↑
Spring naar inhoud

Koppige vriendin

Beste Beatrijs,

Ik heb een vriendin die geen gelegenheid laat voorbijgaan om cadeautjes te geven. Ik heb hier geen behoefte aan en heb een paar jaar geleden de wens uitgesproken om geen cadeaus meer te ontvangen, niet zomaar en niet voor mijn verjaardag. Ik heb haar ook uitgelegd waarom: ik ben aan het ontspullen en heb veel te veel boeken die ik nog moet lezen. Ze trekt zich hier niets van aan. Onlangs kwam ze, ruim voor mijn verjaardag, langs met een cadeautje dat ik meteen teruggaf met nogmaals dezelfde toelichting. Twee dagen later komt er met de post een boek met kaart ‘omdat ik het eerdere cadeautje niet wilde hebben’. Ik raak in toenemende mate geprikkeld en gefrustreerd. Wat kan ik nog meer doen om haar te laten ophouden?

Ongewenste cadeaus

Beste Ongewenste cadeaus,

U hebt uw vriendin meermaals duidelijk gemaakt dat u geen cadeaus meer wil op alleszins heldere en redelijke gronden: geen behoefte aan spullen, genoeg boeken in huis. Toch gaat uw vriendin onverminderd door. Dan moet u haar rechtstreeks vragen naar haar motivatie. Bel haar op, bevestig dat u de zending hebt ontvangen en zeg dat u heel benieuwd bent waaróm zij tegen uw uitdrukkelijke wens in toch doorgaat met cadeaus geven. Wat voor antwoord ze ook geeft, u zegt vervolgens: ‘Ja, maar ik wíl helemaal geen cadeaus!’

Artikelen in Cadeaus, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-10337" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 16 mei 2020 09:01

De buurvrouw schreeuwt

Beste Beatrijs,

Wij zijn een paar maanden geleden verhuisd naar een fijne rijtjeswoning met tuin. Het is hier goed toeven op de buurvrouw na. Zij woont met man en drie kleine kinderen twee huizen verderop. Met het mooie weer is iedereen graag buiten in de tuin. Het probleem: onze buurvrouw kan niet op een normaal volume communiceren met haar kinderen. Ze corrigeert hen de hele tijd en doet dit schreeuwend. Behalve dat ik het zielig vind voor de kinderen, stoor ik mij er ook aan. Burengeluiden horen erbij en ik erger mij niet aan haar kinderen, wij hebben zelf ook twee jonge kinderen, maar wel aan haar. Ik houd de relatie met de buren graag goed. Kan ik mijn buurvrouw aanspreken op haar geschreeuw? Ik ken haar alleen van groeten op straat.

Te veel stemvolume

Beste Te veel stemvolume,

Een stroom van schreeuwende correcties is heel vervelend om aan te horen voor omwonenden en dit is ook zeker geen goede opvoedingsstijl, maar u kunt de buurvrouw er niet op aanspreken, want daarmee treedt u in haar persoonlijke leefsfeer. Als u dat doet, krijgt u onmiddellijk ruzie. Alleen mensen die de buurvrouw na staan (familie, vriendinnen) kunnen hier eens een balletje over opgooien, maar u kent haar nauwelijks, dus brand uw vingers er niet aan. Als u het er niet bij wil laten zitten, moet u eerst de buurvrouw beter leren kennen, kopjes koffie drinken, langzaam de gezelligheid opvoeren en het soort verstandhouding opbouwen, waarin (omzwachtelde) kritiek mogelijk is, vooraf gegaan door de bezorgde vraag ‘of zij het misschien moeilijk heeft met de kinderen?’

Artikelen in Buren, Kinderopvoeding, Taalgebruik.

Gelabeld met .

rev="post-10335" 8 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 16 mei 2020 09:00

Een vette envelop

Beste Beatrijs,

Door de coronacrisis zit ik krapper bij kas, maar niet zo krap dat ik het niet nog een tijdje kan uitzingen. Een rijke vriend heeft mij ongevraagd 500 euro gegeven. Toen hij het in een envelop overhandigde, zei hij vriendelijk: ‘Ik weet dat je dit ingewikkeld vindt, maar neem het gewoon aan. In moeilijke tijden helpen we elkaar.’ Ik nam de envelop aan, stopte hem weg en de rest van ons gesprek (op een bankje buiten op anderhalve meter afstand) hebben we het er niet meer over gehad.

Een dag later vroeg ik hem per app naar zijn adres om een kaartje als bedankje voor zijn gulle gebaar te sturen. Hij wilde het niet geven. ‘Daar was ik al bang voor,’ appte hij terug, ‘Ik wil helemaal niks terug, ook geen bedankje. We gaan wel een keer wat drinken als dit allemaal over is.’ Ik zit hiermee in mijn maag. Ik mag volgens mijn vriend kennelijk niet zijn gift weigeren, maar hij wel mijn kaartje. Sterker nog, door een drankje te noemen kiest hij zelf de manier waarop hij bedankt wil worden. Daarmee versterkt hij (ongetwijfeld onbedoeld) het vernederde gevoel dat ik bij deze hele gang van zaken heb. Is dat terecht of moet ik gewoon blij zijn met deze aardige geste en er verder niet meer over nadenken?

Liefdadigheidsobject

Beste Liefdadigheidsobject,

Wees om te beginnen gewoon blij met het geldcadeau dat uw vriend u heeft gegeven. Dat is ontzettend aardig van hem. De aanzienlijke hoogte van het bedrag laat zien dat uw vriend er warmpjes bij zit. U kunt hieruit afleiden dat hij makkelijk zoveel geld kan missen, dus u kunt uw ongenoegen naar de achtergrond schuiven, al begrijp ik dat u dat moeilijk vindt – het is niet prettig voor de eigenwaarde als een vriend zich sterker/ machtiger/ dominanter opstelt tegenover een vriend. Anderzijds helpen vrienden elkaar op allerlei verschillende manieren, dus waarom bij uitzondering niet ook eens op financieel gebied? Uw vriend heeft oog voor uw mogelijke financiële nood – dat hoeft u niet op uw ponteneur te trekken. Een geschenk gracieus kunnen aanvaarden werkt ook als een bevestiging van de vriendschap.

Dan de kwestie van het bedanken. Natuurlijk wilt u uw vriend bedanken voor zijn genereuze gebaar. Maar daar wil hij niets van weten en hij wil u zijn adres niet geven, zodat u geen kaartje kunt sturen. Bedank hem gewoon via de app! Zoveel verschil is er nu ook weer niet tussen een geschreven kaartje en een aardig appje. Stuur een kort maar krachtig bedank-appje en doe er wat geinige smiley’s bij ter opfleuring. Zo handelt u de zaak netjes af. Later, als de cafés weer open zijn, kunt u altijd afspreken om samen ergens iets te drinken. Hij vindt dat leuk, dus waarom niet? Na afloop van de sessie maakt u zich meester van de rekening. Ook al weegt deze traktatie niet in harde pegels op tegen het oorspronkelijke cadeau, u drukt er toch uw dankbaarheid mee uit.

Artikelen in Corona, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , , .

rev="post-10333" 6 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 9 mei 2020 09:01

Ik wil niet meer naar de schoonheidsspecialiste

Beste Beatrijs,

Een vriendin van mijn ouders is schoonheidsspecialiste. Ze is ook een beetje mijn vriendin, want we drinken wel eens koffie bij elkaar. Zij heeft een paar jaar geleden aangeboden om mij te behandelen in haar salon. Ik heb geen specifieke huidproblemen, maar het leek me wel aangenaam. Volgens haar was het nodig om iedere zes weken bij haar langs te gaan. Zo zou ik mijn huid in goede conditie houden en dat leek me wel goed om te doen.

Inmiddels zie ik er steeds meer tegenop om daar te gaan liggen. Ik heb er eigenlijk nooit wat aan gevonden en geloof ook niet meer dat het goed voor me zou zijn. Ook schrok ik van het bedrag wat ik op jaarbasis kwijt ben aan deze behandelingen en aan de producten die ze me heeft aangesmeerd en die ik altijd weer vergeet te gebruiken. Vanwege de coronacrisis is mijn laatste afspraak geannuleerd, maar zij verwacht binnenkort weer open te gaan. Ik voel zoveel weerstand. Wanneer onze band zakelijk was zou ik er niet zoveel moeite mee hebben om af te zeggen, maar we kennen elkaar ook persoonlijk. Het voelt alsof ‘geen zin meer hebben’ geen goede reden is ermee om te stoppen. Ik weet dat ze hoe dan ook beledigd zal zijn. Hoe zeg ik dat ik ermee wil ophouden?

Stoppen met schoonheid

Beste Stoppen met schoonheid,

Natuurlijk hoeft u wil niet naar de schoonheidsspecialiste, als u daar geen zin meer in hebt! Er is geen enkele reden om tegen heug en meug dure behandelingen te ondergaan, waar u geen baat van ondervindt. Dat de schoonheidsspecialiste bevriend is met uw ouders en met uzelf doet er niet toe. U bent als enige baas over uw eigen lichaam. Wat u dus te doen staat is haar vertellen dat het afgelopen is en dat u niet meer komt. Het beste is om gewoon eerlijk te zijn. Als het alleen een zakelijke relatie was, had u smoesjes kunnen bedenken in de trant van: ik heb er geen geld meer voor of ik heb het te druk. Maar dit is iemand die u goed kent, dus zij heeft recht op de waarheid.

Ik ben niet het type voor schoonheidsbehandelingen.

Zeg tegen haar: ‘Dit zal je niet leuk vinden om te horen, maar ik heb besloten dat ik geen gebruik meer wil maken van je diensten. Ik ben erachter gekomen dat ik niet het type vrouw ben dat geschikt is voor schoonheidsbehandelingen. Andere vrouwen vinden het vast wel fijn, maar ik heb het een tijd geprobeerd en het is niks voor mij, ik kan net zo goed zonder. Ik heb er gewoon geen zin meer in, sorry.’

Vervolgens kan ze hoog of laag springen, maar u hebt uzelf duidelijk gemaakt: u komt niet meer voor nieuwe behandelingen. Of zij hierdoor beledigd raakt, is geheel haar eigen keus. Dat is niet uw verantwoordelijkheid.

Artikelen in Corona, Zakelijke relaties.

Gelabeld met , .

rev="post-10331" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 9 mei 2020 09:00

Partner wijst kapsel af

Beste Beatrijs,

Nu ik (man) door de coronacrisis niet meer naar de kapper kan, heb ik besloten om maar zelf mijn haar te knippen door het te millimeteren met een tondeuse. Ik ben aangenaam verrast door het resultaat en vind dat mijn gezicht veel meer tot zijn recht komt. Ik ben zo tevreden dat ik van plan ben om voortaan op deze manier mijn haar te blijven dragen. Mijn vrienden en familie zijn minder enthousiast. Ze vinden het lelijk en maken me via sociale media en skype belachelijk. Mijn partner vindt me onaantrekkelijk geworden en eist dat ik het bij deze eenmalige actie laat. Zijn standpunt is dat hij degene is die er de hele dag tegenaan moet kijken en ik niet. Wat vindt u, heb ik alleenrecht om over mijn haardracht te beslissen of moet ik anderen meenemen in die overweging?

Gemillimeterd

Beste Gemillimeterd,

U bent natuurlijk zelf de baas over uw uiterlijk en haardracht. Toch zou de mening van uw partner (en in mindere mate uw familie en vrienden) wel enig gewicht in de schaal moeten leggen. Uw partner heeft een punt: hij moet ertegen aankijken – niet u. Ter vergelijking: het is voor huiseigenaren bijna onmogelijk om het aanzien van hun huis ingrijpend te veranderen: voor het schilderen in schreeuwende kleuren of het plaatsen van aanbouwsels zijn vergunningen nodig die zelden of nooit worden afgegeven, omdat het aanzien moet voldoen aan een door gemeentelijke commissies voorgeschreven kwaliteitsstandaard en regels voor uniformiteit. Een vlammend oranje huis kan de eigenaar een fijn gevoel geven, maar de buren zullen protesteren.

Liever vrijwillig kaal dan onvrijwillig kalend.

Voor uw haardracht is er geen externe instantie die bepaalt wat wel en niet oké is, maar wees ervan overtuigd dat het uiterlijk altijd een bepaalde gevoelsreactie opwekt bij anderen. Een gemillimeterd hoofd (slechts een paar dagen haargroei verwijderd van een kale kop) wordt vaak aangetroffen in de militaire, politie-, motorrijders- of criminele sfeer. Er gaat, zeker in combinatie met tatoeages, iets intimiderends van uit. Ook al is dat onbedoeld, er wordt toch een indruk gevestigd van: met deze man valt niet spotten. Los daarvan zijn er ook mannen met last van voortschrijdende kaalheid die besluiten om hun resterende haar dan maar helemaal te verwijderen. Liever vrijwillig kaal dan onvrijwillig kalend. Voor deze groep vormt de kale kop absoluut een mode-statement.

Maar als u beschikt over voldoende haargroei, is er geen noodzaak om uzelf als een nagenoeg kale, intimiderende man te presenteren aan uw omgeving, dus waarom zou u het doen? Als uw partner onoverkomelijke esthetische bezwaren heeft tegen uw zelfgekozen, nieuwe verschijningsvorm, gaat hij er misschien vandoor. Dat zou een kleinzielige reactie van hem zijn, maar niet minder kleinzielig dan om bewust een uitmonstering te kiezen die uw partner tegen zijn haren in strijkt.

Artikelen in Corona, Liefde en relaties.

Gelabeld met .

rev="post-10326" 10 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 mei 2020 09:02

Omgangsregeling tijdens corona

Beste Beatrijs,

Wij hebben een samengesteld gezin. Mijn man heeft twee kinderen van middelbare-schoolleeftijd die bij hun moeder wonen en eens in de twee weken het weekend bij ons zijn. Ze wonen zo’n 70 kilometer verderop. In eerste instantie hebben we gezegd dat we het verstandiger vonden als ze in het weekend niet naar ons kwamen, maar nu de crisis voort blijft duren en we niet weten hoe lang alle maatregelen van kracht zullen blijven, gaan we de kinderen vanzelfsprekend missen. Moeten we hier voor het verstand kiezen of voor het gevoel? Er zijn natuurlijk meer ouders die hun kinderen en kleinkinderen al weken niet gezien hebben. Maar het is toch wel heel zuur voor mijn man om zijn twee kinderen maandenlang niet te kunnen zien. Wat vindt u?

Omgangsregeling hervatten?

Beste Omgangsregeling hervatten,

Ik heb uw vraag voorgelegd aan het RIVM en kreeg als antwoord dat er geen bezwaar is om vast te houden aan de afgesproken omgangsregeling voor schoolgaande kinderen van gescheiden ouders. De kinderen van uw man mogen dus gewoon eens in de twee weken een weekend bij hem en u thuis doorbrengen en aanwezigen hoeven daarbij geen anderhalve meter afstand te houden, omdat er sprake is van een gezin. Voorwaarde is wel dat iedereen in normaal-gezonde doen is. Als een van de kinderen of iemand in uw huishouden ziekteverschijnselen heeft, kan het weekend niet doorgaan.

Artikelen in Corona, Stieffamilie, Tieners.

Gelabeld met .

rev="post-10324" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 mei 2020 09:01

Borrelen op grote afstand

Beste Beatrijs,

Mijn buurmannen van links en van rechts, die met elkaar bevriend zijn, houden sinds de coronatijd borrels over de schutting, met onze tuin daartussenin. Ik schrik me elke keer rot als ineens hun koppen boven de schuttingen uitsteken en voel me ontzettend bekeken en opgelaten als ik in mijn tuin zit. Weet ook niet wat ik moet doen: naar binnen vluchten? Blijven zitten en net doen alsof ik een boek lees? Meestal zeg ik beleefd ‘Hoi’ en ga naar binnen. Ik vind het vervelend en confronterend om hen erop aan te spreken dat ik me hier niet zo prettig bij voel. Het zijn overigens helemaal geen vervelende mensen – blijkbaar zien ze dit gedrag totaal niet als iets bezwaarlijks. Misschien stel ik me ook wel aan. Ik wil het ook niet te groot maken. Hoe zou ik hierop kunnen reageren?

Over twee schuttingen

Beste Over twee schuttingen,

Uw twee buurmannen, links en rechts, houden een borrel met elkaar over uw hoofd heen. Kennelijk praten ze dan met elkaar, terwijl u ertussen zit. Daar zal onvermijdelijk enige stemverheffing van de heren aan te pas moeten komen om de afstand te overbruggen en dat lijkt me heel onprettig voor u. Alsof u in een tandartsstoel ligt, terwijl tandarts en assistent over de patiënt heen het weekend met elkaar doornemen. Daar kunt u gerust iets van zeggen, hoor! Vraag hen vriendelijk of ze hun sociale ontmoetingen in één tuin kunnen laten plaatsvinden (de een kan makkelijk bij de ander in de tuin gaan zitten met een paar meter tussenruimte), omdat u het niet fijn vindt, als er over uw hoofd heen een gesprek wordt gevoerd. Van zo’n verzoek zullen ze vast de redelijkheid inzien.

Artikelen in Buren, Corona.

Gelabeld met .

rev="post-10322" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 mei 2020 09:00

Drie is te veel

Beste Beatrijs,

Ik (vrouw, 26 jaar) deel sinds twee maanden een appartement met een goede vriendin. Vervolgens brak de coronacrisis uit en nu zitten we allebei thuis. Ik werkend, zij werkloos. Het samenwonen gaat goed op één ding na. Mijn huisgenote heeft een vriend die bijna elke dag bij ons is. Hij woont in een huis met studenten die veel aan het zuipen zijn. Hij zit daar nu niet graag en mijn vriendin wil daar ook liever niet heen. Snap ik, maar inmiddels heb ik het gevoel dat we met z’n drieën wonen. 24/7 thuis zitten met één persoon is al heftig, laat staan met een extra huisgenoot. Zij kunnen er ook niks aan doen dat ze geen werk hebben. Ik wil ze dan ook niet wegjagen of onredelijk zijn. Het knaagt alleen wel heel erg aan me en ik kan er niet van slapen. Mijn vriendin is mij dierbaar en ik vind haar vriend ook aardig. Hoe kan ik dit bespreekbaar maken zonder te kwetsen? En als ik het moet laten gaan, hebt u tips om het los te laten?

Een extra huisgenoot

Beste Een extra huisgenoot,

Ik vrees dat er niets aan te doen is. Uw vriendin/ huisgenoot heeft een vriend. Stellen hokken samen in coronatijden – dat is onvermijdelijk. En zo hebt u er ineens een huisgenoot bij. De situatie dat haar vriend bijna full time in uw gemeenschappelijke huis verkeert had zich trouwens ook zonder corona makkelijk kunnen voordoen. Pendelen tussen twee woonomgevingen is in het licht van virusverplaatsing niet verstandig. De vriend zou beter tijdelijk helemaal bij zijn vriendin kunnen intrekken. U schrijft niet waar u precies last van hebt, behalve dat u drie personen te veel vindt. Ik raad u aan concrete ergernissen te bespreken met hen en er afspraken over te maken. U hebt overdag werk te doen, dus daar moeten de andere twee rekening mee houden door geen storende activiteiten te ondernemen. Zou het stel trouwens niet wat bezigheden buitenshuis kunnen zoeken? Ik denk nu aan maaltijden of medicijnen bezorgen, een krantenwijk of vrijwilligerswerk, gewoon om wat nuttigs te doen te hebben en u op die manier thuis wat rust te gunnen?

Er zijn anderen die hun huisgenoten wel kunnen wurgen.

Maak afspraken over verdeling van de ruimte en huishoudelijke taken. Houd uzelf voor dat u met twee aardige mensen zit opgescheept en dat het veel erger had gekund. Er zijn anderen die hun huisgenoten wel kunnen wurgen. Als u even geen zin hebt om met z’n drieën sociaal te doen, kunt u altijd wegvluchten op een of ander scherm met oortjes in. Ook raad ik u ter vermijding van hutkoorts aan om dagelijks een uur in uw eentje naar buiten te gaan voor een wandeling of hardloop-rondje.

Artikelen in Corona, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-10320" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 april 2020 09:02

Overbodige geldschenking

Beste Beatrijs,

Ik ben een single vrouw van 40 jaar. Over een paar maanden gaat mijn jongere zusje trouwen. Ze krijgt van mijn ouders de jurk en een financiële bijdrage voor de huwelijksdag. Mijn ouders willen mij vanuit overwegingen van gelijke behandeling hetzelfde bedrag schenken. Dit is natuurlijk heel lief bedoeld, maar ik wil het niet aannemen, want ik heb het helemaal niet nodig. Ik gun hun dat ze genieten van hun oude dag. Ik heb ook gezegd dat ik het geld niet wil, maar ze vragen toch elke keer om mijn bankrekeningnummer. Hoe kan ik dit het beste afwenden?

Ik hoef geen geld

Beste Ik hoef geen geld,

Op zichzelf hebben uw ouders gelijk dat ze hun kinderen gelijk willen begiftigen. Maar u kunt gerust tegen hen zeggen dat ze daar geen haast mee hoeven te maken. U hebt nu geen geld nodig en ze kunnen het beter in reserve houden, totdat u zelf nog eens trouwt. Dat zou best kunnen gebeuren toch? Stel uw ouders voor om het bedrag dat ze aan het huwelijk van uw zus zullen besteden ergens te noteren, zodat voor alle betrokkenen duidelijk is waar u te zijner tijd recht op hebt.

Artikelen in Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met .

rev="post-10318" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 april 2020 09:01