Spring naar inhoud


Loslippige echtgenoot

Beste Beatrijs,

Mijn man zit op een koor van ongeveer vijftig personen. Omdat het koor stil ligt vanwege corona en om toch contact te houden, is sinds kort ingesteld dat iemand om de beurt iets over zichzelf schrijft via de groepsmail. Ik ben de laatste twee jaar veel ziek geweest: heupbreuk, CVA, depressie, kanker. Toen mijn man aan de beurt was, heeft hij over deze dingen geschreven in zijn bericht. Ik vind dat hij dit eerst met mij had moeten overleggen. Ik vind het niet fijn dat Jan en alleman dit over mij weet. Mijn man zei: ‘Ik was er ook bij betrokken en wou laten weten hoe dat voor mij was.’ Wat vindt u hiervan?

Te veel informatie

Beste Te veel informatie,

Het is inderdaad niet fijngevoelig van uw man om uw vele recente aandoeningen in de groep te gooien. Daarmee heeft hij uw privacy geschonden. U zult er geen behoefte aan hebben dat vijftig mensen die u niet of nauwelijks kent op de hoogte gebracht worden van uw medische dossier. Het is waar dat uw ziektes ook op uw man hun weerslag gehad zullen hebben en daar had hij ook best een regeltje over kunnen schrijven, maar hij had niet in details hoeven te treden. Hij had het in het algemeen over ‘gezondheidsproblemen van mijn vrouw’ kunnen hebben, waar hij ook mee geworsteld heeft.

Artikelen in Corona, Internet en e-mail, Liefde en relaties, Scholen en verenigingen, Ziekte.


4 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Irma schrijft

    Ik vind zelf dat er te weinig aandacht is bij kanker voor familieleden en nabestaanden. Ik begrijp dat er nu netjes staat in het stuk van mevrouw dat hij het netjes had kunnen bespreken met zijn vrouw, de vraag is wat had ze dan gezegd. Zo te zien aan dit artikel had ze dan nee gezegd. En zoals jij aangeeft Beatrijs staat erbij dat hij er misschien wel ‘een regeltje’ over had kunnen schrijven. Ik denk dat het soms echt traumatische kan zijn en ook minder dan de benaming trauma maar wel een heftige impact kan hebben. Dan is het niet meteen dat je met een psycholoog of hulpverlener hoeft te gaan praten maar juist gewoon met je medemens en of zoals meneer nu doet via een brief aan zijn koorleden die lief en leed delen. Ik vind het mooi en ook begrijpelijk. Ik wens meneer en mevrouw sterkte want het is allemaal niet niks. Vriendelijke groet, Irma

  2. maria helena schrijft

    Wat niet meegenomen is in de reactie is de berichtgeving in de totale setting. Blijkbaar is de setting van dien aard dat deze openheid kan of gebruikelijk is. In de totale communicatie was de berichtgeving misschien totaal niet afwijkend. Ieder huisje heeft immers zijn kruisje en mogelijk hebben de collega’s meer dergelijke privé aspecten gedeeld. Dat was nou ook net de bedoeling. Zoals het anders om het koffieapparaat besproken zou zijn geweest. Dan was het vanzelfsprekend geweest dat man deze zaken had besproken: maak mij zorgen/ ik heb thuis problemen, zus en zo. Probleem is dat het in de tekst-vorm altijd harder overkomt en dan is er ineens over mevrouw geschreven. Komt toch anders over op papier. Maar de bedoeling was met de beste intenties. Het is voor de samenwerking tussen collega’s zo belangrijk om te weten “hoe iemand erin zit”.

  3. Floria schrijft

    Ik ben van mening dat het te allen tijde aan de patiënt is om te bepalen wie wel of niet op de hoogte mogen zijn van zijn of haar gezondheidsproblemen. Maar er is nog een aspect dat niet besproken is en waar de man van de briefschrijfster geen rekening mee heeft gehouden.
    De briefschrijfster heeft een aantal zeer ernstige gezondheidsproblemen (gehad). Dat is voor de man uiteraard ook zwaar (geweest) en ik heb er alle begrip voor dat ook hij steun nodig heeft. De medekoorleden zijn blijkbaar geen intieme vrienden dat ze via een groepsmail in kennis gesteld moesten worden van de ziektes van zijn vrouw. Dit is niet het type informatie dat slechts voor kennisgeving kan worden aangenomen; er moet op gereageerd worden en ook nog op gepaste wijze. Veel mensen hebben hun eigen gezondheidsproblemen en/of hebben te maken met de gezondheidsproblemen van familieleden en intieme vrienden en kunnen niet zomaar de gezondheidsproblemen van al hun kennissen erbij hebben.
    Ik ben het volledig eens met het advies van Beatrijs, maar zou eraan toevoegen dat het niet alleen niet fijngevoelig van de man is geweest tegenover zijn vrouw, maar ook tegenover de medekoorleden. Hij kan familieleden en vrienden om steun vragen, mensen van wie hij weet of ze het erbij kunnen hebben of niet.
    Als hij in de groepsmail had geschreven, dat hij het zwaar heeft (gehad) vanwege de gezondheidsproblemen van zijn vrouw, zoals Beatrijs al gesuggereerd heeft, zouden de koorleden die het erbij kunnen hebben, hem in een privébericht hun steun hebben kunnen aanbieden. Als hij vervolgens die steun had geaccepteerd, zou hij alsnog eerst aan zijn vrouw hebben moeten vragen of hij met die personen de aard van haar gezondheidsproblemen kan bespreken.

  4. Ton schrijft

    @Irma en Maria Helena: hoewel het misschien met de beste intenties is geschreven, kan ik me heel goed voorstellen dat de brievenschrijver niet wil dat haar medische details (o.b.v. Beatrijs’ antwoord aangenomen dat het een vrouw is) met mensen wordt gedeeld die ze niet of nauwelijks kent. Zeker als het gaat om iets als een depressie! Dat is werkelijk not done.

    Het kwaad is al geschied, hopelijk begrijpt de echtgenoot beter wat privacy inhoudt en kan hij zich inleven in zijn vrouw.



Sommige HTML is toegestaan