↑
Spring naar inhoud

Afleidende schermpjes

Beste Beatrijs,

Een van mijn collega’s heeft de gewoonte om tijdens vergaderingen zijn laptop mee te nemen en deze opengeklapt voor zich neer te zetten. Vervolgens neemt hij nauwelijks deel aan het gesprek. Als ik naar zijn mening over een agendapunt vraag, geeft hij die wel maar uit zichzelf doet hij niet mee. Eigenlijk wil ik vragen of hij de laptop voortaan niet wil meenemen naar vergaderingen met onze kleine groep van vier collega’s. Is dit te betuttelend? Hoe kan ik dit aanpakken zonder dat hij zich aangevallen voelt?

Liever zonder laptop

Beste Liever zonder laptop,

Ja, daar kunt u best wat van zeggen. Als u leidinggevende bent, is het helemaal makkelijk, maar ook als gewone collega kunt u prima voorstellen: ‘Zullen we afspreken om deze vergaderingen voortaan zonder beeldschermen te houden? Dan wordt er niemand afgeleid en zijn we des te sneller klaar.’ Als u spreekt over ‘schermen’, verbant u niet alleen de laptop, maar meteen ook de smartphone, waar hij anders mogelijk heen vlucht. Door het te hebben over ‘we’, houdt u het algemeen (u spreekt het hele gezelschap tegelijk aan) en zal die ene collega zich niet aangevallen voelen.

Artikelen in Collega's, Internet en e-mail, Telefoon.

Gelabeld met , .

rev="post-10153" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 7 december 2019 09:01

Mag een man naar een dames-wc ?

Beste Beatrijs,

Onlangs zaten mijn vrouw en ik (man) wat te eten in een restaurant in een Italiaans stadje. Ik wilde even van het toilet gebruikmaken. Het toiletgedeelte bestond opmerkelijk genoeg uit een gezamenlijk voorportaaltje met wastafel en daarachter één herentoilet en één damestoilet. Het herentoilet was bezet en verder was er niemand. Ik besloot daarop het damestoilet te gebruiken – zittend om gespetter te vermijden. Teruggekomen aan ons tafeltje vertelde ik mijn vrouw over de situatie. Zij vond het ongepast dat ik het damestoilet gebruikte. Ik vraag me af wie ik geschaad kan hebben met mijn gedrag.

Pragmatisch of principieel?

Beste Pragmatisch of principieel,

Op het gebied van wc-bezoek is pragmatisme de aangewezen levenshouding. Zeker in de situatie die u schetst: een gemeenschappelijk voorportaal voor mannen en vrouwen met twee aparte wc’s. Een dergelijke opzet dient geen doel, omdat seksescheiding bij toiletten niet zozeer bedoeld is voor de hokjes zelf (per definitie privé), maar juist voor de wachtruimte die in het geval van vrouwen ervoor dient dat zij ongestoord door mannenblikken hun make-up kunnen bijwerken. Een gemeenschappelijk voorportaal ondergraaft deze functie. Mannen die geen vrouwen willen ontrieven kunnen beter niet nodeloos rondhangen in zo’n voorportaal, dus als er een hokje vrij is dat toevallig bij de andere sekse hoort, zou ik zeggen: maak er onverwijld gebruik van. Verder schijnt de toekomst toch aan de genderneutrale wc te zijn – het is prima om daar alvast een voorproefje op te nemen.

Artikelen in Horeca, Traditionele etiquette.

Gelabeld met .

rev="post-10151" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 7 december 2019 09:00

Halfhartig vegetarisme

Beste Beatrijs,

Sinds twee jaar eet ik vegetarisch uit milieu- en klimaatoverwegingen. Omdat ik vlees wel erg lekker vind, heb ik met mezelf afgesproken dat ik op vakantie en bij hele speciale gelegenheden wel eens vlees eet. De meeste vrienden doen hun best, wanneer ze me voor het eten uitnodigen. Ze proberen zelf ook al om minder vlees te eten en vinden het leuk om te experimenteren met vegetarische gerechten. Dat vind ik fijn en daar ben ik hen dankbaar voor. Maar ik heb ook een aantal vrienden die mij niet ter wille zijn. Ze vinden dat bij een feestelijk moment vlees hoort en willen niet vegetarisch koken, ook al geef ik allerlei suggesties voor gerechten of bied ik aan om een vervanging voor het vleesgerecht mee te brengen. Daar leg ik me dan bij neer, maar ik vind het wel vervelend. Oké, ik eet op vakantie ook af en toe vlees, maar het stuit me tegen de borst dat het blijkbaar zó moeilijk is om een keer het vlees te laten zitten en een beetje moeite te doen voor een lekker, vegetarisch gerecht. Ik heb het hier wel eens met hen over gehad, maar dat liep uit op ruzie. Hoe kan ik hier beter op reageren?

Part time vegetariër

Beste Part time vegetariër,

U maakt het uw vrienden wel moeilijk wanneer u over zichzelf zegt dat u in principe vegetariër bent, maar dat u ook wel eens een uitzondering maakt voor speciale gelegenheden. Het is veel makkelijker voor uw vrienden om ervan uit te gaan dat u vegetariër bent en daarin geen slag om de arm houdt. Het probleem met ‘hele speciale gelegenheden’, waarop u dus wél vlees eet, is dat uw vrienden altijd kunnen zeggen: ‘Maar deze gelegenheid (verjaardag, vriendenetentje, diplomaviering) ís toch een speciale gelegenheid?’ En dan moet u zeggen dat u het niet speciaal genoeg vindt. U kunt het beter simpel houden en uzelf als strikte vegetariër presenteren. Als u zich toch af en toe wil bezondigen, eet dan stiekem een broodje ossenworst in de snackbar of beperk u tot vakanties met echte intimi, die begrijpen dat u af en toe in de fout gaat.

Het is tegenwoordig heel normaal om mensen bij wie je gaat eten van tevoren te waarschuwen dat je vegetariër bent. Dat is allang geen kwestie meer van exorbitante eisen stellen aan de gastgever. U hoeft zich niet te bemoeien met wat de gastheer/-vrouw moet koken door aanwijzingen of tips te geven, tenzij ze u erom vragen. Uw eigen eten meebrengen gaat ook veel te ver. U bent te gast, ze kunnen best zelf een gerecht zonder vlees bedenken. Presenteer uzelf voortaan als full time vegetariër, wacht rustig af wat voor maaltijd er geserveerd wordt en als er ondanks uw vegetarisme-melding toch vlees op het menu staat, eet u alleen de groenten die hopelijk ook op tafel staan.

Artikelen in Eten en drinken, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-10141" 9 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 30 november 2019 09:02

Een ongewenste uitnodiging

Beste Beatrijs,

Ik ben een jongen van 17 en heb vorig jaar zes maanden op een high school in Amerika gezeten, terwijl ik woonde bij een Amerikaanse ‘host family’. Zij doen dit al jaren en ik was hun zoveelste ‘gastkind’. Ik had geen klik met deze familie, al liet ik dat niet merken, omdat ik bij hen mocht wonen. Nu komen zij over niet al te lange tijd naar Parijs en hebben ze al hun voormalige gastkinderen uit heel Europa uitgenodigd om te komen. Ze hadden het destijds al over dit plan en ze verheugen zich op deze reünie. Ik zie hier erg tegen op, omdat ik eerlijk gezegd hoopte ze nooit meer te zien. Zou ik uit beleefdheid toch moeten toezeggen?

Liever geen weerzien

Beste Liever geen weerzien,

Als je geen animo hebt voor een reünie met je Amerikaanse gastgezin, moet je zeker niet naar Parijs gaan. Het is heel aardig van hen dat ze al hun eerdere gastkinderen uitnodigen, maar het is geen verplichting om er gehoor aan te geven. Je hoeft niet uit beleefdheid te gaan. Daar is een reis naar Parijs een veel te grote investering voor. Schrijf een vriendelijk mailtje dat je helaas niet in staat zult zijn om hen te ontmoeten en wens hen veel plezier met de andere gastkinderen. Je hoeft geen reden op te geven waarom je niet komt.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , , .

rev="post-10139" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 30 november 2019 09:01

Overlast van kinderen

Beste Beatrijs,

Sinds een paar maanden werk ik in een restaurant, waar vaak gezinnen met jonge kinderen komen (er is ook een speciaal ingerichte speelhoek). Regelmatig rennen jonge kinderen door de zaak heen of blokkeren het looppad met een flinke berg speelgoed. Laatst kwam er zelfs een kind achter de bar waar ook messen en dergelijke liggen. Ouders zitten lekker te eten en zijn blij om even aan zichzelf toe te komen. Nu vraag ik me af: wanneer mag je kinderen van een ander aanspreken op hun gedrag? Of is het beter om de ouders aan te spreken?

Hinderlijke kinderen

Beste Hinderlijke kinderen,

Als de situatie om acuut ingrijpen vraagt, is het prima om jonge kinderen direct aan te spreken. Niet bars, maar zakelijk. U kunt ze meteen wegsturen, wanneer ze achter de bar komen: ‘Hier mag je niet komen, ga maar naar de speelhoek’. Idem met speelgoed in het looppad: ‘Dit speelgoed mag hier niet liggen. Breng het maar daar naar toe,’ en dan wijst u naar de speelhoek. Als u een rennend kind tegenkomt, kunt u ook zeggen: ‘Hé, je mag hier niet rennen!’

Na elke correctie die u hebt gegeven aan kinderen, is het goed om naar de ouders te lopen en te zeggen dat hun kind niet achter de bar mag komen/ geen speelgoed op de grond mag leggen/ niet mag rennen (of wat die kinderen dan ook nog meer doen wat niet oké is). Vraag de ouders vriendelijk of ze hun kinderen een beetje in de gaten willen houden, omdat u geen gevaarlijke situaties wil in het restaurant.

Artikelen in Horeca, Kinderopvoeding.

Gelabeld met .

rev="post-10137" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 30 november 2019 09:00

Moeite met telefoneren

Beste Beatrijs,

Het kost mij tegenwoordig erg veel moeite om mensen te bereiken. Er zijn vrienden en relaties die hun telefoon niet meer opnemen. Contact via digitale media heeft hun voorkeur. Dat kost meer tijd dan een telefoontje. Als ik iemand wil bellen, moet ik eerst een afspraak via sociale media maken. Dat kost extra tijd en soms wil de aangesprokene alleen communiceren via whatsapp, sms, Apple berichtenservice of via mail. Die moeite moeten we ons getroosten, want een kennis zegt dat het niet beleefd is om iemand zomaar te bellen. Klopt dat?

Is bellen onbeleefd?

Beste Is bellen onbeleefd,

Veel mensen nemen de telefoon niet op, omdat ze niet gestoord willen worden of omdat ze telefoneren te direct, soms ook te persoonlijk vinden. Ze geven de voorkeur aan communicatie via appjes of mailtjes, omdat ze dan zelf kunnen bepalen of en wanneer en hoe ze ergens op reageren. Op die manier houden ze de controle. Dat maakt het lastig voor degene die de ander nodig heeft voor het een of ander. Wie eerst een schriftelijk verzoek voor contact moet indienen moet een horde nemen. Zeker in geval van bekenden en zakelijke relaties voelt een beller die de ander nooit te spreken krijgt zich in een smekende positie gedrongen. Terwijl het veel efficiënter is om een afspraak telefonisch te maken dan er vier of vijf keer over heen en weer te mailen of te appen. Sommige dingen laten zich eenvoudig mondeling in een paar minuten uitleggen omdat de beller meteen feedback krijgt, terwijl het ingewikkeld is om er een schriftelijke boodschap voor te componeren, die de ontvanger ook nog eens licht verkeerd kan begrijpen.

Het is veiliger om vanuit schermpjes contact te hebben.

Toen de telefoon en de brief de aangewezen middelen waren om met iemand in contact te treden, namen mensen hun telefoon op en lazen ze hun brieven. Nu er met sociale media en e-mail een scala van mogelijkheden bestaat om iemand te bereiken, wordt het steeds lastiger om iemand in persoon te bereiken. Het comfort van mailtjes en appjes versturen op een zelf gekozen tijdstip is zo groot dat die media voor alles worden ingezet, ook voor berichten die daar niet geschikt voor zijn: afzeggingen op het laatste moment, kritische feedback, boosheid, irritatie oftewel slecht nieuws. Telefoonangst is angst voor intimiteit. Het is veiliger om vanuit schermpjes contact te hebben. Te verwachten valt dat ‘koud’, zonder afspraak, iemand opbellen steeds onbeleefder wordt en daarmee uit de gratie raakt. Gezelliger wordt het er niet op in ieder geval.

Artikelen in Internet en e-mail, Telefoon.

Gelabeld met , .

rev="post-10135" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 23 november 2019 09:02

Toegezegd cadeau komt niet

Beste Beatrijs,

Vorig jaar kreeg ik voor mijn verjaardag van een goede vriendin een mooie set kaarten met leuke teksten erop en de laatste was een uitnodiging voor een lunch samen met haar. Nou heb ik wel vaker van andere vrienden dergelijke toezeggingen gekregen om samen iets te doen op hun kosten. Daar komt nooit iets van terecht. Zelf geef ik ook wel eens zoiets cadeau, omdat iedereen eigenlijk materiële spullen genoeg heeft en iets samen doen veel leuker is. Als ik een ervaring cadeau geef, zorg ik er altijd voor dat het plan ook geëffectueerd wordt. Wat te doen, als anderen die moeite niet voor mij nemen? Ik heb het idee dat ik er niet om kan vragen.

Loze beloftes

Beste Loze beloftes,

Het is inderdaad vervelend om mensen op te porren om eindelijk eens over de brug te komen met een eerder toegezegd cadeau. Je zegt niet graag tegen een vriend: ‘Hé, ik heb nog een verjaardagscadeau van je te goed!’ Daar zijn materiële dingetjes niet belangrijk genoeg voor. Maar in het geval van ervaringscadeaus (samen eten/ lunchen, samen naar de film of een concert) kan een aanmaning best, omdat de gever zelf ook baat heeft bij het cadeau. U kunt prima tegen uw vriendin zeggen: ‘Zullen we een lunchafspraak maken? Dat had je beloofd voor mijn verjaardag, weet je nog? Ik heb echt zin je weer eens te spreken.’ Dan zal uw vriendin haar nalatigheid ongetwijfeld goedmaken en een datum voor een afspraak prikken.

Artikelen in Cadeaus.

rev="post-10133" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 23 november 2019 09:01

Geen zelfbeheersing

Beste Beatrijs,

Mijn man en ik, allebei begin dertig, proberen zo veel mogelijk gezond te eten. Zo nu en dan haal ik wel eens wat lekkers in huis. Bijvoorbeeld chips, koekjes of chocola. Ik kan hier gerust een week niet aankomen, tot het weekend is en ik zin heb in een bakje chips. Of ’s avonds bij de thee een stukje chocola. Hoewel mijn man gezond eten belangrijk vindt, laat hij zich graag verleiden tot het eten van snacks. Dan blijft het niet bij één stukje chocola, maar gaat meteen de hele reep op. Mijn man geeft mij de schuld en vraagt mij deze snacks helemaal niet meer te kopen. Maar ik vind dat het ligt aan zijn gebrek aan zelfbeheersing. Hij moet zich toch kunnen inhouden en met mate wat lekkers eten?

Alles of niets

Beste Alles of niets,

Het is waar dat mensen zelfdiscipline aan de dag zouden moeten kunnen leggen met het eten van snacks of wat voor ongezonde substanties dan ook. Anderzijds beschermen veel mensen zich tegen zichzelf door helemaal geen snacks in huis te hebben/ te kopen. Dat is een prima strategie om verleidingen te weerstaan. Zelf hebt u geen last van mateloosheid en begrijpelijk vindt u het vervelend om nooit eens iets lekkers in huis te hebben, alleen omdat uw man niet tegen verleidingen bestand is. Als hij de regie van het aankoopbeleid toch al aan u afstaat, kunt u net zo goed met hem afspreken dat u bepaalde ongezondere artikelen voortaan op een andere plek opbergt in huis (een beetje verstopt). Vraag hem om er niet naar op zoek te gaan. Als hij zichzelf wil beschermen tegen te veel snacks, zal hij best bereid zijn om géén speurtocht te ondernemen. Als u zelf een stukje chocola of een bakje chips neemt, kunt u hem ook wat geven uit uw geheime voorraad.

Artikelen in Eten en drinken, Verslavingen.

rev="post-10131" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 23 november 2019 09:00

Te veel storing

Beste Beatrijs,

Ik heb een oude vriendin die heel aardig en sociaal is. Als ik met haar afspreek, wordt zij frequent gestoord door bekenden van haar die inbreken in ons gesprek. Dus niet eventjes ‘Hallo’ zeggen maar een heel verhaal beginnen. De buurvrouw komt dan binnen met een potje eigengemaakte jam en blijft plakken. Dit gebeurt ook elders, in een restaurant of in een filmhuis, als we na de film nog even iets drinken. Iemand spreekt haar aan en komt bij ons gesprek zitten, dat vervolgens over oninteressante koetjes en kalfjes gaat. Of haar telefoon gaat en mijn vriendin gaat er uitgebreid op in. Niets urgents, want dat hoor je gauw genoeg. En ik, die een uur heb gereisd en ook weer een uur terug moet, zit me te vervelen en denk: jammer van mijn tijd en energie. Ik heb geprobeerd dit met haar te bespreken, maar ze vindt het normaal dat bekenden een praatje komen maken en dat ik daar tegen moet kunnen. Ben ik te veeleisend?

Geen aandacht

Beste Geen aandacht,

Als u met iemand een afspraak in persoon hebt, is het ongepast om toe te staan dat anderen het gesprek overnemen. Of die verstoringen nu fysiek plaatsvinden (een buurvrouw die aanbelt of een bekende die erbij komt zitten) of telefonisch of via berichtjes maakt niet uit. In alle gevallen moet de onderbreking van het lopende gesprek zo kort mogelijk worden gehouden. Wie gebeld wordt kan zeggen: ‘Ik bel je later terug’ en andere mensen die zich aandienen kunnen vriendelijk worden afgepoeierd. Dus niet de buurvrouw binnen noden en kopjes thee inschenken, maar zeggen dat het nu niet uitkomt, want bezoek. Als bezoekende vriendin mag u rekenen op de onverdeelde aandacht van uw vriendin. U zit niet te wachten op een driegesprek met zomaar een onbekende erbij, want daar hebt u geen reis voor ondernomen.

Het is vreemd dat uw vriendin geen begrip voor u had, toen u uw ergernis ter sprake bracht. Volgens mij duidt haar gedrag niet op een super sociaal karakter, maar op een beperkt concentratievermogen, onvermogen om onderscheid te maken tussen belangrijke en onbelangrijke zaken en daardoor een slordige, zwalkende manier van leven. Het lijkt me geen pretje om een vriendschap te onderhouden, waarbij u voortdurend met derden moet concurreren om de aandacht. Het kan niet anders of uw animo om afspraken met haar te maken zal hierdoor slinken. Ze lijkt aardig, maar ze is het niet.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-10128" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 16 november 2019 09:02