↑
Spring naar inhoud

Ruimte vretende fotojaarboeken

Beste Beatrijs,

Mijn schoonmoeder heeft een eigen bedachte traditie met twee oudere kleinkinderen opgebouwd, waar wij inmiddels ook al zeven jaar aan moeten geloven: het jaarlijkse fotoboek. Voor de samenstelling hiervan gebruikt zij profielfoto’s van Whatsapp, Facebook, foto’s die wij haar hebben toegestuurd of die zij zelf gemaakt heeft, zelfs video-stills. Per jaar bundelt zij die in een fors boek. Ik vind het geen fijne traditie omdat zij ongevraagd mijn foto’s gebruikt en alleen die foto’s opneemt die zij geschikt vindt. Wat belachelijk is want zij ziet maar een fractie van wat onze kinderen in een jaar meemaken.

Mijn vriend is van het harmoniemodel en weigert zijn moeder hierop aan te spreken. Ik heb wel eens bezwaar gemaakt tegen haar gebruik van onze foto’s. Toen heeft ze een jaar geen fotoboeken gemaakt, maar daarna begon ze weer vrolijk opnieuw. Nu er een derde bij ons op komst is, zie ik de eindcollectie weer met twintig extra boeken groeien. Dat is een hele boekenplank met haar fotoboeken! Ik wil dat ze stopt of dat ze alleen haar eigen foto’s gebruikt en dat de boeken alleen bij haar in de kast staan. Hoe pak ik dit aan?

Te veel foto’s

Beste Te veel foto’s,

Windt u zich hier niet over op. Uw schoonmoeder houdt van de kleinkinderen een jaarlijks fotoboek bij. Er zijn kwalijker hobby’s denkbaar. Zij maakt gebruik van foto’s die ze zelf heeft gemaakt, die door u zijn toegestuurd, die op sociale media zijn gezet en ze maakt stills uit filmpjes. Tja, ik zie niet meteen hoe ze daarmee over de schreef gaat. Het zijn voor haar toegankelijke bronnen en haar jaarlijkse verzameling blijft binnen de familie. Zij ligt niet in hinderlaag achter een struik of een gordijn om de kinderen op onverwachte momenten met een camera te overvallen.

U klaagt over de te verwachten meters boekenplank die deze jaaralbums zullen innemen. Als kinderen wat ouder zijn, vinden ze het vaak heel leuk om zichzelf van jaren geleden te bekijken, juist in een album, waar ze in kunnen bladeren en niet al scrollend op een telefoon. Vraag uw schoonmoeder om de jaarboeken bij haar thuis te bewaren en niet aan u te geven, omdat u de ruimte er niet voor hebt. Wat u al op voorraad hebt aan fotoalbums kunt u op zolder leggen of ergens achter in een kast. Als uw kinderen volwassen zijn, zullen ze er vast blij mee zijn.

Artikelen in Grootouders en kleinkinderen.

Gelabeld met .

rev="post-11711" 9 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 september 2021 10:30

Dure etentjes

Beste Beatrijs,

Ik ben al heel lang lid van een groep van tien collega’s, allemaal zzp’ers in de paramedische sector, van wie de meesten, ook ikzelf, gepensioneerd zijn. Toen we nog werkten, bespraken maandelijks de soms lastige zaken die we in het werk tegenkwamen en ook privézaken kwamen soms wel aan de orde. Eens per jaar eten we nog steeds met elkaar, altijd in het dure segment restaurants. Ik heb maar een klein pensioen en deze diners worden mij veel te duur. Ik heb dat al eens aangegeven, maar waar men dan op uit kwam was rond de € 80,- euro per persoon in plaats van de gebruikelijke € 100,- of meer. Dit is voor mij nog steeds te veel. Ik vind het vervelend om steeds met een smoesje af te zeggen en ik ga de mensen die ik graag mag vast en zeker missen. Is hiervoor een oplossing die ik niet zie?

Rib uit mijn lijf

Beste Rib uit mijn lijf,

Tachtig euro per persoon is inderdaad best veel geld voor een avondje in een restaurant. Dat kunt u gerust nogmaals aan de orde stellen in de groep. Waarschijnlijk bent u niet de enige die dit veel geld vindt. Oriënteer u van tevoren op andere mogelijkheden. Het moet niet zo moeilijk zijn om iets te vinden, waar je voor ongeveer 50 euro per persoon goed kunt eten en drinken. Schrijf een groepsmailtje of -appje, waarin u voorstelt om het wat goedkoper aan te pakken dan vorige keren en doe er meteen een suggestie bij voor een restaurant dat u geschikt lijkt. Bij zo’n reünieachtige bijeenkomst gaat het toch vooral om de gezelligheid en het bijpraten en niet speciaal om een luxe eetbeleving? Als de anderen het liever bij het oude willen houden, prima, dan doet u in het vervolg niet meer mee.

Artikelen in Collega's, Eten en drinken, Horeca.

Gelabeld met .

rev="post-11707" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 september 2021 10:15

Een perfect jurkje

Beste Beatrijs,

De zus van mijn vriend gaat trouwen. We hebben al jarenlang een relatie en ik ben echt onderdeel van de familie geworden. Ik was bij mijn schoonouders, toen ik de dresscode van de bruiloft hoorde: ‘vrolijk chic’. Ik zei: ‘Dan heb ik het perfecte jurkje!’ waarop mijn schoonmoeder reageerde: ‘Je bedoelt die jurk met het gatenplantpatroon, maar die heb je al aangehad!’ Ze had foto’s gezien van mij in die jurk op een andere bruiloft (niet in de familie). Ik ging op zoek naar wat anders om aan te trekken, maar ik blijf dat ene jurkje het mooiste en fijnste vinden. Mijn vriend kan rustig hetzelfde pak aantrekken voor elk huwelijk. Is het ongepast voor een vrouw om dezelfde outfit te dragen op verschillende bruiloften? Of moet ik elke keer iets nieuws kopen?

Wat moet ik aan?

Beste Wat moet ik aan,

Uw schoonmoeder heeft helemaal niets te zeggen over wat u van plan bent om aan te trekken naar de bruiloft van uw schoonzus. Er bestaat geen regel dat een vrouw een eerder gedragen jurk niet nóg een keer mag aantrekken. Integendeel: in deze tijden van overdadig shoppen en uitpuilende kledingkasten is zorgvuldig hergebruik van kleding juist gepast, omdat het voortdurend aanschaffen van nieuwe kleding extra klimaatdruk met zich meebrengt. Maar u hebt het klimaat niet eens nodig om te doen waar u zin in hebt. U hebt een mooi jurkje in de kast hangen, dat precies geschikt is voor de gelegenheid: trek het aan zonder enige scrupule!

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met .

rev="post-11703" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 september 2021 10:00

Moet ik voogd worden?

Beste Beatrijs,

Een goede vriendin heeft een dochter van zes. Sinds het overlijden van haar eigen vader maakt ze zich zorgen over de toekomst van haar dochter, mochten zij en haar man getroffen worden door een onvoorziene, vroege dood. Zij heeft gevraagd of ik erover wil nadenken de wettelijk voogd voor haar dochter te worden in die situatie. Ik woon niet in dezelfde stad, vind haar dochter een leuke meid, maar ik ken haar niet bijzonder goed. Zelf ben ik kinderloos en volop verliefd in een prille relatie. Naast de verantwoordelijkheid, die hopelijk nooit in de praktijk gebracht hoeft te worden, vrees ik ook voor spanningen als familieleden horen dat zij niet in aanmerking komen om de dochter op te vangen. Ik ben erg aan het twijfelen.

Zwaarwegend verzoek

Beste Zwaarwegend verzoek,

Uw aarzeling is begrijpelijk. Het is tamelijk ongebruikelijk om vriend(inn)en te vragen voor een eventueel voogdijschap van een minderjarige in plaats van de eigen familie – meestal een broer of zus met partner (grootouders komen vanwege hun leeftijd nauwelijks in aanmerking). Niet alleen wordt de eigen familie hiermee gepasseerd, het is ook een belastende vraag aan een vriend of vriendin. Het is niet niks om aan vrienden te vragen of ze bereid zijn om de verantwoordelijkheid voor een kind op zich te nemen tot de volwassenheid, ook al is de kans dat dit er daadwerkelijk van zal komen minimaal. Het lijkt dan ook niet iets waar u onbekommerd ja op moet zeggen. Er zijn redenen genoeg om het verzoek van uw vriendin niet in te willigen: u hebt nog niet een zodanig vaste partner dat u het kind van uw vriendin een stabiele thuissituatie kunt bieden met twee ouders; u hebt zelf nog geen gezin; uw financiële toekomst zal zich nog moeten uitkristalliseren; misschien gaat u ergens anders wonen; u hebt geen hechte band met het kind.

Dit kunt u naar voren brengen om het verzoek van uw vriendin op een vriendelijke manier af te wijzen. In hetzelfde gesprek kunt u informeren naar de motieven van uw vriendin om niemand van haar eigen familie of van die van haar man als potentiële voogd te vragen. Dat moeten heel serieuze redenen zijn, want normaal gesproken treedt een familielid op als voogd. Ook als er niemand testamentair als voogd is benoemd, wordt er door de autoriteiten in de eerste plaats gezocht binnen de familie of er iemand is die adequate opvang kan bieden aan een weeskind.

Artikelen in Kinderopvoeding, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-11689" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 18 september 2021 10:30

Impertinente vraag

Beste Beatrijs,

Ik krijg af en toe vragen over mijn oog. Als ik moe ben of de hele dag naar het computerscherm heb gekeken, loens ik. Daar heb ik verder geen last van. Ik heb een prima zicht en heb geen bril nodig. Ik heb sinds kort een nieuwe baan en opeens vroeg een (verder aardige) collega: ‘Het valt me op dat je ene oog iets naar binnen staat. Hoe komt dat?’ Vervolgens ging ze er ook nog op door, terwijl ik probeerde het gesprek een andere kant op te sturen. Ik vind dit een impertinente vraag. Hoe kan ik dat op een beleefde manier duidelijk maken? Ik heb lang in Spanje gewerkt en ga veel om met anderstaligen, maar deze vraag krijg ik alleen in Nederland.

Wat is er met je oog?

Beste Wat is er met je oog,

Het is ongepast om bij andere mensen te informeren naar afwijkingen in het uiterlijk. Nederlanders staan bekend om hun botheid, hun recht-voor-z’n-raapheid en niet te vergeten hun neiging om iets te constateren wat niet geconstateerd hoeft te worden, omdat het al lang duidelijk is. Tegen iemand met een houten been kun je de opmerking ‘Hé, ik zie dat je een houten been hebt’ beter achterwege laten. Laat staan dat je vraagt hoe dat zo gekomen is. Als uw collega botte vragen stelt, mag ze ook een bot antwoord krijgen. U kunt best iets zeggen in de trant van: ‘Goed gezien, mijn ene oog loenst, maar ik heb geen zin om erover te praten’ of: ‘Waarom wil je dat eigenlijk weten?’ of als ze blijft aandringen: ‘Wat kan het je schelen?’ U bent niet verplicht om stompzinnige vragen te beantwoorden en door uitdrukkelijk te weigeren om antwoord te geven maakt duidelijk dat u hier geen prijs op stelt.

Artikelen in Collega's, Taalgebruik.

Gelabeld met .

rev="post-11685" 11 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 18 september 2021 10:15

Op de ijskast passen

Beste Beatrijs,

Mijn buren hadden me gevraagd of ik op hun huis kon passen tijdens hun vakantie. Ik vond dat uiteraard geen probleem. Even de ijskast controleren op voedsel dat over datum is (ik ben erg tegen voedselverspilling) hoort erbij. Volgens mij waren er wat kaasjes (camembert onder andere) niet helemaal meer vers. Daarvan heb ik een kaasplankje gemaakt en verorberd dat niet eens zo smaakvol was. Na terugkomst belden de buren boos aan: ze vonden het niet kunnen en het cadeau (een fles port) kreeg ik niet. Ik wil niet zeurderig overkomen, maar dit is op z’n minst flauw te noemen, toch?

Verdwenen kaas

Beste Verdwenen kaas,

Onder ‘op iemands huis passen tijdens afwezigheid’ valt doorgaans: de post ergens op een stapeltje neerleggen, planten water geven, in de gaten houden of er geen calamiteiten plaatsvinden, eventueel een kat verzorgen. De ijskast controleren op bederfelijke etenswaar hoort er niet bij, waaruit volgt dat de inhoud ervan niet soldaat gemaakt mag worden. Toezicht houdende buren die het huis betreden worden niet geacht om laden en kastjes open te maken, ook geen ijskast. Wat er in de ijskast ligt is voor verantwoordelijkheid van de eigenaar en qua houdbaarheid kan camembert wel tegen een stootje.

Dus nee, het is niet vreemd dat de buren zich verstoord betoonden. Anderzijds nemen zij de zaak wel erg zwaar op, als zij u voorhouden dat u nu voor straf geen fles port krijgt. Ze hadden die fles best alsnog aan u kunnen geven als dank voor uw burendienst met het verzoek erbij om in de toekomst de inhoud van de ijskast met rust te laten.

Artikelen in Buren, Eten en drinken.

Gelabeld met , .

rev="post-11679" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 18 september 2021 10:00

Een verkeerde man

Beste Beatrijs,

Recentelijk heb ik de relatie met mijn vriend verbroken. In eerste instantie leek het een hele leuke aardige man, maar na enige tijd samenwonen bleek dat hij hele akelige karaktertrekjes en dito gedrag heeft. Uiteindelijk heb ik de relatie verbroken na meerdere malen huiselijk geweld. Ik heb hiervan melding gemaakt bij de politie. Nog geen aangifte vanwege zakelijke afhandeling (advies van de politie). Ik heb contact gezocht met zijn ex-vrouw en een eerdere vriendin. Van hen hoorde ik soortgelijke verhalen. Ook zijn dochters bevestigden het huiselijk geweld. Ik ben blij dat ik van hem af ben, maar ik vrees dat er nog meer slachtoffers gaan vallen. Hij stuurt mij nare appjes /screenshots en daar zie ik weer nieuwe vrouwennamen staan. Tijdens de laatste weken van onze relatie was hij ook al actief op Tinder. Ik maak me zorgen over andere vrouwen die in zijn handen vallen. Ik vind dat vrouwen elkaar moeten steunen. Hoe moet ik me hierin opstellen? Wat kan ik wel en niet doen?

Onbekende vrouwen redden

Beste Onbekende vrouwen redden,

Ik raad u nadrukkelijk af om u te bemoeien met de vrouwen met wie uw ex zich in de toekomst zal bezighouden. U mag blij zijn dat u zonder al te heftige kleerscheuren van hem af bent. U hebt nog geen aangifte kunnen doen van huiselijk geweld bij de politie. Als die mogelijkheid er is, doe dat dan vooral, maar laat het verder zitten. Nu al stuurt hij u appjes en screenshots, waar u geen prijs op stelt. Hoe denkt u dat hij zal reageren, als u zijn nieuwe veroveringen benadert om hen te waarschuwen tegen hem?

Hij zal des duivels zijn en u dan pas goed het leven zuur maken.

Afgezien daarvan: vrouwen die een relatie met hem of met wie dan ook zijn aangegaan zitten niet te wachten op waarschuwingen van eerdere vrouwen. Zij zullen uw informatie over zijn naargeestigheid zien als onzinnige verdachtmakingen en als jaloezie of wraak van een verlaten vrouw. En als die vrouwen dat zelf niet zo zien, zal hun nieuwe geliefde, uw ex, u wel wegzetten als een krankzinnige maniak. Er is geen manier waarop u deze strijd kunt winnen – integendeel: door uzelf indirect met hem te blijven bemoeien, snijdt u alleen uzelf in de vingers. Verbreek elk contact met hem en blijf zo ver mogelijk bij hem uit de buurt. Zet alleen zo nodig de aangifte door. Als een toekomstig slachtoffer u op zeker moment benadert, kunt u altijd een boekje open doen, maar u hebt geen morele verplichting om onbekende vrouwen uit de klauwen van akelige mannen te houden.

Artikelen in Liefde en relaties.

Gelabeld met .

rev="post-11675" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 11 september 2021 10:30

Wat als je niet bent uitgenodigd?

Beste Beatrijs,

Binnenkort trouwt een bekende van me, hoorde ik van vrienden. Hem en de bruid ken ik nog van de studentenvereniging. Tot nu toe heb ik geen uitnodiging ontvangen, niet per e-mail, niet per post. Blijkbaar ben ik eerder een kennis dan een vriend. Jammer, niks aan te doen. Ik besef dat de kans dat mijn uitnodiging bij de post is kwijt geraakt heel klein is. Dat betekent dat ik niet ben uitgenodigd, wat me toch bevreemdt. Mocht achteraf gevraagd worden waarom ik er niet was, is het jammer van de gemiste gebeurtenis, maar een bruiloft lijkt me niet iets waar je zomaar kunt binnenvallen. Wat raadt u me aan?

Geen invitatie

Beste Geen invitatie,

In een geval als dit (u bent niet uitgenodigd voor een bruiloft en u vindt dat vreemd) raad ik aan om aan een gemeenschappelijke vriend(in) uit dezelfde kring te polsen of hij/ zij is gevraagd. Als die persoon ook niet is uitgenodigd, dan is het kennelijk een in kleine kring gevierde bruiloft, mogelijk in verband met corona. Als de gemeenschappelijke vriend(in) wel is uitgenodigd, kunt u uw verbazing uitspreken over het feit dat u bent gepasseerd. Vervolgens kunt u aan dezelfde persoon vragen of hij/zij navraag wil doen bij het bruidspaar of ze u er inderdaad niet bij willen hebben of dat er een misverstand in het spel is. En dan hoort u het wel van hem/haar. Dit is net iets eleganter dan wanneer u zelf het bruidspaar benadert (en daarmee zou bedelen om een uitnodiging). Tegen een derde zullen ze vrijuit spreken, en dan weet u in ieder geval waar u aan toe bent.

Artikelen in Bruiloft, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-11671" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 11 september 2021 10:15

Een halfslachtige opdracht

Beste Beatrijs,

Vrienden van ons gingen trouwen. Ik heb een andere vriend die professioneel fotograaf is gevraagd of hij de trouwreportage wilde verzorgen. Ik benadrukte dat het vanzelfsprekend niet voor niets hoefde. Hij reageerde lacherig, zo van: ja dat is toch logisch. De reportage is zeer onverzorgd afgeleverd. De foto’s waren goed, maar het album is lukraak volgeplakt, geen enkele extra aandacht voor de vormgeving. Het is voor een vriendenprijs gedaan. Hadden we een prijsopgave moeten vragen?

Met de Franse slag

Beste Met de Franse slag,

Het is altijd raadzaam om een zakelijke overeenkomst ook zakelijk af te handelen, niet alleen met onbekenden, maar juist ook met vrienden of kennissen. Als u of het bruidspaar een professioneel fotograaf vraagt voor een klus, spreekt het nogal vanzelf dat hij daarvoor betaald wil worden, en het is overbodig (zelfs een beetje beledigend) om te benadrukken dat het ‘niet voor niets hoeft.’

De gewenste gang van zaken is dat de opdrachtgever naar de tarieven informeert, afspreekt waar de te leveren diensten uit zullen bestaan en dat beide partijen het geheel accorderen. De fotograaf kan bij het maken van de afspraak zeggen dat hij het wel voor minder wil doen (een vriendenprijsje), maar nog steeds moet duidelijk zijn, liefst zwart op wit, waar de opdrachtgever op kan rekenen: aantal foto’s, formaat daarvan, los op een stapeltje of in een album, andere wensen. Dus ja, u had om een prijsopgave moeten vragen en niet zomaar erop moeten vertrouwen dat het wel goed zou komen.

Artikelen in Bruiloft, Zakelijke relaties.

Gelabeld met .

rev="post-11667" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 11 september 2021 10:00