Spring naar inhoud


Condoleren zonder rij

Beste Beatrijs,

Bij de receptie na een begrafenis of crematie kiezen nabestaanden er soms voor om zich niet in een rijtje op te stellen om condoléances te ontvangen maar om zich informeel onder de bezoekers te begeven. Ik weet niet goed hoe ik mij hierbij moet gedragen. Soms is een nabestaande zo druk in gesprek met een of meer anderen dat het onbeleefd voelt om daarin in te breken. Om dan alle nabestaanden te kunnen condoleren moet je je even zo veel keer  in zo’n gesprek proberen te mengen. Enerzijds voelt het voor mij ongemakkelijk om mezelf op te dringen, anderzijds vind ik het ook onbeleefd om te vertrekken zonder alle nabestaanden te hebben gecondoleerd. Wat is hierin de juiste handelwijze?

Condoleren zonder rij

Beste Condoleren zonder rij,

Het is heel onhandig om geen rij te willen, zeker als er veel bezoekers zijn.

Dit is nu precies de reden waarom een formele condoléancerij van nabestaanden de beste manier is om het condoleren na een begrafenis/ crematie vorm te geven. Dan komt tenminste iedereen aan de beurt en hoeven de gasten niet onderling te concurreren om de aandacht. Als de nabestaanden geen rij willen en zich liever op de bonnefooi onder de aanwezigen begeven, creëren ze chaos, onoverzichtelijkheid en onzekerheid onder de bezoekers die voortdurend op het vinkentouw moeten zitten om hun kans te grijpen. Het is dus heel onhandig om geen rij te willen, zeker als er veel bezoekers zijn.

Bij ontstentenis van een ordelijke condoleancerij, ziet er niets anders op dan u assertief op te stellen. Als u de bijeenkomst wilt verlaten en u hebt de nabestaanden nog niet gecondoleerd, dan breekt u in in het gesprek dat die persoon aan het voeren is. U zegt: ‘Neem me niet kwalijk als ik stoor, maar ik wil je graag nog even condoleren, voor ik weg ga.’ U geeft een hand of een kus, en vertrekt onmiddellijk zonder op uw beurt een gesprek aan te gaan. Hetzelfde met de andere nabestaanden. Als er te veel nabestaanden zijn om aan te schieten, beperkt u zich tot de een of twee belangrijkste en u laat de rest zitten. Vergeet in ieder geval niet het condoléanceregister te tekenen.

Artikelen in Dood en begrafenis.

Gelabeld met .


3 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Hotske Odé-de Boer schrijft

    U schrijft dat u op de receptie na een begrafenis de voorkeur geeft aan het vormen van een rij. U spreekt zelfs van de beste manier. Uw argumentatie is dat bij een informele ontvangst de familie moet worden opgespoord en gesprekken onderbroken. Zelf heb ik vanuit een pastorieleven met een rijke begrafeniservaring hierover een andere mening.
    Uw Condoleren zonder rij heeft het over een rijtje. Maar ik heb meerdere malen zeker een uur in de rij gestaan. En ook vaak, als er veel bezoekers waren, in de kou of in de regen. De voorsten uit de rij zaten dan al tijden warm met een kopje koffie en een plakje cake, maar dat gold niet voor de grote groep belangstellenden, waarvan sommigen voor een uur of meer uitvaartceremonie ook nog een reis gemaakt hadden.
    Het probleem van ongeordende organisatie zit hem niet zo zeer in rij of geen rij, maar in het feit dat de naaste familie, om een lange rij te voorkomen, gaat zwerven en niet duidelijk staat opgesteld.
    Wanneer alle gasten zo snel mogelijk binnen genood worden en van een consumptie voorzien, kan iedereen, op voorwaarde dat de familie goed zichtbaar een vaste plaats inneemt, het moment kiezen waarop men zich, om te condoleren, in een van de dan overzienbare rijtjes voegt. Intussen ontstaat veelal een wat meer ontspannen sfeer omdat je meestal wel een lang niet geziene vriend of kennis ontmoet.
    Bij begrafenissen is het belangrijk dat er naast het verdriet van een afscheid geen ergernis om het lange wachten om de hoek komt kijken. Maar dat er tijd is voor elkaar.

  2. Linda schrijft

    Ik ben het volledig met bovenstaande reactie eens. Heb zelf in mijn jeugd tweemaal uren in zo’n rij gestaan omdat m’n moeder overleed. Een keer met de condoleance, een keer met de begrafenis een paar dagen later, toen mensen weer massaal in de rij gingen.

    Ik vond het verschrikkelijk. Want hoewel het medeleven van sommige mensen mij goed deed was het bij vreemden of vage kennissen eigenlijk nogal ongemakkelijk.

    Die kunnen zich beter wat terughoudender opstellen, en gewoon het boek tekenen, of later nog eens iets van zich laten horen. Zo belangrijk is dat lijfelijk condoleren op uitgerekend dat moment wat mij betreft ook helemaal niet. Je bent aanwezig, dat zien mensen, of ze zien het niet. Maar niemand houdt de score bij, en er zijn legio andere manieren om medeleven te uiten zonder elkaar lastig te vallen in een rij.

  3. mia schrijft

    Laatst na een crematie een informeel samenzijn in een eetcafé gehad, een favoriete plek van de overledene. Na de crematie werd verzocht de weduwe niet direct te condoleren en geen rij te vormen maar een hapje en een drankje te nuttigen. Bij het verlaten was er tijd om even afscheid te nemen van de weduwe en haar te condoleren.
    Dit werkte perfect, geen rij, druppelsgewijs verlieten mensen het café.
    Er kon drank maar ook koffie of thee besteld worden en er gingen tosti’s en bittergarnituur rond. Dit was een prettige ervaring en passend voor de weduwe en de overledene. De oudere garde had er eerst wat moeite mee, maar er ontstonden mooie gesprekken door verdriet, het verlies maar ook prachtige herinneringen en bijkomende verhalen van die persoon. zo kan het ook.



Sommige HTML is toegestaan