Lastige patiënt

Beste Beatrijs,

Mijn schoonmoeder is terminaal ziek en ik zie op tegen hoe ik met haar (en met mijn schoonvader) moet omgaan. In het verleden was er al eens sprake van een andere, serieuze ziekte en toen brak de omgang ermee mij ook op. Als ik meelevend reageerde (wat ik het meest natuurlijke vond), wimpelden ze het weg, alsof het allemaal wel meeviel. En als ik er niets over zei of er juist nuchter onder bleef, was ik niet meelevend genoeg naar hun zin. Ik weet niet hoe ik het goed moet doen.

Bang voor patiënt

Beste Bang voor patiënt,

Leef mee als dat nodig is (belangstelling en empathie tonen wanneer uw schoonmoeder vertelt over artsenbezoek of ergens over klaagt) en doe normaal (nuchter) wanneer de situatie daar om vraagt. Laat de patiënt de toon zetten voor het gesprek en stel u volgend op. Begin hen bijvoorbeeld niet te beklagen wanneer ze net in een opgewekte stemming verkeren, en ga niet vrolijk doen om hen goedbedoeld af te leiden, wanneer ze gedeprimeerd zijn.

Als uw schoonouders u bekritiseren of terechtwijzen, zegt u: ‘Sorry, het was niet mijn bedoeling je te kwetsen. Hoe kan ik je het beste helpen?’ Uw man is als zoon natuurlijk de eerst verantwoordelijke om zijn ouders bij te staan, maar wellicht kunt u als schoondochter af en toe inspringen. Vraag waar ze behoefte aan hebben. Chaufferen naar het ziekenhuis? Af en toe boodschappen doen? Helpen met thuiszorg of maaltijden regelen? Administratie verzorgen? Beetje opruimen in huis? Het stel eens meenemen voor een uitstapje? Bied hun concrete hulp aan. Daar zijn ze bij gebaat en daaruit blijkt in ieder geval uw betrokkenheid.