerder is gehanteerd door een roker. Wél een bron van ziektekiemen zijn bijvoorbeeld deurknoppen en contant geld. Een scherpslijper kan aanvoeren dat de medewerkster van de bakkerij elke keer haar handen zou moeten wassen na het betreden van de winkel of het hanteren van contant geld. Of dat brood alleen mag worden aangeraakt met plastic handschoenen. Maar goed, dit is het soort algemeen beleid, waar klanten zich beter niet mee kunnen bemoeien. En rokershanden op zichzelf kunnen geen kwaad.

Artikelen in Winkels.

Gelabeld met .

rev="post-10200" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 18 januari 2020 09:01

Hoe kan ik meer mijn mond opendoen?

Beste Beatrijs,

Van nature ben ik geen grote prater. Dit wordt me door sommige mensen weleens verweten. Hoe meer ik me met die vraag bezig houd, hoe stiller ik word. Ik ben meer een luisteraar. Alles wat ik hoor moet ik eerst overdenken voor ik een reactie geef. Vaak nemen andere mensen het gesprek dan over en kom ik er niet meer tussen. Erg vervelend. Hoe kan ik hier beter mee omgaan?

Geen inbreng

Beste Geen inbreng,

U voelt zich waarschijnlijk beter op uw gemak in een klein gezelschap van een of twee mensen dan in een grotere groep. Accepteer van uzelf dat u geen haantje de voorste met een grote mond bent en dat u dat ook nooit zult worden. Het is helemaal niet erg om een rustig persoon te zijn die goed kan luisteren. Dat soort mensen wordt ook vaak aardiger gevonden dan de mensen die voortdurend het hoogste woord voeren.

Dat betekent niet dat u gevangen bent in de rol van die stille. Natuurlijk moet u reageren op andere mensen en ook zelf ter tafel brengen wat u op uw hart hebt. Dit gaat waarschijnlijk beter in een klein groepje. Doe dat dan gewoon. Het is niet erg als u iets later of iets trager reageert. U mag gerust een paar minuten later terugkomen op een eerder onderwerp. In een vrij gesprek wordt er geen net parcours doorlopen, maar praten mensen voor de vuist weg.

Als u uw inbreng wil vergroten, kan het handig zijn om uzelf een opdracht te stellen. Bedenk voor de volgende keer dat u een groepsafspraak hebt van tevoren een onderwerp waar u het over wil hebben. Bijvoorbeeld een film die u gezien hebt of iets wat u hebt meegemaakt of iets wat u op tv/ sociale media is opgevallen. De opdracht is om uw onderwerp op enig moment ter sprake te brengen. Als dit u lukt, zal het in het vervolg makkelijker zijn om uw stem te laten horen.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-10198" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 18 januari 2020 09:00