Beste Beatrijs,
Ik ben een studente van 19 jaar en krijg vaak de vraag hoe oud ik ben. Dit gebeurt niet alleen privé, maar ook wanneer ik aan het werk ben als caissière in een supermarkt. Ik voel me dan gekleineerd en niet serieus genomen. Als ik antwoord geef, krijg ik te horen dat ik er zo jong uitzie. Ik vind het vervelend om mijn leeftijd te bespreken. Hoe kan ik op een beleefde manier een onbeleefde vraag ontduiken?
Ongepaste belangstelling
Beste Ongepaste belangstelling,
In de privésfeer, onder vrienden en kennissen kunnen mensen best aan elkaar vragen hoe oud ze zijn. Leeftijd is niet iets om voor vrienden, vriendinnen of medestudenten verborgen te houden. Tussen onbekenden en in zakelijke contacten geldt vragen naar leeftijd als impertinent, behalve natuurlijk wanneer mogelijk minderjarige kopers van alcohol en sigaretten zich moeten legitimeren. Maar hoe oud caissières of vakkenvullers zijn gaat klanten domweg niets aan. De volgende keer dat een klant naar uw leeftijd vraagt geeft u als antwoord: ‘Oud genoeg om hier te mogen werken.’ Als er verder aangedrongen wordt, zegt u gekscherend: ‘Oké, ik loop tegen de dertig, maar hoe oud bent ú eigenlijk?’
Toen ik deze vraag vroeger kreeg zei ik vaak – terwijl ik de persoon aankeek: “stelt u wel vaker dit soort vragen aan vreemden?”.
Het resultaat is een ongemakkelijk moment, maar zonder uitzondering krabbelden mensen terug met excuses, omdat het ineens tot ze doordrong hoe onbeleefd ze waren.
Ik ben het wel eens met de suggesties van Beatrijs, maar het lijkt mij ook zaak om deze boodschap met een allervriendelijkste glimlach te brengen, want anders heb je ook nog kans dat de klant bij de bedrijfsleider zijn beklag gaat doen over dit antwoord. De meeste bedrijfsleiders zullen de klant als koning beschouwen en worden de rollen omgedraaid en loopt Ongepaste Belangstelling kans om op het matje te komen vanwege haar bijdehante antwoorden.
Ik ben het niet eens met de opmerking die u terug zou moeten geven volgens Beatrijs, ik vind deze eerlijk gezegd wat onbeschoft en ik zou als klant niet blij zijn om zon antwoord terug te krijgen. Zeker tegenwoordig met alle social media moeten bedrijven al uitkijken met hun reputatie, dan zitten zij niet op zon brutaal antwoord te wachten. Ik begrijp dat de schrijfster het niet leuk vindt, maar geef netjes antwoord en neem hun (in mijn ogen compliment – zeker wanneer ze ouder is zal ze dat inzien) vriendelijk aan en laat het daarbij. Punt opgelost en er hieft geen discussie met een klant te worden aangegaan, want dat is het laatste waar klanten op zitten te wachten!
‘Oud genoeg om hier te mogen werken’ klinkt mij eigenlijk een beetje puberaal in de oren. Ik (vrouw, 24) word zelf ook nog wel eens naar mijn leeftijd gevraagd. Dan antwoord ik meestal ‘Dat is niet erg beleefd om te vragen!’, of, de bottere variant, ‘Dat gaat u niets aan’. Een uitzondering maak ik voor bejaarden die het niet vragen om mij te kleineren, maar omdat ze mij een ‘lieve meid’ vinden. ;)
Bij mij ligt het altijd aan de kleding. Ik ben 23 en wordt soms (geloof het of niet) jonger dan 12 geschat bij de DVD’s. Ik ben 1.81 lang dus ik weet niet hóe ze het doen.
Flessen alcohol krijg ik niet makkelijk mee en moet áltijd mijn ID laten zien.
Aan de andere kant, ik (en de briefschrijver waarschijnlijk ook) heb dus ook een lief gezicht en daar ben ik blij mee. Later krijg je echt wel rimpels en dat word je steeds ouder geschat.