↑
Spring naar inhoud

Wasgoed hindert bezoek

Beste Beatrijs,

Ik huur een etage op de bovenste verdieping. Mijn was heb ik geregeld in het trappenhuis hangen, waar niemand van mijn onderburen langs komt. Nu willen mijn buren dat ik op zaterdag geen was uithang, omdat ze dan vaak mensen op bezoek krijgen en die vinden dat geen gezicht als ze naar boven kijken. Mijn buren willen hen die aanblik besparen.

Mijn probleem is dat ik juist in het weekend tijd heb voor de was. Daar komt bij dat deze buren, met wie ik de benedentrap deel, in de vijf jaar dat ze er wonen nog nooit het trappenhuis hebben schoongemaakt. Ik wil daar elke keer wat van zeggen, maar dat komt er niet van en dan doe ik het uiteindelijk zelf, omdat ik me er blijkbaar als enige aan stoor. En nu willen ze dat ik de was niet meer op zaterdag op mijn eigen gang hang! Hun gasten roken zodanig dat ik dat in mijn huis ruik, wat niet echt lekker is. Ik vraag hen toch ook niet om hun gasten het roken te verbieden? Ik heb hun verzoek om de was binnen te halen ingewilligd, maar ik heb daar eigenlijk spijt van en ben ook niet van plan me hier verder aan te houden. Moet ik me iets van hen aantrekken?

Wasgoed hindert bezoek

Beste Wasgoed hindert,

Uw buren zijn vervelende zeurpieten. Natuurlijk mag u uw was in eigen trappenhuis te drogen hangen. Als bezoekers van de ondergrenzende verdieping niet tegen de aanblik van schone onderbroeken kunnen, moeten ze maar niet naar boven kijken.

Toch moet u uw buren te vriend houden. In uw eigen belang, anders wordt het wonen daar onleefbaar. Dus neem de kwestie nogmaals met hen op. Nodig hen uit voor een kopje koffie en leg alles precies uit als hierboven – op een vriendelijke manier. De verontwaardiging moet nergens in uw woorden te detecteren zijn. Hel daarentegen over naar een toon van verontschuldiging. Zeg dingen als: ‘Het spijt me vreselijk, maar’ (en dan geeft u uw visie op de was). U snijdt vervolgens het onderwerp ‘geven en nemen’ aan en u noemt uw kleine ergernissen (rokende bezoekers & niet schoonmaken). U zegt dat u van uw levensdagen niet zou overwegen om hun bezoekers het roken te verbieden (hoewel u er wel degelijk last van hebt), dus dat hun bezoekers misschien ook uw vrijheid zouden kunnen respecteren om uw was op uw eigen grondgebied te drogen te hangen. Maak afspraken over het schoonhouden van de benedentrap, schenk de buren eventueel een glaasje in en rond de sessie af met gezellige small talk over iets anders. Inzwachtelen en besuikeren is het devies bij ergernissen tussen buren.

Artikelen in Buren, Visite.

Gelabeld met .

rev="post-2318" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 13 maart 2008 20:47

Cadeau geweigerd

© Sjoerd van der Zee

Beste Beatrijs,

Ik ging op verjaarsvisite met een leuke vaas als cadeau. Ik had hem met zorg uitgekozen en was benieuwd naar de reactie. Die kwam toen we allemaal gezellig aan de thee zaten. De vriendin vroeg of ik de vaas mee terug wilde nemen, want de kleur paste niet in hun interieur. Ze hebben een heel groot huis met veel kamers, dus ik had gedacht: een plekje is er altijd wel. Maar goed, dat is niet aan mij om te bepalen. Toch kreeg ik een nare kriebel in mijn maag. Ik heb de vaas mee terug genomen, maar had geen zin meer om een ander cadeau te kopen.

Schiet ik tekort?

Beste Schiet ik,

De jarige heeft uiting gegeven aan haar spontane gevoel, toen zij uw cadeautje uitpakte. Haar gevoel kwam neer op: ‘Deze rotzooi kan ik niet gebruiken, houd het bij je!’ Een grove en nodeloos grievende reactie op iets wat bedoeld is als aardige geste. Het incident is krenkend genoeg om deze persoon van uw leven geen cadeau meer te willen geven. Ontvangers mogen met cadeaus doen wat ze willen: op zolder zetten, aan de buurvrouw of het grofvuil meegeven, te gelde maken op marktplaats, met een hamer in gruzelementen slaan, maar nooit ofte nimmer geeft men het terug aan de gever.

Artikelen in Cadeaus, Verjaardag, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-503" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 13 maart 2008 01:04

Grootmoeder maakt altijd erwtensoep

Beste Beatrijs,

Ons gezin (mijn man en ik en onze vijf kinderen) wonen vrij ver van mijn ouders vandaan, twee uur rijden. We zien elkaar dus niet zo vaak. Gelukkig hebben we een goede verstandhouding. Eén ding vind ik lastig. Dat betreft het eten wat zij ons voorschotelen. Mijn moeder maakt steevast erwtensoep als wij een dagje bij hen zijn. Nou eten mijn kinderen (bijna) alles en zijn het zeker geen zeurpieten. Zij zijn opgevoed met ‘eten wat de pot schaft’. Toch kunnen de jongste twee kinderen het eigenlijk niet door hun keel krijgen en de anderen zijn er ook niet dol op. Vorige week waren we weer een dagje bij hen langs en jawel, op het menu stond weer erwtensoep. De vaste uitspraak van mijn vader is dan: ‘Eén hongerwinter en ze zijn er overheen,’ als hij merkt dat de kinderen met lange tanden eten. Ik moest me inhouden om niet te zeggen: ‘Als je graag wilt dat ze zich een leuke opa herinneren, zet dan, samen met oma, eens iets op tafel wat ze lekker vinden en ga eens een leuk spel of iets anders met hen ondernemen.’ Zal ik de soep maar slikken om de lieve vrede of kan ik er wel eens een opmerking over maken?

Altijd maar erwtensoep

Beste Altijd maar,

Waarschijnlijk zet uw moeder steeds erwtensoep op het menu, omdat ze ertegenop ziet om voor negen man te koken. Soep kost dan relatief weinig moeite. Neem voor het volgende bezoek aan uw ouders van tevoren telefonisch met uw moeder het erwtensoepprobleem van de kinderen door. Waarom zou oma níet iets willen serveren wat de kinderen lekker vinden? Stel haar een ander gerecht voor dat ook makkelijk is (groentesoep met brood, macaroni met ham & kaas, andijviestamppot, ik noem maar wat) en bied vooral aan haar te helpen met eten koken. Bij het volgende familiebezoek trekt u zich op een gegeven moment met uw moeder terug in de keuken en draait samen dat eten in elkaar. Desnoods doet u het leeuwendeel zelf en laat haar een beetje helpen. Intussen hebt u tijd voor een wat rustiger privégesprek. Misschien wel een welkome afwisseling bij de hele dag met negen man boven op elkaar zitten en groepsgesprekken voeren, waar de kinderen weinig plezier aan zullen beleven. Terwijl u en uw moeder gezellig in de keuken staan, kunnen uw vader en uw man iets met de kinderen gaan doen: naar buiten, een beetje ballen of een wandeling maken, een bordspel of wat dan ook. Dan hebben de kinderen ook een uurtje de exclusieve aandacht van opa en papa.

Artikelen in Eten en drinken, Familie, Grootouders en kleinkinderen, Visite.

Gelabeld met .

rev="post-164" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 13 maart 2008 00:43

Nooit complimenten

Beste Beatrijs,

Een terugkerend pijnlijk punt voor mij in mijn relatie is dat mijn vriend met wie ik nu twee jaar samenwoon, mij zelden complimenteert. Andersom doe ik dat wel, gewoon omdat ik hem mooi, aantrekkelijk en nog veel meer vind en ik hem dat graag zeg. Maar hij is niet zo complimenteus. Ik zeg steeds tegen mezelf dat ik daarmee moet leren leven, maar toch zit het me dwars. Het lijkt alsof hij mij niet zo waardeert en mij niet specialer vindt dan andere vrouwen. Ik heb mijn twijfel wel eens ter sprake gebracht en dan reageert hij met: ‘Maar ik hou toch van je!’ Ben ik nou zo veeleisend en ondankbaar of is het niet raar dat ik hier onzeker van word?

Nooit een aardig woord

Beste Nooit een aardig woord,

Sommige mannen krijgen geen complimentjes over hun lippen, omdat ze deze beschouwen als ‘gladde praatjes’ – als een versiertruc. Ze vinden het vals klinken en ze redeneren: ‘Als ik jou niet de leukste en de liefste van de hele wereld vond, dan zat ik toch niet bij je op de bank?’ Als u alles bij elkaar genomen wel vertrouwen hebt in de relatie, dan moet u er inderdaad een beetje mee leren leven dat uw vriend verbaal niet zo sterk is op dit vlak. Veel mannen laten hun liefde trouwens op een andere manier blijken: door dingen te doen voor hun vrouw. Daar komt het bekende ‘bloemetje meenemen’ vandaan. Maar ook: vervelende klusjes opknappen, de stofzuiger reparen, zware dingen tillen of uitjes organiseren. Een man kan ook zijn liefde tonen door zorgzaam te zijn en zijn geliefde af en toe met iets leuks te verrassen.

Bespreek dit nog eens met uw vriend. Zeg tegen hem dat u het zo fijn zou vinden als hij onverwacht een bosje bloemen of een aardigheidje voor u mee zou nemen of kaartjes zou kopen voor een voorstelling of een restaurant bespreekt om u mee naar toe te nemen – dat soort dingen. Zeg erbij dat u echt wel gelooft dat hij van u houdt, maar dat u het desondanks leuk zou vinden als hij af en toe zijn liefde zou tonen met een attente actie. U denkt misschien dat u er niets aan hebt, wanneer u om spontaan gedrag moet vragen; als hij doet wat u vraagt, heeft hij het immers niet zelf verzonnen (en dan hoeft het al niet meer van u). Maar dat is niet zo. U vraagt in het algeméén iets meer inzet op het vlak van attentheid. Als uw vriend van u houdt, zal hij u graag een plezier doen en de boodschap in z’n oren knopen. Op een zelfgekozen moment neemt hij zowaar dat bosje bloemen voor u mee of hij organiseert een avondje uit, en dan bent u toch blij. En hij ook.

Artikelen in Liefde en relaties, Taalgebruik.

rev="post-1603" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 6 maart 2008 23:46

Vrouwelijk huwelijksaanzoek

Beste Beatrijs,

Mijn vriend en ik (allebei begin 30) zijn al ruim zes jaar bij elkaar en sinds een half jaar wonen we eindelijk samen. Hij is de man met wie ik oud wil worden. Ik zeg hem vaak dat ik van hem houd en zijn vrouw wil worden, maar dat lijkt niet echt over te komen. Ik heb wel eens gehint naar trouwen, maar dan begon hij altijd te lachen en er gebeurde verder niets. Ik wil hem nu zelf ten huwelijk vragen op een originele manier. Hebt u misschien een leuke tip waarmee ik hem over de drempel trek?

Onvervuld stadhuisverlangen

Beste Onvervuld,

Eigenlijk hoort de man de vrouw een huwelijksaanzoek te doen en niet andersom. Als u mij eerder om raad had gevraagd, zou ik gezegd hebben: ‘Ga niet met hem samenwonen, voordat hij u ten huwelijk heeft gevraagd.’ Nu bevindt u zich als samenwonende vrouw in getrouwde omstandigheden, u doet de dingen in huis die vrouwen doorgaans doen – zonder dat u zijn formele belofte van liefde en trouw hebt. Uw vriend heeft geen enkele reden meer om u ten huwelijk te vragen, want hij heeft al alles wat zijn hartje begeert (seks, iemand die kookt en de zaak opruimt) – gratis! U was degene die wilde trouwen, maar u hebt uw wisselgeld weggegeven door met hem te gaan samenwonen. Hij staat niet open voor uw hints naar het huwelijk. Dat betekent dat hij bindingsangst heeft. Een of ander fantastisch voorstel van uw kant (met een overdaad aan rode rozen of zelfgeknutselde liefdesbetuigingen) zal hem vast niet over de streep helpen. Daar wordt hij alleen maar zenuwachtig van, want hij weet best dat hij degene is die het aanzoek moet doen, en niet u.

U kunt uit de impasse geraken door uw vriend inderdaad ten huwelijk te vragen, maar dan zonder enige voorgekookte romantiek. Als dit klusje aan de vrouw toevalt, kan het alleen zakelijk worden opgeknapt, zonder poespas. Zeg tegen hem: ‘Ik wil graag met je trouwen, hoe denk jij hierover?’ Als hij zegt: ‘Goed idee,’ stel dan een huwelijksdatum vast. Als hij u afwijst met argumenten in de trant van: ‘Waar is dat voor nodig, we houden zo toch ook van elkaar, we hebben nog tijd genoeg, ik moet daar eerst eens over nadenken, ik ben er nog niet aan toe, ik ben nog te jong, ik wil mijn vrijheid niet kwijt,’ vraag dan of hij het u wil laten weten wanneer het zo ver is. Word niet zwanger, zolang er geen huwelijksdatum op tafel ligt. Als hij er binnen een half jaar niet op terugkomt, roer het onderwerp dan voor de laatste keer aan en geef hem een ultimatum. Als hij weigerachtig blijft, moet u vertrekken, want dan neemt hij u niet serieus.

Artikelen in Liefde en relaties, Traditionele etiquette.

Gelabeld met .

rev="post-1093" 12 reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 6 maart 2008 21:47

Geslachtsdeel benoemen

Beste Beatrijs,

Onze dochter van twee is erg druk bezig met het leren van nieuwe woordjes en zinnetjes. Nu zitten mijn man en ik met het volgende: wij willen haar ook graag een woord leren voor haar eigen geslachtsdeel. (Voor een jongetje zouden we hebben gekozen voor ‘piemel’.) We hebben het synoniemenwoordenboek al geraadpleegd, maar er zit niet echt iets van onze gading bij. ‘Vagina’ lijkt ons te plastisch, ‘voorbillen’ te eufemistisch, ‘schede’ te obscuur en ‘plasser’ te jongensachtig. Uiteraard zijn ordinaire woorden niet aan de orde. Welk woord kunnen wij onze dochter het beste leren, zonder de indruk te wekken dat een geslachtsdeel een taboeonderwerp is?

Eh, daar van onderen

Beste Eh, daar,

Vagina is geen plastische benaming, maar de enige correcte benaming voor het vrouwelijk geslachtsdeel. Het is geen schuttingwoord, het is niet grof, het is geen medisch jargon, het is niet moeilijk uitspreekbaar – iedereen weet meteen wat er wordt bedoeld. Gebruik dus het woord vagina.

Artikelen in Kinderopvoeding, Taalgebruik.

rev="post-931" 16 reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 6 maart 2008 01:39

Kaasschaaf

Beste Beatrijs,

In mijn relatie heerst onenigheid over kaas. Ik ben voorstander van de kaasschaaf (wellicht vanuit mijn calvinistische achtergrond?) Mijn vriend is een ‘japer’. Met een kaasschaaf kun je keurige plakjes snijden, maar hij kan er niet mee omgaan en is bang dat hij ook een plakje van zijn duim of vinger afsnijdt. Hij jaapt met een mes tot op de bodem van de kaas, waardoor er een rare U-vorm van korst overblijft. Hoe gaat dit trouwens in het buitenland? Hij vraagt zich af hoeveel gewonden er jaarlijks vallen bij het schaven. Wie van ons lijdt er nu aan het kaasschaafsyndroom?

Schaven of japen?

Beste Schaven of,

Er zijn twee manieren om een stuk kaas te lijf te gaan: 1. met de kaasschaaf 2. met een mesje, liefst een klein, scherp keukenmesje type aardappelmesje. Deze twee methodes zijn allebei correct. De kaasschaaf werd uitgevonden door de Noor Thor Bjørklund die daar in 1925 patent op kreeg. Het attribuut heeft niet zozeer met calvinisme te maken (in Scandinavië overheerst het Lutherse protestantisme) als wel met de stevige, vrij harde kaas die in Scandinavische en Nederlandse contreien wordt gemaakt. Op Franse camembert of op Italiaanse mozzarella en gorgonzola kom je niet ver met een kaasschaaf.

Er is geen reden om ruzie te krijgen over mesjes of kaasschaven, omdat degene die de kaasschaaf hanteert toch altijd een mesje erbij nodig heeft om de kaas van z’n korst te ontdoen, voordat er geschaafd kan worden. En degene die alleen met het mesje werkt, zal ook de korst aan de zijkant eraf moeten halen. Bovendien moet de mesjesgebruiker de kaas recht afsnijden, en niet het nare ontkorstingsklusje aan de schaver laten toevallen. Degene die kaas neemt, moet hem zo achterlaten dat de volgende consument niet eerst allerlei ongerechtigheden moet wegwerken. Deze ergernis werd vroeger bestreden met de zegswijze: ‘wie de kaas holt tot een schuit, moet de deur uit!’ Het rijm laat metrisch te wensen over, maar de gedachte is helder genoeg. Wanneer uw vriend, de japer, zich aan deze stelregel houdt, is de hele kwestie van wel of geen kaasschaaf de wereld uit.

Artikelen in Eten en drinken, Liefde en relaties.

rev="post-1192" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zondag 2 maart 2008 23:30

Man noemt naam ex

Beste Beatrijs,

Tot mijn ergernis noemt mijn man mij na vier jaar huwelijk nog steeds af en toe bij de voornaam van zijn ex. Hij heeft geen goede band met zijn ex; ze spreken elkaar zelden of nooit. Ook heeft hij geen last van beginnende dementie. Als ik hem op zijn vergissing wijs, dan zegt hij dat ik het niet goed gehoord heb, want de namen lijken enigszins op elkaar. Doordat er laatst iemand bij zat die het ook hoorde, weet ik dat het echt zo is en dat ik me het niet verbeeld. Het stoort me dat hij mij met z’n ex verwisselt.

Zo heet ik niet!

Beste Zo heet ik,

Het komt wel vaker voor dat mensen de namen van intimi verwisselen. Zussen, geliefdes, ex-geliefdes, vriendinnen zitten dicht bij elkaar in de cognitieve ruimte. De hersenen halen even het verkeerde labeltje tevoorschijn, maar uw man weet heus wel wie wie is. Als de namen van u en uw voorgangster veel op elkaar lijken, is een verspreking helemaal snel gemaakt. Die hoeft niet freudiaans te zijn. Uw man geeft verder geen blijk van gehechtheid aan of terugverlangen naar zijn ex. Dan moet u er maar niet te veel achter zoeken. Blijf hem rustig verbeteren, als hij de verkeerde naam gebruikt. Misschien slijt uw naam er tezijnertijd toch nog in, maar misschien ook niet, als uw man aanleg voor verstrooidheid heeft of überhaupt moeite met namen. Zolang uw man u nog geen ‘Mama’ noemt, is er geen reden tot zorg.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Exen, Liefde en relaties.

rev="post-231" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zondag 2 maart 2008 18:45

Verpleeghuis bedanken in rouwadvertentie

Beste Beatrijs,

Soms zie je in een rouwadvertentie ook een bedankje aan een verpleeghuis vermeld staan. Is dit niet raar? Voor mijn gevoel behoort in een rouwadvertentie alle aandacht uit te gaan naar de overledene. Zou het niet beter zijn de zorginstelling via een aparte advertentie te bedanken, bijvoorbeeld direct onder de rouwadvertentie?

Onder dank uitluiden?

Beste Onder dank,

U moet ervan uitgaan dat elke mededeling in een rouwadvertentie een functie heeft. Als de hond wordt genoemd, was de hond belangrijk. Soms drukken de opstellers van rouwadvertenties hele verhalen af over wat de overledene allemaal voor elkaar gekregen heeft tijdens zijn leven. Een bedankje aan het personeel is een subtiele manier om de buitenwereld mee te delen dat de dierbare overledene de laatste periode van zijn leven nergens meer toe in staat was. Dat is voor verre kennissen informatief. Die weten dan hoe het is afgelopen. Soms voelen familieleden zich schuldig dat ze het zware werk van verzorging van een dementerende of een lichamelijk afgetakelde niet zelf hebben opgeknapt. Om iets van die schuld in te lossen spreken ze hun dankbaarheid uit in de advertentie. Daar is geen enkel bezwaar tegen.

Artikelen in Dood en begrafenis.

Gelabeld met , .

rev="post-1795" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zondag 2 maart 2008 17:03