↑
Spring naar inhoud

Hijgerige appjes

Beste Beatrijs,

Ik zag per toeval op de telefoon van mijn man bij de verwijderde items dat hij appt met een ex van wie ik nog nooit had gehoord: ‘ik zag je wel zaterdag bij de voetbal (smiley, smiley) zag je mij niet? ik mis je, kan ik je bellen, zoenen? jij blijft altijd heel speciaal voor mij (hartje)’. Ik heb hem ermee geconfronteerd en hij zei: ‘Ik heb nu eenmaal exen en daar houd ik altijd een speciale band mee, maar als jij het vervelend vindt, hou ik er wel mee op.’ Wat vindt u hiervan?

Een vervelende ontdekking

Beste Een vervelende ontdekking,

Als u snuffelt in uw mans digitale prullenbak, is er in ieder geval geen sprake van toevallig opgedane kennis. Blijkbaar had u vermoedens die terecht bleken. Uw man heeft beloofd om zijn leven te beteren, dus dat is mooi. U vraagt naar mijn mening: ik vind het voorbeeld dat u geeft ongepast en ondermaats. Ongepast vanwege de flirterige toon, terwijl de afzender niet beschikbaar is op de relatiemarkt. En ondermaats, omdat geflirt subtiel van toon hoort te zijn en dit bericht is meer een stomp in je maag. In een gevestigde relatie is er niets op tegen als echtgenoten contact houden met exen. Maar dat contact is dan vriendschappelijk en wordt in alle openheid onderhouden, dus met medeweten en instemming van de eigenlijke partner. Er komen geen hijgerige appjes aan te pas.

Artikelen in Exen, Smartphone.

Gelabeld met .

rev="post-11139" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 7 november 2020 10:00

Ondankbaar voor het leven

Beste Beatrijs,

Ik heb geen vraag over de omgang met anderen, maar over de omgang met mijzelf in de hoop dat ik niet de enige ben. Ik, vrouw van 64, woon samen met een heerlijke man en hond. Wat dat betreft geen vuiltje aan de lucht. Niettemin ben ik iemand die niet dankbaar is dat mijn ouders mij op de wereld hebben gezet. Ik ben niet depressief, maar ik ervaar het leven als een enorme opgave. Ik heb mijn werkende leven voor de klas gestaan, ben een liefhebber van lezen en wandelen, maar had het evengoed allemaal willen missen. Ik vind het leven gewoon erg vervelend. Het is mij goed gegaan en toch, als ik had mogen kiezen, was ik er liever niet geweest. Mensen willen kinderen en hopen dat het hun goed gaat. Soms worden die in een lichaam geboren dat hen vreemd is of ze hebben een handicap of andere ongemakkelijke zaken. Maar wat als je een kind krijgt dat er geen zin in heeft? Houden toekomstige ouders daar weleens rekening mee? Veel mensen zijn hun ouders dankbaar voor hun bestaan, wat is uw advies aan de ondankbaren?

Niet dankbaar

Beste Niet dankbaar,

Persoonlijk vind ik het begrip dankbaarheid niet van toepassing op het feit dat je (ik of wie dan ook) leeft. Ik bedoel: ik ben mijn ouders niet dankbaar voor mijn bestaan. Er is alleen het feit dát ik besta. Zonder mijn ouders was dat niet het geval geweest, maar er is zo’n enorme toevalsfactor in het geding (net dat ene eitje, net dat ene zaadje), dat ik mijn ouders niet als een bewuste oorzaak beschouw. Als ik niet geleefd zou hebben, was er überhaupt niets om (on)dankbaar of (on)tevreden over te zijn.

Het leven is een gegeven en het enige wat erop zit is om het beste ervan te maken.

Geen enkel kind heeft erom gevraagd om te worden geboren, dus het is irrelevant om (on)dankbaar te zijn dat je toevallig wel bent geboren. Het is nu eenmaal zo en het heeft geen zin om je te verdiepen in de oorzaken hiervan of na te denken over de vraag ‘wat als ik had kunnen kiezen?’, want die keuzemogelijkheid is er simpelweg niet. Het leven is een gegeven en het enige wat erop zit is om het beste ervan te maken. Daar komt verdriet bij te pas en ellende en dood en verschrikking (waardoor je kunt denken: waar is het allemaal voor nodig, het leidt alleen maar naar de dood), toch is er ook vreugde en schoonheid, er zijn interessante dingen en er is liefde. Om geluk draait het in ieder geval niet (geluk is een overschat begrip), maar ergens toegewijd mee bezig zijn of iemand anders ergens mee helpen kan het leven zin geven, ook al is het maar voor korte momenten.

Ik weet niet of u iets hiermee opschiet, maar ik raad u af om u nog langer met het begrip (on)dankbaarheid bezig te houden en het in plaats daarvan te zoeken in toewijding aan het een of ander.

Artikelen in Dood en begrafenis.

Gelabeld met , .

rev="post-11134" 15 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 31 oktober 2020 10:30

Als koks er met de pet naar gooien

Beste Beatrijs,

Mijn vriend en ik eten vaak buiten de deur. Het valt me steeds meer op dat de koks er een potje van maken. Kreeftensoep met twee dobbelsteentjes kreeft erin, een salade waaraan een of twee ingrediënten ontbreken, ik kan er een hele lijst van maken. Ik erger me hier vreselijk aan en spreek de bediening beleefd aan over mijn klachten. Het probleem is dat mijn vriend zich geneert voor mijn aanmerkingen, waardoor we onenigheid krijgen. Moet ik dan maar alles slikken?

Te weinig kreeft

Beste Te weinig kreeft,

Kritiek geven op de receptuur in restaurants heeft een dempend effect op de sfeer aan tafel en dat is niet de bedoeling van uit eten gaan. Het heeft ook weinig zin. Koks gaan geen ontbrekende ingrediënten toevoegen aan wat u hebt besteld, tenzij de kaart belooft dat ze in het gerecht figureren. Kritiek in een restaurant moet zich beperken tot onbedoelde, en herstelbare, vergissingen in de trant van ‘De soep is koud, de biefstuk is doorbakken terwijl ik om medium heb gevraagd, de saus is geschift, de kwarteleitjes ontbreken.’ Niet over de hoeveelheid kreeft in de soep, want die is afhankelijk van de prijs die ervoor wordt gevraagd. Als het eten tegenviel, pech gehad. Een duurder restaurant uitkiezen kan nog wel eens helpen.

Artikelen in Eten en drinken, Horeca.

Gelabeld met .

rev="post-11132" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 31 oktober 2020 10:15

Lenen tegen een tarief

Beste Beatrijs,

Laatst vroeg ik aan een vriendin of ik haar auto mocht lenen. Het zou gaan om een ritje van maximaal vijftien kilometer heen en terug. Zij heeft een lease-auto die zij zelf betaalt. Als ik normaal gesproken de auto van een vriend leen, tank ik deze op de terugweg weer vol en ben daar genereus in. Nu kreeg ik als antwoord het bericht dat ik de auto kon lenen, en wel voor een bedrag van 20 cent per kilometer. Dit stak mij een beetje. Ik had zeker de brandstof op een op andere manier gecompenseerd. Of ik zou haar een fles wijn geven als dank. Is het onbeleefd om een verzoek om een gunst zo zakelijk te benaderen? Of is deze duidelijkheid en directheid normaal tussen vrienden?

Auto lenen

Beste Auto lenen,

Uw vriendin heeft een uitgesproken zakelijke instelling. Op zichzelf vind ik de voorwaarde om haar auto uit te lenen (20 cent per kilometer) best redelijk. Voor uw ritje zou u haar drie euro moeten betalen, wat waarschijnlijk een stuk minder is dan als u haar tank zou volgooien en ook minder dan een fles wijn. Goedbeschouwd is het voor u een gunstige regeling, al is het ongebruikelijk dat vrienden van tevoren tarieven afspreken voor het lenen van een auto, zeker als het om zo’n korte afstand en navenant klein bedrag gaat. Voor lange afstanden is het juist weer een heel heldere afspraak. Ik raad u aan om u er niet mee in te zitten en uw vriendin gewoon die drie euro te betalen. Haar zakelijkheid heeft ook voordelen.

Artikelen in Reizen, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-11130" 9 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 31 oktober 2020 10:00

Relatie met MS

Beste Beatrijs,

Anderhalf jaar geleden kreeg ik, gescheiden vrouw van 41 met een kind, de vervelende diagnose MS. Hoewel dit een progressieve en potentieel invaliderende aandoening is, heb ik op dit moment nergens last van en weiger ik een slachtoffer te zijn. Ik heb maar één aanval gehad en daarvan ben ik helemaal hersteld. Ik gebruik medicijnen, zorg goed voor mezelf en voel me sterker dan ooit. Sinds twee maanden ben ik aan het daten met een man die mijn hoofd en hart op hol brengt. We hebben het samen heel fijn, maar hij twijfelt enorm of hij een relatie met me kan beginnen vanwege het onzekere toekomstperspectief en de angst dat hij later misschien voor mij zou moeten zorgen. Volgens hem maakt het verschil of zo’n diagnose zich aandient binnen een bestaande relatie of dat je een relatie begint met iemand die de ziekte al heeft. Hoewel ik begrip heb voor zijn twijfels, kom ik op een punt dat ik van hem wil weten of hij bereid is te investeren in de relatie, dus dat we iets verder kunnen kijken dan een afspraakje voor volgende week. Garanties voor gezondheid (of wat dan ook) zijn er nooit in het leven. Hoe kan ik het beste hiermee omgaan en wat mag ik van hem verwachten?

In de wacht

Beste In de wacht,

U bent twee maanden met elkaar aan het daten. Dat is nog tamelijk pril natuurlijk. U bent nog niet in het stadium dat u elkaar als vaste partner beschouwt. Misschien zou het zonder uw MS-diagnose langzamerhand tijd zijn voor meer commitment. U hebt hier met hem over gesproken, maar hij deinst terug, omdat hij een toekomst voorziet waarin u hulpbehoevend wordt. Dat is iets waar hij zelf uit moet komen. U hebt daar geen invloed op en aandringen helpt niet. De ene persoon is optimistisch en zorgzaam van aard en denkt: ‘Het zal wel meevallen, het kan twintig jaar goed gaan, daarna zien we wel en dan ben ik er voor haar.’ De andere persoon is pessimistischer en ziet zichzelf in gedachten over vijf jaar uw rolstoel duwen. Je weet niet hoe mensen in elkaar zitten en er zijn grote persoonlijke verschillen in hoe ze reageren op ziekte of ander onheil van een partner.

Punt is dat u er niets aan kunt doen. Het is in ieder geval niet goed om deze man op dit moment voor het blok te zetten en van hem te vragen of hij de relatie wil bevestigen, en zo niet dat hij beter kan vertrekken. Daar is het nog te vroeg voor. Ik raad u aan om rustig de tijd te nemen om elkaar beter te leren kennen, veel leuke dingen samen te doen en over een half jaar nog eens te bespreken wat u van elkaar wil en verwacht.

Artikelen in Liefde en relaties, Ziekte.

Gelabeld met .

rev="post-11128" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 24 oktober 2020 10:30

Wie heeft hoeveel bijgedragen?

Beste Beatrijs,

Een collega van mij gaf een promotiefeest. Ik was haar paranimf en medeorganisator van het feest. Voor het cadeau was afgesproken dat mensen desgewenst een bijdrage konden geven aan een kunstwerk. Het geld konden ze naar mijn rekening overmaken en na het feest heb ik het totaalbedrag van ieders bijdragen op haar rekening gestort. Nu vraagt ze me of ik de namenlijst aan haar wil doorgeven met het bedrag dat ieder heeft geschonken. Ik heb hier moeite mee. De bijdrage was voor iedereen vrijwillig evenals de hoogte daarvan. Je gaat toch ook niet bij een cadeau het bonnetje vragen om te zien hoeveel iemand heeft gespendeerd? Of zie ik het verkeerd?

Specifieke bedragen

Beste Specifiek bedragen,

Het is niet relevant hoeveel geld mensen afzonderlijk hebben bijgedragen aan een groot, gemeenschappelijk cadeau. Belangrijk is alleen om wie het gaat, zodat die gevers later een bedankmailtje kunnen krijgen, liefst met een foto van het aangeschafte kunstwerk erbij. Negeer de vraag van uw collega over geldbedragen en geef haar alleen de lijst met namen van de gevers. Waarschijnlijk neemt ze daar wel genoegen mee. Als ze er op terugkomt bij u en vraagt naar de specificaties, kunt u zeggen dat u er niet aan gedacht hebt om dat erbij te zetten en trouwens: waarom wil ze dat zo graag weten? Zo belangrijk is dat toch niet?

Artikelen in Cadeaus.

Gelabeld met .

rev="post-11126" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 24 oktober 2020 10:15

We willen er geen baby bij

Beste Beatrijs,

We gaan al jaren in de zomer op fietsvakantie met een erg leuke groep van acht vrienden en vriendinnen. Tijdens onze laatste vakantie heeft een stel aangekondigd dat de vrouw zwanger is. We waren natuurlijk erg blij voor hen. Ze zeiden erbij dat ze volgend jaar weer mee willen fietsen, inclusief de baby. Dit ziet de rest van de groep niet zitten. Ook omdat onze vakanties erg sportief zijn en we graag op natuurcampings kamperen. Wat kunnen we doen? We willen hen ook niet kwetsen.

Baby op fietsvakantie

Beste Baby op fietsvakantie,

Als de hoofdactiviteit van de vakantie uit fietsen bestaat, lijkt de aanwezigheid van een baby in een fietskar geen doen. Trekken van de ene Spartaanse camping naar de volgende is lastig met een baby erbij. Het stel dat nu een kindje verwacht denkt misschien dat alles in hun leven bij het oude kan blijven, maar ik steek er mijn hand voor in het vuur dat ze van gedachten veranderen, als de baby er eenmaal is. Als de groep vast op een camping of in een huisje gaat zitten, van waaruit mensen fietstochten ondernemen, is het wat anders. Dan kan de baby thuis blijven met een van de ouders en heeft de rest alle vrijheid.

U hoeft nu nog geen beslissingen te nemen over de vakantie volgend jaar zomer. Wacht rustig af tot het zo ver is. Hoogstwaarschijnlijk trekt het stel zich uit eigen beweging terug. Zo niet, kunt u altijd met de rest van de groep overleggen hoe dit aangepakt moet worden. Misschien is er een compromis denkbaar. Misschien moet er tegen hen worden gezegd dat de groep niet zit te wachten op een baby in een fietskar. Maar nu hoeft dat nog niet.

Artikelen in Reizen, Vrienden en kennissen, Zwangerschap en baby's.

Gelabeld met .

rev="post-11124" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 24 oktober 2020 10:00

Gedumpt via e-mail

Beste Beatrijs,

Mijn vriend heeft deze week onze relatie verbroken met een e-mail. Wij (beiden in de dertig) waren een jaar samen met ups en downs. De boodschap zelf kwam niet als een grote verrassing, maar de manier waarop des te meer. Hij wil me niet meer zien of spreken, dus er is geen kans om het af te sluiten. Dat vind ik heel pijnlijk en verdrietig. Ik heb nog kleren en boeken van hem en hij heeft een sleutel van mijn huis. Het liefste wil ik hem zeggen dat je zo niet met een (ex)geliefde omgaat en dat een mens meer respect verdient. En ik wil hem zijn spullen teruggeven. Aan de andere kant wil ik er geen tijd en aandacht meer aan besteden. Wat kan ik het beste doen?

Gedumpt

Beste Gedumpt,

Misschien kunt u blij zijn dat u van hem af bent.

Een relatie beëindigen per e-mail is een onaangename en laffe manier van doen. Iemand die een jaar lang je geliefde is geweest verdient een persoonlijk exitgesprek. Dat hoeft geen uren te duren, maar degene die aan de dijk wordt gezet moet er ook nog iets over kunnen zeggen. Dat uw (inmiddels ex-)vriend het niet kon opbrengen om u met open vizier tegemoet te treden straalt niet best af op zijn persoonlijkheid, dus misschien kunt u blij zijn dat u van hem af bent.

U vraagt zich af wat uw reactie moet zijn. In de eerste plaats: niets. Ga hem in ieder geval niet opbellen of terugmailen om hem te wijzen op zijn botte manier van doen. Mensen die aan de kant worden gezet (hetzij in de liefde, hetzij op hun werk) klagen standaard over ‘de manier waarop’. Ook al hebt u gelijk, het verandert niets aan het feit dát de relatie is afgelopen, dus u hoeft ook niets meer af te sluiten of af te hechten. Hul u in stilzwijgen. Laat uw ex in zijn sop gaar koken en zich afvragen hoe zijn boodschap bij u is aangekomen. Gun het hem niet om uw verdriet en geschoktheid aan mee te delen. Die kunt u bespreken met uw vrienden en vriendinnen. Blijft over de kwestie van zijn spullen die nog bij u staan en uw sleutel. Die spullen hebben geen haast. Als hij er niet om vraagt, kunt u ze na een paar maanden weggooien. Uw sleutel moet u wel terug hebben. Wacht een weekje en stuur hem dan een afgemeten eenregelig mailtje met de vraag of hij de sleutel bij u in de brievenbus wil doen. Als hij dat nalaat, moet u uw slot vervangen. Verder contact met hem is overbodig en moet u ook niet nastreven. Zoals u zelf al schrijft: hij is het niet waard om nog langer tijd en aandacht aan te besteden.

Artikelen in Exen, Internet en e-mail.

Gelabeld met .

rev="post-11112" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 17 oktober 2020 10:30

Een drugsvrij huwelijk

Beste Beatrijs,

Over enige tijd trouw ik (man, 26) met mijn vriendin. We geven ’s avonds een feest voor zo’n negentig gasten, familie en vrienden in onze leeftijdscategorie. Wat mij opvalt en ook echt zorgen baart is het toenemende drugsgebruik op dit soort evenementen. Laatst op een bruiloft van een familielid was het op het toilet drukker dan aan de bar. Als er twee heren samen het toilet in duiken weet ik inmiddels genoeg. Ik wil dit absoluut niet hebben op mijn bruiloft, maar hoe pak ik dit aan? Vooraf mijn gasten aanschrijven lijkt mij geen gezellig idee en zoiets overlaten aan een ceremoniemeester met microfoon nog minder.

Geen drugs alsjeblieft

Beste Geen drugs alsjeblieft,

Als zich onder uw beoogde bruiloftsgasten zoveel potentiële drugsgebruikers bevinden dat u vreest dat uw feestje ontaardt in een collectieve drugsroes, raad ik u aan om uw gasten wel degelijk van tevoren te informeren dat u hier geen prijs op stelt. Wanneer mensen zich massaal in de toiletten terugtrekken voor een snuifje of buiten allerlei joints laten rondgaan, is het te laat. Dan kunt u er niets meer tegen ondernemen.

Huwelijksinvitaties gaan doorgaans vergezeld van een bijlage met informatie over tijd, locatie en andere huishoudelijke mededelingen. Voeg daarop een extra aanwijzing toe: ‘Voor wie het aangaat: wij geven een drugsvrij feest. Wel zal er voldoende alcohol aanwezig zijn.’ Hopelijk laten mensen met drugsplannen zich hierdoor ontmoedigen. Overigens denk ik dat negentig genodigden te veel is voor een bruiloft in coronatijd.

Artikelen in Bruiloft, Verslavingen, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-11110" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 17 oktober 2020 10:15