Spring naar inhoud


Afdingen

Beste Beatrijs,

Op vakantie in Zuid-Europa viel het me op dat afdingen daar een must is. Voor allerlei prullaria vragen straatverkopers, maar ook bepaalde (toeristen)winkels een belachelijk hoge prijs, die je als koper door afdingen kan verlagen. Ik weet dat onderhandelen in Nederland gebruikelijk is bij het vaststellen van een salaris, het aanhouden van een taxi, of het aanschaffen van een nieuwe auto. Kan er ook worden onderhandeld bij het kopen van kunst, het kiezen van een hotelkamer of bij eenmalige diensten van elektriciën, kapper of aannemer? Is er een risico dat men hiermee mensen voor het hoofd stoot?

Op de penning

Beste Op de penning,

Hoewel Nederlanders bekend staan als belust op koopjes, hoort afdingen niet echt bij de traditie. De nationale volkssport is eerder om uitgebreid vergelijkend warenonderzoek te doen om het begeerde artikel of de dienst via de goedkoopste aanbieder te bemachtigen. Men bestudeert reclamefolders of speurt op internet naar speciale aanbiedingen. In geval van bouw- of repareerwerkzaamheden wordt vaak aan verschillende firma’s een offerte gevraagd. Rechtstreeks afdingen bij de voorbeelden die u noemt komt weinig voor. Verboden is het niet, maar het heeft iets zinledigs. Stel dat een gerieflijke hotelkamer honderd euro kost. Voor de helft van de prijs zult u hem zeker niet krijgen. Misschien dat u er een tientje af kunt soebatten, maar waarom zou u de moeite van het steggelen nemen voor tien euro winst, die u vervolgens weer gaat uitgeven aan – ook weer te dure – drank in een café?

Het bezwaar van afdingen is niet zozeer dat men mensen die iets willen verkopen ermee voor het hoofd stoot (net zoals u gerechtigd bent om een lagere prijs voor te stellen, zijn zij gerechtigd om uw voorstel af te wijzen), maar dat de praktijk van het loven en bieden te weinig oplevert in het aangeharkte Nederland. Professionele ambachtslieden werken binnen hun sector allemaal zo’n beetje in dezelfde bandbreedte. Tussen kappers bestaan grotere verschillen, maar een dure kapper die het moet hebben van een bepaalde glamouruitstraling van zijn nering zal u uitlachen als u vraagt of het voor ietsje minder kan. In de particuliere sfeer (marktplaats.nl) valt er wel succes te behalen met afdingen. Hoe meer haast de verkopende partij heeft om ergens van af te komen, hoe meer de potentiële koper van de prijs af zal kunnen schaven. Voor kunst geldt dat het zo veel waard is als wat de koper ervoor over heeft. Mooie kunst is duur en terecht, want de kunstenaar heeft iets bijzonders en unieks willen maken. Als een potentiële koper het kunstwerk te duur vindt, betekent dat dat hij het niet mooi genoeg vindt. Wie het voor een paar honderd euro minder ineens wel mooi vindt, is niet in kunst maar in geld geïnteresseerd.

Artikelen in Horeca, Winkels.

Gelabeld met .


Zich herhalen

Beste Beatrijs,

Ik heb een goede vriendin, net als ik 65 jaar, die vaak dezelfde verhalen vertelt over haar moeder, kinderen en kleinkinderen. Soms herhaalt ze zichzelf binnen het uur (nee, ze is niet aan het dementeren). Soms zeg ik: ‘Ja, dat heb je al verteld’ maar toch gaat ze door. Ze is een geweldig aardige, lieve vrouw, maar soms word ik er knettergek van. Het is ook doodvermoeiend om quasi geïnteresseerd te knikken en te luisteren. Oplossing zou zijn om niet meer op bezoek te gaan, maar daar is ze mij te dierbaar voor. Hoe kan ik hier op een goede manier mee omgaan?

Steeds dezelfde verhalen

Beste Steeds dezelfde verhalen,

Als uw voorzichtige hint niet aanslaat, kunt u net als uw vriendin uw eigen boodschap herhalen. Dan zegt u met iets meer nadruk: ‘Dat heb je vorige week/ gisteren/ een half uur geleden ook al verteld, toch?’ Een andere manier om uw vriendin de pas af te snijden is om zelf haar verhaal in korte samenvatting af te maken. Vervolgens snijdt u een eigen onderwerp aan. Dat kan trouwens altijd. U hoeft zich niet willoos te laten gijzelen door verhalen die u al kent. U kunt op elk ogenblik in een monoloog inbreken en zeggen: ‘Ja, ja, heel vervelend inderdaad, maar nu even iets anders – ik heb dit en dit meegemaakt,’ en u begint zonder blikken of blozen over iets anders. Met een iets krachtdadiger opstelling uwerzijds moet het herhalingsongerief te omzeilen zijn.

Artikelen in Vrienden en kennissen.


Geen bedankje

Beste Beatrijs,

Wij hebben zes min of meer volwassen kleinkinderen. Voor hun verjaardagen vragen ze niet makkelijk te kopen cadeaus. We hebben geen verstand van computerbenodigdheden. Daarom maken we geld over op hun rekeningen. Ook met Sinterklaas en als extraatje voor hun vakanties gaat er een bedragje naar hun rekeningen. Helaas worden we daar nooit voor bedankt. Eenmaal heb ik erover gemopperd tegen hun ouders en toen kregen we een paar schuldbewuste, maar ook lichtelijk geïrriteerde kleinzonen aan de telefoon. Hoe lossen we dit op? Niets meer geven is niet leuk, nooit worden bedankt ook niet.

Geërgerde grootouders

Beste Geërgerde grootouders,

U hebt deze kwestie al eens met de ouders opgenomen zonder veel succes. Uw kleinzonen reageerden zelfs ‘lichtelijk geïrriteerd’, schrijft u. U geeft ook wel erg vaak. Ik tel liefst achttien cadeaumomenten per jaar. Het is voorstelbaar dat een kleinkind er niet drie keer per jaar aan toekomt om in de pen te klimmen voor het plichtmatige bedankbriefje of om blij verrast op te bellen. Met al die stortingen legt u een te zware druk op hen. Ik raad u aan het aantal geldgeefmomenten te reduceren tot één keer per jaar. Bij hun verjaardagen. De andere keren kunt u gerust afschaffen. Op die manier bespaart u zichzelf in ieder geval twaalf keren dat u vergeefs op een bedankje zit te wachten. Als uw giften zeldzamer worden, zullen uw kleinkinderen zich misschien eerder geroepen voelen om correct te bedanken, al was het maar om de geldstroom niet te laten opdrogen.

Artikelen in Cadeaus, Grootouders en kleinkinderen.

Gelabeld met .


Buurman leent ongevraagd

Beste Beatrijs,

Onze overburen en wij hebben een afspraak om bij afwezigheid elkaars katten te verzorgen. Vorige week kwamen wij onverwachts een week eerder terug van vakantie. Onze buurman was zeer verrast door onze plotselinge thuiskomst en vertelde mijn man dat zijn oog was gevallen op een interessant tuinboek in onze boekenkast. Hij had het boek meegenomen om het thuis door te nemen. Ik ben me ervan bewust dat ik geen controle heb op wat de buurman in ons huis doet en totnutoe ging ik ervanuit dat hij geen misbruik zou maken van mijn vertrouwen. Nu blijkt dat onze buurman is gaan rondneuzen en ook nog iets heeft meegenomen, is mijn vertrouwen beschadigd.

Ik zou dit graag onder zijn aandacht brengen, want ik vind dit geen manier van doen. Mijn man was ook onaangenaam getroffen, maar hij vindt dat ik er niet te zwaar aan moet tillen. Hij vreest dat het verkeerd uitpakt als ik erover in gesprek ga. Is er een mogelijkheid om dit wel te bespreken zonder dat ik de relatie verder verstoor? Of kan ik het maar beter laten voor wat het is en uitzien naar een nieuwe kattenverzorger?

Buurman neemt boek mee

Beste Buurman neemt boek mee,

Ik ben het eens met uw man: til er niet te zwaar aan. Als u buren uw huissleutel geeft zodat zij voor post, planten of huisdieren kunnen zorgen, kijken ze rond. Dat is onvermijdelijk. De grens ligt bij kastjes/ laatjes openmaken. Iemand met innerlijke beschaving weet die snuffelverleiding te weerstaan. Maar gewoon rondkijken naar wat er ligt of hangt of staat (bijvoorbeeld in de boekenkast) doet iedereen. Natuurlijk hoort het niet om een boek eruit te halen en zonder toestemming te lenen. Maar u was eerder terug en hij heeft het eerlijk opgebiecht (en ook weer teruggegeven inmiddels?). Hoe dan ook, ik denk niet dat u er iets mee wint door de buurman er nog eens op aan te spreken en hem uw bezwaren tegen zijn gedrag voor te houden. Hij voelt zich toch al betrapt en zo’n groot vergrijp is het lenen van een tuinboek nou ook weer niet.

Of u hem in het vervolg wel of niet zult vragen om de kat verzorgen, moet u zelf beslissen. Het is in ieder geval niet goed voor de burenrelatie om uw vertrouwen formeel op te zeggen en wees erop voorbereid dat u, als u iemand anders vraagt om de kat te verzorgen, hetzelfde risico loopt als met de buurman.

Artikelen in Buren.

Gelabeld met .


Voorrang op de trap

Beste Beatrijs,

Wij hebben thuis verschil van mening wie er voorgaat bij het opgaan van de trap: de man of de vrouw. Volgens mij gaat de man eerst omdat hij anders onder haar rok kan kijken. Volgens mijn man gaat zij eerst zodat de man haar kan opvangen als zij valt. Weet u wat de officiële regel is?

Wie heeft voorrang?

Beste Wie mag,

Er wordt geen onderscheid meer gemaakt tussen mannen en vrouwen, als het gaat om trappen oplopen. Het punt ‘onder rokken kijken’ is niet van toepassing. Niet alleen omdat vrouwen vaak broeken dragen, maar ook omdat het voor goed zicht onder de rok noodzakelijk is dat een vrouw voor de man uit een loodrechte ladder opklimt. Die situatie doet zich zelden voor. De meeste trappen hebben een veel flauwere hellingsgraad.

Wie er toevallig het eerst bij de trap is, gaat het eerst naar boven of naar beneden, hoe het maar uitkomt. Met deze restrictie dat de ontvangende partij zowel in het zakelijke als in het huiselijke leven de bezoeker voorgaat bij het beklimmen van de trap – om de weg te wijzen. Tegen een ouder iemand die mogelijk wankel ter been is kan men beleefdheidshalve zeggen: ‘Gaat u voor’ bij het opgaan van een trap, zodat de jongere, sterkere hem of haar kan opvangen bij het naar beneden storten. Meestal zal degene die slecht ter been is er trouwens de voorkeur aan geven in eigen tempo naar boven te sukkelen, zonder ongeduldige achtervanger in zijn of haar kielzog.

Artikelen in Traditionele etiquette.


Ruzie over een cadeau

Beste Beatrijs,

Mijn man heeft een vriendin, ja u leest het goed, hij heeft een buitenvrouw. Wij hebben hier woorden over, met name omdat ik met respect behandeld wil worden door beiden. Geen makkelijke situatie, maar meestal leefbaar. Nu is mijn man binnenkort jarig en zij heeft al een cadeau voor hem bedacht. Ik ben er niet in gekend, maar mijn man vertelde het me. Het zal een horloge zijn. Hetzelfde horloge had ik hem ook willen geven, samen met onze kinderen. Dit gaat me te ver, het is een duur geschenk. Mijn man weet dat ik me nu toch gekwetst voel. Ik heb hem gezegd wat mijn oorspronkelijke plan was en om nu een ander cadeau te moeten bedenken, daar pas ik voor. Wat moet ik hier nu mee? Moet ik haar bellen (we zijn amper on speaking terms) en zeggen dat ik het er niet mee eens ben?

Touwtrekken over een cadeau

Beste Touwtrekken over een cadeau,

Uw mans vriendin gaat aan de haal met uw verjaardagscadeau-idee. Een wonderlijke situatie! Weet u zeker dat uw probleem met het cadeau groter is dan uw probleem met het feit dat uw man een vriendin heeft? Ik kan wel begrijpen dat u niet zo’n zin hebt om een alternatief cadeau te verzinnen. Aan de andere kant: stel dat u de vriendin vraagt om af te zien van het geven van dat horloge. Dan is het nog steeds niet echt leuk om het zelf te geven, lijkt me. Op de een of andere manier is dat cadeau besmet geraakt.

De simpelste uitweg lijkt me om gewoon maar aan uw man te vragen wat voor cadeau hij wil krijgen van u en de kinderen, nu het horloge al bezet is. Dan kan hij een bestelling plaatsen en dat bespaart u verder gepieker over een geschikte verrassing.

Artikelen in Cadeaus, Huwelijk en scheiding.

Gelabeld met .


Dos en don’ts van een internetdate

– Spreek niet voor een hele avond af, maar voor een beperkte tijd. Dus geen etentje in een restaurant, maar een drankje in een café of koffie overdag. Lunch kan ook. Nooit bij iemand thuis.
– Draag geen extreme kleren. Niet te slonzig, maar ook niet te imponerend duur of te opzichtig sexy. De kleding moet de persoonlijkheid ondersteunen en niet afleidend werken.
– Besteed zorg aan het uiterlijk. Fris gewassen, glad geschoren (dan wel de met precisie aangebrachte, zogenaamd nonchalante baard-van-drie-dagen), een bescheiden geurtje, make-up naar gewoonte.
– Wees op tijd.
– Vertel ruim over jezelf maar houd het oppervlakkig (werk, vrijetijdsbesteding, familie). Grappige details en anekdotes hebben de voorkeur boven psychodynamisch afdalen in de eigen persoonlijkheid.
– Lieg niet.
– Geen monologen. Twee minuten achter elkaar aan het woord zijn is echt het maximum. Houd bijtijds op en stel een vraag.
– Luister naar het antwoord.
– Werk geen van tevoren opgesteld rijtje vragen af, maar laat vragen voortvloeien uit wat de ander net heeft gezegd.
– Luister met aandacht.
– Blijf niet steken in luisteren. Aarzel niet om de ander te onderbreken, als je iets interessants te binnen schiet.
– Kom een of twee keer (niet overdrijven) terug op wat de ander eerder heeft gezegd. Dat streelt het ego.
– Geen dramatische verhalen over echtscheiding of onlangs verbroken relaties.
– Geen medische details.
– Geen langdradige verhalen over je vrienden, vriendinnen of familieleden. De ander is niet geïnteresseerd in roddel over wat onbekenden allemaal hebben meegemaakt.
– Geen succesverhalen over jezelf. Geen opschepperij over heden of verleden.
– Ellende mag, maar alleen als je het op een humoristische manier kunt vertellen.
– Wees luchtig, maak grapjes of kwinkslagen, maar vertel geen moppen.
– Personalia zijn onvermijdelijk, maar blijf niet hangen in het persoonlijke. Neem omwegen. Speel als een biljarter de bal via de band en ga niet rechtstreeks op het doel af. Gesprekken over buiten jezelf liggende onderwerpen (muziek, cultuur, politiek, maatschappij, film, televisie, sport) onthullen evenveel zo niet meer over jezelf en de ander als directe zelfonthulling.
– Blijf intussen luisteren.
– Geen mobiele telefonades en zeker geen sms-verkeer.
– Geen complimenten. Dat maakt al snel een slijmerige indruk. Bovendien stel je je zo als een beoordelende instantie boven de ander op.
– Geen gepsychologiseer à la ‘Jij lijkt me een type stille waters, diepe gronden’.
– Geen getherapeutiseer. Geen feedback geven of vragen over het ‘hier en nu’. Blijf ver van de vraag ‘wat gaat er nu door je heen?’
– Haal geen foto’s van kinderen, familieleden of exen tevoorschijn, hoogstens van een huisdier.
– Iedereen betaalt voor zichzelf.
– Laat je niet meeslepen door de ervaring van instantklik of –vonk, maar beëindig de ontmoeting op het van tevoren geplande tijdstip (na maximaal twee uur). Ga zeker niet ergens anders heen voor seks, tenzij dat echt het enige is waar je op uit bent. Mocht er sprake zijn van ontkiemende liefde, dan wordt die onmiddellijk om zeep gebracht door instant seks.
– Geef bij het afscheid geen afwijzend eindoordeel, als de ontmoeting teleurstellend was. Zeg iets vrijblijvends als ‘Leuk je te ontmoeten, we hebben nog wel contact.’ Mensen hebben weliswaar recht om te weten waar ze aan toe zijn, maar wanneer ze nog staan na te hijgen van de inspanningen is het niet het juiste moment om een koude douche te verstrekken. Stuur een dag later een mailtje: ‘Het spijt me, ik zie geen mogelijkheden voor ons in de toekomst.’

Artikelen in Column.


Laag libido

Het kon niet uitblijven: na het succes van viagra als probaat middel tegen erectiestoornissen stortte de farmaceutische industrie zich op ontginning van het terrein van het vrouwelijk libido. Het Duitse bedrijf Boehringer Ingelheim ontwikkelde een geneesmiddel voor ‘hypoactive sexual desire disorder’ (HSDD), oftewel te weinig zin in seks. Een vervelende aandoening waar, zoals dat gaat bij ziektes-met-afkortingen, altijd weer meer mensen last van hebben dan je zou vermoeden. Deze viagrapil voor vrouwen is vooralsnog door de Amerikaanse Food and Drug Administration afgewezen wegens gebrek aan effectiviteit, maar het onderzoek gaat onverminderd voort en zal ongetwijfeld op afzienbare termijn iets opleveren dat wél door de selectie komt. Er is immers genoeg vrouwelijke nood op dit gebied en zodra er farmaceutische oplossingen bestaan, zullen mensen ze ook opeisen – een kwestie van aanbod dat de vraag schept.

Volgens Heleen Mees vormen vrouwen met een laag libido een ouderwets verschijnsel, stammend uit de stoffige 20ste eeuw toen gebrek aan lust teruggevoerd kon worden op de ‘heersende sociale en religieuze opvattingen over seks’. Dat ligt nu heel anders, schreef Mees in NRC Handelsblad, want de 17-jarige actrice en popster Miley Cyrus liet zich zonder onderbroek wijdbeens fotograferen en Mees zelf was in een winkel Lady Gaga tegengekomen met een ‘piepklein colbertje aan, waaronder haar blote borsten voor iedereen duidelijk zichtbaar waren’. Te vrezen valt dat in deze voorbeelden exhibitionisme en provocatiezucht op een onnozele manier worden verward met ‘zin in seks hebben’, wat toch echt heel verschillende geestesgesteldheden zijn. Zodra iemand (een man, een vrouw, oud of jong) in die winkel een vinger had uitgestrekt om de vattensgerede borsten van Lady Gaga te beroeren, had ze haar belager een opdonder gegeven en vervolgens waarschijnlijk de politie erbij geroepen. Die vrouw had helemaal geen zin in seks – die stond gewoon schoenen te passen!

Een seksueel uitdagend voorkomen zegt niets over het libido van een vrouw, zoals elke man die enige ervaring heeft met verschillende bedpartners zal bevestigen. Op het oog sexy stoeipoezen kunnen in bed koude vissen blijken; muizige scharminkels kunnen zich ontpoppen als vurige minnaressen voor wie geen zee te hoog gaat. Het ligt er maar net aan of de vrouw in kwestie er aardigheid in heeft. Of ze zin heeft in die man inderdaad.

Het verschil tussen mannen en vrouwen is dat de man moet presteren om zijn lust concreet te maken en dat zijn instrument het daarbij kan laten afweten. Viagra is niet meer dan loodgietersgereedschap om de boel weer op gang te krijgen. Maar vrouwen hoeven niet te presteren. Die kunnen ontspannen gaan liggen en aan Engeland of aan shoppen denken. Er is niets fysieks dat hen tegenhoudt; prostituées doen voortdurend aan seks zonder dat ze er echt zin in hebben. Glijmiddeltje erbij en vort met de geit. Natuurlijk is seks mét zin leuker dan seks zonder, maar enerzijds komt het libido vaak al doende op gang (als je maar begint, dan komt de zin vanzelf wel) en anderzijds kan een vrouw wel degelijk allerlei pregnantere zaken aan haar hoofd hebben. Als je een stelletje kleine kinderen hebt, een drukke baan, zorgbehoevende ouders en een mokkende echtgenoot, is het misschien niet zo raar dat je hoofd niet ook nog naar seks staat. Het lijkt mij in ieder geval vrij onwaarschijnlijk dat farmaceutica soelaas kunnen bieden in deze veelvoorkomende vorm van gebrek aan zin.

Het wezen van de vrouwelijke lust is dat die niet noodzakelijk is. Als de mannelijke lust ineens collectief tot stilstand kwam, zou het snel afgelopen zijn met de mensheid, maar voor vrouwen geldt dat niet. Het vrouwelijk libido is veelvormiger, diffuser en voor verschillende interpretaties vatbaar. Blijkens onderzoek naar de reacties van vrouwen op het kijken naar porno rapporteerden sommige vrouwen bijvoorbeeld dat de beelden hen koud lieten, terwijl er wel degelijk lichamelijke reacties van opwinding werden geregistreerd. Dit is toch een sterke aanwijzing dat dat hele libido all in the mind is.

Geen zin in seks is heel goed vergelijkbaar met geen zin in vakantie, iets waar sommige mensen ook last van hebben, terwijl vakantie algemeen wordt beschouwd als fijn, nuttig en gezond voor elk. Een pilletje om de vrouwelijke lust op te krikken lijkt me even onhaalbaar als een pilletje waardoor vakantiehaters ineens opgewekt naar de Costa del Sol afreizen.

Artikelen in Column.


Kostgeld

Beste Beatrijs,

Wij hebben een zoon van 22 jaar die direct na zijn afstuderen een baan kreeg en daarmee een volledig salaris. Hij heeft tijdens zijn studie thuis gewoond en wil nog graag enige tijd, misschien wel één of twee jaar thuis blijven wonen om geld te sparen. Dat thuiswonen vinden we goed, maar we willen hem nu wel kostgeld vragen. Dat vindt hij onzin en hij ziet ons als profiteurs. Volgens hem horen ouders niet aan kinderen te verdienen en hij wil maximaal sparen. We proberen hem ervan te overtuigen dat er nu een andere tijd voor ons en hem aanbreekt en dat kostgeld een normale zaak is. Is ons standpunt redelijk en wat zou een redelijk maandbedrag zijn?

Ruzie over kostgeld

Beste Ruzie over kostgeld,

Een man van 22 jaar, afgestudeerd en aan de slag met zijn eerste echte baan, wil nog een paar jaar op de zak van zijn ouders teren?! Hoe durft-ie? De situatie doet me denken aan een dikke, vette koekoek in een nest met z’n bek wagenwijd open en een minuscuul vogelpaar dat af en aan vliegt om hem vol te stoppen met voedsel. Wie hier de profiteur is lijkt me een uitgemaakte zaak. Uw zoon moet heel erg snel het huis uit, eigen woonruimte zoeken en een zelfstandig huishouden opzetten. Dat is de enige manier om echt volwassen te worden. Zeg tegen hem dat uw taak als ouders/verzorgers er op zit en feliciteer hem met zijn nieuwe status als onafhankelijke volwassene die voor zichzelf kan zorgen en het nest uit moet. Zolang hij nog geen woonruimte heeft gevonden, raad ik u aan om hem om een flinke maandbijdrage te vragen. Zoek op internet wat de huur bedraagt voor een gemiddelde studentenkamer in uw woonplaats. Vermeerder dit bedrag met kostgeld voor eten en drinken, plus arbeidsloon voor de was, plus een bijdrage voor gas en electra, computeraansluiting, huisschoonmaak, krantenabonnement, kabelkosten enzovoort. Presenteer hem de rekening van het thuis blijven wonen. Ongetwijfeld zal hij dan wat meer haast maken om te verkassen.

Artikelen in Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met .