Spring naar inhoud


Ongelijke erfenisverdeling

© Sjoerd van der Zee

Beste Beatrijs,

Mijn moeder, reeds lange tijd gescheiden, heeft een aardig spaarpotje opgebouwd. Ik ben de oudste van drie kinderen en mijn jongste broer (47 jaar) heeft een verstandelijke handicap. Hij woont sinds een paar jaar in een gezinsvervangend tehuis en dat gaat goed. Mijn moeder heeft al diverse keren gezegd dat zij mijn jongste broer (veel) meer geld na zal laten dan de andere twee kinderen, omdat hij dat waarschijnlijk later nodig zal hebben en omdat hij naar haar idee ‘al zoveel mist’ wegens zijn handicap. Ik zou er geen moeite mee hebben wanneer ze haar spaargeld zelf over de balk zou gooien, maar deze toekomstige verdeling zit me niet lekker. Hoe denkt u hierover?

Scheve erfenisverdeling

Beste Scheve erfenisverdeling,

King Lear is tot op de dag van vandaag een klassiek drama dat je naar de keel grijpt, omdat het stuk zo scherp laat zien wat een onheil er losbarst, wanneer een vader liefdesvoorwaarden gaat stellen aan zijn nalatenschap. Er is liefde en er is geld en wanneer je die twee op de een of andere manier in een vergelijking probeert onder te brengen, gaat het onherroepelijk mis. Er komt ruzie, families worden verscheurd, mensen gaan elkaar naar het leven staan.

Niet voor niets heeft het erfrecht als uitgangspunt dat een nalatenschap eerlijk hoort te worden verdeeld onder de kinderen. De eerlijke verdeling heeft als functie dat althans in het hoofdstuk ‘erfenis’ het moerassige gebied van kinderlijke rivaliteit over ouderlijke liefde buiten de deur kan blijven, omdat ieder een even groot deel krijgt. Een erfenis voltrekt zich zonder aanzien des persoons. Goed gedrag of particuliere behoeftigheid van de ervenden spelen geen rol. Zieligheid is geen reden om het ene kind te bevoordelen boven het andere. Kinderen die niet krijgen waar ze formeel recht op hebben interpreteren dit automatisch als: ‘mijn ouders houden meer van het andere kind dan van mij’. Ouders moeten te allen tijde de schijn vermijden dat het ene kind hun liefde meer waard is dan het andere, anders kweken ze jaloezie, rancune en wrok. Bespreek dit met uw moeder en dring aan op een gelijke verdeling.

Artikelen in Dood en begrafenis, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met , .


4 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. AB schrijft

    Scheve Erfenisverdeling,
    wat ben jij een zielepiet zeg. Jij kan toch gewoon werken voor je geld, of voel je je daar te goed voor. Je zou blij moeten zijn dat je broer meer geld krijgt, zodat ook voor hem een zekere toekomst is weggelegd. Hij kan daar waarschijnlijk zelf niet voor zorgen door zijn beperking en ook hij verdient toch een zeker en goed leven? En ik denk dat als hij mocht kiezen hij liever zou werken voor zijn geld als hij dat kon, maar dat is helaas niet voor hem weggelegd. Jij hebt wel zoveel geluk dat je voor je zelf kan zorgen. Doe dat dan ook!

  2. johannes schrijft

    gehandicapten zijn niet altijd zo zielig als je denkt. en waarschijnlijk is die broer in zijn leven al meer voorgetrokken door moeder vanwege zijn handicap. leuk voor de andere kinderen!

  3. CH schrijft

    AB: pff, wat moralistisch…bleehhh.

    Als er voor het tehuis waar de gehandicapte zoon verblijft extra geld nodig is om zijn woonplaats daar te waarborgen kan ik me er iets bij voorstellen maar de redenering van de moeder over vermeende zieligheid is gewoon vreemd. Waarom hangt er zo’n aureooltje van sneuheid rondom geestelijk gehandicapten? Is dat “politiek correct” ofzo?

    De moeder stelt dat haar gehandicapte zoon al zoveel mist. Is dat zo? Heeft hij daar notie van? En indien ja, dan staat daar tegenover dat voor hem wordt gezorgd en hij niets te maken heeft met de problemen die een zelfstandig functionerend en werkend mens wel op zijn/haar bord krijgt. De werkende zoon zou arbeidsongeschikt kunnen raken en dan is het voor hem ook prettig als er een extra appeltje voor de dorst is.

    Relaties met je kinderen zet je als ouder beter niet op scherp vanwege vage sentimentele onrealistische gevoelens. En een volwassene die gewoon voor zijn recht op komt is beslist geen zielepiet.

  4. Jan van der Voort schrijft

    We kunnen hieruit natuurlijk niet precies weten hoe het met die broer zit. Ja, in ieder geval heeft elk kind recht op dezelfde, legitieme portie, daar valt niet aan te tornen. Maar als de moeder iets extra ’s wil doen voor de broer kan zij elk jaar een bedrag belastingvrij schenken als zij dat nodig vindt. Dat is toch niet zo erg?



Sommige HTML is toegestaan