Spring naar inhoud


Kinderen ongelijk begunstigen

Beste Beatrijs,

Onze bejaarde moeder betaalt nog steeds maandelijks de huur en zorgverzekering voor onze broer die kunstenaar is en zichzelf niet kan bedruipen. Mijn zus en ik (beiden met een gewone baan) vinden dat oneerlijk. Onze moeder is niet van plan om hiermee op te houden en wil ook geen afspraken op papier zetten voor haar erfenisverdeling te zijner tijd. Ze houdt evenveel van ons alle drie, zegt ze dan. Volgens haar gaat het om een bedrag van 30.000 euro dat hij de laatste jaren van haar gekregen heeft, volgens mijn zus en mij gaat het om een veel hoger bedrag. De relatie met onze broer-kunstenaar is hierdoor inmiddels behoorlijk bekoeld. Wij vinden dat hij op de leeftijd van 54 jaar zijn eigen broek op moet kunnen houden. Enerzijds beslist onze moeder natuurlijk zelf over haar geld, anderzijds voelt het heel oneerlijk. Hoe kan ik dit ter sprake brengen zonder ook de relatie met haar te verpesten?

Daar gaat de erfenis

Beste Daar gaat de erfenis,

Geen favoritisme, geen lievelingetjes, want dat vergiftigt de familieverhoudingen.

Iedereen mag zijn eigen geld besteden zoals hem of haar dat goeddunkt. Hij of zij mag het over de balk gooien, op wereldreis gaan, aan goede doelen weggeven, whatever. Maar op het moment dat ouders geld willen weggeven aan hun nageslacht, moeten ze de rechtvaardigheidsprincipes toepassen die ze ook hanteerden, toen die kinderen klein waren: globaal gelijke porties, globaal gelijke schenkingen, globaal gelijke investeringen. Geen favoritisme, geen lievelingetjes, want dat vergiftigt de familieverhoudingen. Het rechtvaardigheidsprincipe geldt zowel gedurende het leven als na de dood van de ouders. Het woord ‘erfenis’ is de kortst mogelijke samenvatting van het totaal wat er vanaf ouders gedurende hun hele leven naar hun kinderen stroomt. Ouders kunnen prima een kind incidenteel uit de brand helpen met een financieel extraatje zonder dat broers/zusters ook meteen hun hand ophouden, maar een ruim en breed volwassen kind structureel subsidiëren in zijn levensonderhoud is een slecht idee. Uw moeder is heel onverstandig bezig. Ze zou moeten weten dat favoritisme, het bevoordelen van het ene kind boven de andere twee, leidt tot jaloezie en rancune bij degenen die niets krijgen, en mogelijk tot schaamte en schuldgevoelens bij het geprivilegieerde kind. Kinderen hebben recht op gelijke financiële begunstiging, onafhankelijk van hoe goed of hoe slecht die kinderen er financieel voor staan.

Voer nog maar eens een gesprek met uw moeder en leg haar uit dat haar opstelling tot ruzie tussen de kinderen leidt. Ze kan wel zeggen dat ze van al haar kinderen evenveel houdt, maar uit haar gedrag blijkt dat ze het ene kind heel veel geeft en de anderen niets. Zeg tegen haar dat u en uw zus haar vanzelfsprekend niet kunnen tegenhouden met het spelen voor Sinterklaas, maar dat moeder er zeker van kan zijn dat er na haar dood een stevige erfenisruzie komt, tot misschien wel rechtszaken aan toe. Vraag haar om op z’n minst een ruwe administratie bij te houden hoe veel geld er jaarlijks naar de minvermogende broer gaat, omdat dat bedrag inderdaad in mindering op de erfenis zou moeten worden gebracht. Misschien verstoort dit gesprek de relatie met uw moeder, maar die relatie staat op dit moment ook al onder druk, dus de wrevel kan net zo goed openlijk worden besproken. Op die manier weet iedereen waar hij/zij aan toe is.

Artikelen in Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met , .


9 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Sandra W. schrijft

    Dank u wel voor het heldere antwoord op ‘Beste Daar Gaat De Erfenis’. Ik ben het volledig met u eens. De kwestie zelf speelt al jaren in mijn eigen familie en mijn ouders, broer en zus weten wat er speelt maar ik word als enige buiten alles gehouden. Ik weet dat mijn broer een flink bedrag heeft ‘geleend’ waarvan hij zelf al gezegd heeft dat hij dat nooit kan terug betalen. Het jammere is dat er niet over gepraat wordt in alle eerlijkheid. Ik heb het al meerdere keren geprobeerd maar krijg nul op het rekest. Ik voel me dan ook niet gehoord helaas. Uw reactie voelt als een warm bad, waarvoor mijn dank.

  2. Maxime schrijft

    Ik vind het advies van Beatrijs eenzijdig. Ten eerste: wie bepaald wat een mens met zijn geld moet doen? Wie zegt dat ouders hun kind(eren) een erfenis moeten nalaten?
    Het is een beetje naïef van de moeder en bovendien voor de zoon niet bepaald stimulerend om zelfstandig te worden, dat ma hem zo sponsort. En zij haar andere kinderen een beetje het nakijken geeft, dat kan zeker steken. Maar dat zij mogen beslissen of verwachten hoe moeder de erfenis gaat verdelen, vind ik heel naar en zeer berekenend! Een erfenis is leuk, maar nooit vanzelfsprekend. Wees blij als je zelf je broek kunt ophouden en laat je ouder(s) lekker genieten van het geld, ze hebben er voor gewerkt.

  3. Heidi schrijft

    Maxime, uiteraard moet iedereen zelf weten wat er met zijn of haar geld gebeurt. Bij leven zeker, en bij overlijden is een erfenis inderdaad niet vanzelfsprekend. Maar ALS er sprake is van een erfenis – en dat lijkt het in dit geval wel te gaan zijn – kun je het niet maken om het ene kind minder te geven dan het andere, ongeacht hun financiële situatie. Natuurlijk werkt dat wrevel in de hand, en terecht.

  4. jeanneke schrijft

    De reactie van Maxime vind ik zeer wijs. Het is helemaal niet vanzelfsprekend dat ieder kind hetzelfde krijgt. Die moeder vindt dat een van haar kinderen het harder nodig heeft dan de andere kinderen, en wat er na haar overlijden overblijft, wordt keurig verdeeld. Overigens vind ik het heel vreemd dat die kinderen dat weten. Die moeder is toch een zelfstandig persoon, ze hoeft haar bank-afschriften toch niet te tonen aan alle kinderen ? Die ene bevoordeelde zoon zou ook zo verstandig moeten zijn om daarover niet te praten.

  5. Petra schrijft

    Ik vind het lastig. Ik heb een tweede relatie met iemand met 2 volwassen kinderen.
    Ik wil mijn vermogen aan mijn eigen 2 kinderen nalaten. Wat wij tijdens de relatie hebben opgebouwd, wél door 4 delen.

  6. Carolina D. schrijft

    Ik zit in de positie dat ik van zowel mijn moeder als mijn vader minder krijg dan mijn zussen. Dat is zuur. Ik heb mijn moeder de link naar dit artikel gestuurd. Mijn vader heb ik onlangs fijntjes aangegeven of hij de volgende keer ook aan mij denkt nadat hij de reis van mijn zus heeft betaald en ik nog nooit een bijdrage heb gekregen. Onze bezoeken vanuit het buitenland waar we wonen, is altijd door onszelf betaald. Evenals de daarbij gepaard gaande cadeaus en overnachtingen. Het excuus dat wordt gebruikt is dat mijn zus alleenstaand is (wel een Lat-relatie). Ik ben blij met Beatrijs’ antwoord. Het bevestigt dat mijn ouders niet correct handelen.

  7. Suzanne schrijft

    Ik draai dit eens om. Niet vanuit het zich benadeeld voelende kind, maar als moeder.
    Als één van mijn volwassen kinderen onverhoopt in de financiële problemen komt, en ik kan helpen, zal ik dat zeker doen. Ik voel mij dan niet geroepen de ander ook geld te geven, als die dat helemaal niet nodig heeft. Zo van: ‘Jij hebt een hoger inkomen dan ik, maar ik heb je broer 100 euro gegeven, dus hier heb jij ook 100 euro’.
    Klaplopen zoals de broer van briefschrijfster doet, is natuurlijk een ander verhaal. Het is niet de bedoeling dat de één hard werkten voor zichzelf zorgt, en de ander zich laat onderhouden.

  8. Leonie schrijft

    Ik werd destijds opgebeld door de buurvrouw van mijn moeder, omdat mijn moeder haar had verteld hoezeer ze mijn zus financieel begunstigde, en ook haar kinderen. Buurvrouw had gereageerd met: jeetje, je hebt toch twee kinderen en drie kleinkinderen? Moeder zei: ja maar die zorgen voor zichzelf. En toen moeder dood was, had zus uiteraard het recht aan haar zijde.
    Het mag natuurlijk, maar het zegt mij genoeg over mijn moeder.

  9. Hans schrijft

    Er staat een leuk filmpje op you tube over twee aapjes naast elkaar in een kooi.
    Eerst krijgen ze beide druiven later de ene nog steeds lekkere zoete druiven maar de ander krijgt stukjes komkommer.
    Hij ziet dat de ander nog druiven krijgt en gooit de komkommer terug naar de hand die het voer geeft.
    Tip aan ouders: gewoon eerlijk verdelen bij leven, dan houd je de verstandhouding goed.
    Mocht degene met meer salaris zich bezwaard voelen dan kan hij zijn deel aan z’n minder vermogende broer of zus geven.
    Kinderen hebben niet gevraagd om op deze wereld gezet te worden, het leven is moeilijk genoeg zonder begrip te hoeven opbrengen over ongelijke verdeling.



Sommige HTML is toegestaan