Beste Beatrijs,

Mijn man en ik zijn ruim twintig jaar getrouwd en hebben een goed huwelijk. Dat is niet altijd zo geweest. Tien jaar geleden liep het spaak tussen ons en na een periode van steeds grotere verwijdering besloot mijn man om te onderzoeken of hij onze relatie nog een kans wilde geven. Hij heeft toen een half jaar elders gewoond en wij hadden geen contact. Een complicerende factor was dat mijn man in het begin van zijn zelfgekozen retraite kortstondig een relatie met een wederzijdse vriendin van ons heeft gehad. Met deze vrouw beëindigde hij al snel het contact, omdat hij zuiverheid nastreefde in zijn overweging om al dan niet terug te keren naar mij, zijn echtgenote. Dat laatste is uiteindelijk gebeurd en ons huwelijk heeft door deze episode aan kracht gewonnen. We leven bewuster met elkaar en spreken dingen eerder uit.

Een paar weken geleden vroeg mijn man me wat ik ervan vond als hij het vriendschappelijke contact met onze inmiddels ex-vriendin weer zou oppikken. Hij verzekerde me dat er geen sprake was van romantische gevoelens, maar dat hij de vriendschap miste. Ik vind dit verzoek moeilijk te verteren en heb hem gezegd dat een hernieuwd contact tot een breuk in onze relatie zou leiden. Ben ik te ouderwets of zou mijn man meer rekening met mij moeten houden?

Bezwaar tegen oude vlam

Beste Bezwaar tegen oude vlam,

Uw man zou uw bezorgdheid niet weg mogen wuiven. Ik meen uit uw schrijven op te maken dat de buitenechtelijke relatie van uw man met deze vriendin destijds aan de basis van uw huwelijksproblemen lag. Oftewel: uw man kreeg een verhouding, op zeker moment ging hij het huis uit om te bedenken wat hij met zijn leven aan wilde en ten slotte koos hij voor voortzetting van zijn huwelijk. Hij koos voor u.

Dit moet een ellendige tijd geweest zijn vol met emoties die alle kanten op schieten. Het is nogal wiedes dat u er niet voor voelt om deze vriendin uw leven weer binnen te halen. Als u bereid zou zijn om als stel de vriendschap met haar een herstart te geven, zou u kunnen zeggen: ‘Oké, laten we haar weer eens uitnodigen’. Maar als u niets meer met haar te maken wil hebben, lijkt het onverstandig dat uw man apart de band weer aanhaalt. Ook als u zeker weet dat uw man niets meer met haar wil beginnen, bestaat er een kans dat de vriendin dat wel wil. En zelfs als zij nergens op uit is, worden zij met z’n tweeën toch besprongen door herinneringen aan de tijd dat ze elkaars geliefden waren. Vaak is de makkelijkste uitweg uit dit ongemak om maar weer in elkaars armen te gaan liggen.

Waarom zou uw man u in onzekerheid en angst willen brengen alleen maar voor een vriendschap? Hij kan met genoeg mensen (m/v) bevriend zijn, met wie u geen moeite hebt. Waarom zou hij net iemand kiezen die u tegen de haren instrijkt? Dan lijkt hij die vriendschap toch belangrijker te vinden dan het welbevinden van u, zijn huwelijkspartner. Het lijkt niet onaannemelijk dat een keus van uw man voor zijn nieuwe privé vriendschap en tegen u opnieuw tot een breuk in uw relatie zou leiden.