Beste Beatrijs,
Sinds drie kwart jaar ben ik, zoals dat heet, een herstellende alcoholist. Na verschillende mislukte afkickperiodes ben ik nu eindelijk op de goede weg. In mijn beroepsomgeving wordt veel gedronken op borrels en recepties. Het weigeren van drank bij die gelegenheden blijkt lastig, omdat alcohol zo’n maatschappelijk geaccepteerde drug is. Nee zeggen lukt me wel, het probleem is dat ik in een zakelijke context geen verantwoording wil afleggen over het hoe en waarom. Anderzijds wil ik ook niet liegen. Als ik openheid betracht over mijn verleden als alcoholist, zal dat niet bijdragen aan mijn carrière, vrees ik. Maar in mijn nieuwe baan weet men niets van mijn verleden en men verwacht dat ik gewoon meedoe. Tegenwoordig bestel ik aan de bar zelfs heimelijk alcoholvrij bier om maar niet de vraag te krijgen of ik ‘er nog eentje wil’. Ook geen goede oplossing, want ik vind het simpelweg niet te drinken. Moet ik open kaart spelen of verstoppertje blijven spelen?
Toe, neem er nog een
Beste Toe, neem er nog een,
Waarschijnlijk ten overvloede, maar houd voor ogen dat u nooit en te nimmer er eentje hoeft mee te drinken voor de gezelligheid of omdat alcohol er nu eenmaal bij hoort in de kringen waar u verkeert. Echt helemaal niet! U hoeft ook niet te doen alsóf u drinkt door met een glas alcoholvrij bier in uw hand te staan. De keus wat voor drankje u neemt is puur persoonlijk, waar niemand anders iets over te zeggen heeft.
Daaruit volgt rechtstreeks dat u aan niemand verantwoording schuldig bent over wat u wel en niet drinkt en waarom dat voor u zo ligt. Daar heeft niemand een fluit mee te maken! Als men u alcohol aanbiedt, zegt u vriendelijk: ‘Nee, dank je.’ Als men aandringt en zegt: ‘Doe niet zo flauw’ of ‘Waarom niet?’ dan herhaalt u de simpele mededeling ‘Nee, dank je.’ U zegt net zo lang met een bête glimlach ‘Nee, dank je’ tot men er moe van wordt en naar een interessanter gespreksonderwerp overschakelt.
Hoe gaat u naar uw werk? Ik drink persoonlijk geen alcohol als ik nog moet rijden. Dat is heel principieel, ik weet dat ik twee drankjes mag, maar ik begin er gewoon niet aan. Bij uw collega’s aangeven “ik drink principieel niet als ik nog moet rijden” kan een makkelijke manier zijn om er van af te komen. Zakelijke contacten zullen deze uitleg accepteren, zonder dat u hoeft uit te leggen dat u (principieel) helemaal niet (meer) drinkt.
Als u dat excuus niet heeft, kunt u altijd nog aangeven dat u op uw gewicht let en bier te veel aanzet. Of misschien nog wel de beste van allemaal: dat u overgevoelig bent voor alcohol. Niemand die u dan nog bier in de handen probeert te drukken als u duidelijk maakt dat er een allergische reactie kan optreden. Als men vraagt wat voor reactie zegt u gewoon dat u het er liever niet over wilt hebben omdat het geen prettig gespreksonderwerp is. Bij een medische reden is makkelijk om aan te geven het er niet over te willen hebben.
Het advies van Beatrijs vind ik erg goed bij vrienden of kennissen die u niet wilt inlichten, maar ik weet zelf hoe de druk in de zakelijke wereld kan zijn. Je er een keer met een (halve) leugen van afmaken, dan is de peer pressure weg en wordt je geen rare vogel gevonden.
Ik drink zelden alcoholische drankjes omdat ik iets anders lekkerder vind. De reacties die je krijgt zijn herkenbaar: je bent niet gezellig als je geen alcohol drinkt en je zou “gewoon” mee moeten doen. Ik houd vol dat ik alcohol niet lekker vind, wat men niet begrijpt, maar wel accepteert.
U bent het niet verplicht, maar het kan wel helpen om iets kant-en-klaars te zeggen. Dat doen net zwangere vrouwen ook. Bijvoorbeeld “ik ben aan de lijn”, “ik slaap er onrustig van”, “het kan niet bij mijn medicatie”, “ik moet later nog rijden” of “ik kan er niet goed tegen”. In een oude-jongens-krentenbroodsfeer (luid bulderende mannen met slecht gevoel voor humor) kunt u nog zeggen dat u er scheten van gaat laten ofzo. Dat krijgt u dan wel iedere keer te horen natuurlijk.
De raad van Beatrijs vind ik het meest assertief, bij de andere adviezen lijkt het net alsof je zelf vindt dat het niet goed is wat je doet. Je hoeft je niet te verantwoorden en …je mag erg trots op jezelf zijn dat je de drank laat staan!
gewoon een ‘nee, ik ben geen alcohol drinker’ moet voldoende zijn, gewoon volhouden en op een gegeven moment heeft iedereen zijn hele repertoire van ‘ach, toe, waarom niet en wees eens gezellig’ wel gehad en is het gewoon duidelijk dat jij niet drinkt. Volhouden dus en geen excuses maken of erger excuses verzinnen.
En: misschien zijn er onder de luid bulderende mannen wel meer die eigenlijk liever eens of altijd overslaan. Mijn collega bleek allergisch, benoemde dit beknopt en prompt waren er nog drie die met haar mee fris in plaats van bier bestelden. Wie weet wat u losmaakt!