Spring naar inhoud


Te dun

Beste Beatrijs,

Ik ben altijd een dun meisje geweest en nu ben ik een dunne vrouw. Ik kan eten wat ik wil, maar word niet dikker (medisch gezien is er niets mis, gelukkig). Bijna iedereen die mij ontmoet begint erover. Vooral collega’s kunnen hierin erg hard zijn: ‘Je moet eens wat meer spek eten!’ of ‘Je eet gewoon te weinig!’ Ik heb geen behoefte aan commentaar op mijn uiterlijk en vind het eigenlijk ook ongepast. Tegen iemand die dik is zeg je toch ook niet dat hij minder moet eten? Hoe kan ik hierop reageren? Ik snap dat veel van deze opmerkingen niet vervelend bedoeld zijn, dus ik wil de mensen liever niet afsnauwen.

Te dun

Beste Te dun,

Wat zou het mooi zijn als iedereen voortaan definitief zou afzien van het geven van commentaar op andermans uiterlijk.

Wat zou het mooi zijn als iedereen voortaan definitief zou afzien van het geven van commentaar op andermans uiterlijk. Een sporadisch complimentje over kleding of kapsel kan ermee door, maar negatieve opmerkingen, complimentjes die als belediging zijn vermomd, opvoedende suggesties en insinuerende vragen (‘Heb je soms anorexia?’) zijn altijd ongepast. De beste manier om u hiertegen teweer te stellen is om elke opmerking van u af te laten glijden en vriendelijk te zeggen: ‘Maak je geen zorgen, met mij is niets aan de hand’. Als men doorgaat met zeuren over uw gewicht, herhaalt u met een vermoeide glimlach uw mantra: ‘Maak je geen zorgen, met mij is niets aan de hand,’ net zo lang tot ze erover ophouden.

Artikelen in Collega's.

Gelabeld met .


3 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Nikki schrijft

    Ik ben dik en geloof mij: Men maakt wel degelijk opmerkingen over mijn gewicht en omvang!! En over wat ik wel en niet eet! En als ze het niet zeggen dan zie je het wel aan de blikken. Het maakt dus geen ene klap uit. Zelfs al heb je de meest perfecte maten dan nog vinden ze wel iets waarover ze commentaar kunnen geven.

  2. Mirelle schrijft

    Agh is het niet je dun of dik zijn, dan is het wel je neus of haar of geur of korte benen of gebrek aan of te veel aan billen..

    Ik ben met mijn maat 52 (vrouw, 25 jaar) best gepikeerd als mensen er weer wat van willen zeggen of naar mij loeren als ik iets eet.
    Maar ik zou me pas echt rot voelen als mensen zouden zeggen dat ik een lelijk persoon van binnen ben die anderen pijn doet. Want een rot karakter kan je niet leuk aankleden of een andere haarkleur geven.
    Ik kan zeggen dat ik een goed mens ben en dat is mijn veel meer waard dan dat ik kan zeggen dat ik een lekkerding ben.

  3. Lilian schrijft

    Geef aan wanneer je het echt niet meer leuk vind. En wees bedacht op jaloerse opmerkingen i.p.v. ‘bezorgd.’
    Ik heb na ongeveer een jaar pas begrepen dat iedereen het heel confronterend vond om mij als jonger en dunner meisje een appeltje te zien eten, terwijl de rest een handvol smarties naar achter gooide. Er werd héél vaak gevraagd of ik wel genoeg at. Moeders van dikke kinderen die voorbij liepen zeiden dat ik vast anorexia had (terwijl ik echt niet zó mager ben..) dus kijk goed naar wíe het zegt, voordat je je er ook maar iets van aan trekt.
    Je kán proberen om in zo’n geval minder strakke en mooie kleding te dragen, maar dat is alleen als je echt persé je baan wil houden, want je past je dan wel erg aan aan de rest.



Sommige HTML is toegestaan