Beste Beatrijs,

Mijn vriend heeft laten doorschemeren dat hij me ten huwelijk wil vragen. Omdat hij nogal een leek is in dit soort aangelegenheden, kwamen wij te spreken over de ringen. Ik vertelde hem dat hij me hoort te vragen met een verlovingsring, waarna ik ja zou kunnen zeggen, en dat we uiteindelijk zullen trouwen met een ander paar ringen dat we gezamenlijk uitzoeken. Ik zei dat ik de verlovingsring hoor te houden. Hij schrok hiervan en zei dat hij van dat geld voor een tweede ring liever een mooie huwelijksreis maakte. Kan dat, je verlovingsring inruilen en het geld besteden aan de trouwring, de bruiloft of de huwelijksreis? Of is dit ongepast? En kun je ook gevraagd worden met de ring waarmee je gaat trouwen? En indien je je verlovingsring niet hoort in te leveren, moet je hem dan blijven dragen, naast je trouwring, en zo ja hoe is dan de verdeling tussen linker- en rechterhand? Het zijn nogal wat vragen, maar ik ben erg benieuwd naar de traditionele en meer moderne etiquette op dit gebied.

Naar een correcte verloving

Beste Naar een,

Wat een geluk dat uw vriend een leek is op het gebied van huwelijksaanzoeken! Stelt u zich eens voor dat hij zo vaak met dat bijltje had gehakt dat hij zijn hand niet zou hoeven omdraaien voor zo’n routineklusje. Dan had u wel andere zorgen aan uw hoofd. Zoals het nu ligt is er in de verste verte geen wolkje aan de horizon te bekennen. Of het zou uw preoccupatie met obscure tradities moeten zijn. Uw vragen berusten op een misverstand. Er bestaat niet één goede manier waarop mensen besluiten hun relatie te formaliseren en die iedereen helaas is vergeten. U breekt zich het hoofd over achterhaalde gewoontes uit een ver verleden. Het hele gedoe rond verlovingen en aparte verlovingsringen is al een jaar of veertig uit. Als iemand zijn geliefde een ring wil geven, kan hij dat doen zonder dat dat een officiële verlovingsdaad is. Wil een stel zich graag verloven, dan kan dat met of zonder ringen. Voor het trouwen hoeft niet weer een nieuwe set van ringen te worden aangeschaft. Een beetje knappe verlovingsring kan uitstekend dubbelen als trouwring. Het zou bespottelijk zijn om een verlovingsring terug te brengen naar de winkel. Juweliers doen niet aan leaseringen.

Een verloving had als functie om de toekomstige verbintenis alvast te legitimeren tegenover familie en vrienden. Opdat de omgeving niet zou denken dat zo’n stel maar wat aanrommelde met elkaar. Een verloofde jonge vrouw had ook vaak net iets meer armslag dan een meisje met alleen een vrijer. In deze tijd van openlijke relaties en ongehuwde samenwoners heeft de verloving geen zin meer. De vraag ‘trouwen we wel of trouwen we niet?’ is een zuivere privéaangelegenheid. Wanneer twee geliefden hun wederzijdse intenties hebben uitgesproken, dan resteert het vaststellen van een datum. Besluiten ze tot het dragen van trouwringen (dat wil ook lang niet iedereen), dan gaan ze samen naar de winkel om iets uit te zoeken wat ze allebei mooi vinden. Tijdens de huwelijksceremonie worden die ringen plechtig aan elkaars vinger geschoven. Linker- of rechterhand mogen betrokkenen zelf kiezen.

Maak het niet te ingewikkeld met overleefde tradities die hun betekenis verloren hebben en alleen maar extra geld kosten. Wees blij dat uw vriend zoveel van u houdt dat hij u ten huwelijk wil vragen. Accepteer zijn aanzoek gracieus en bijt u niet vast in irrelevante details.