Beste Beatrijs,
Ik ben een meisje van bijna achttien en zit voor mijn eindexamen. Met mijn schoolvriendinnen ben ik bijna altijd degene die initiatief neemt om afspraken te maken. Na de diploma-uitreiking gaan we allemaal onze eigen kant op. Ik wil wel vriendinnen blijven met mijn groepje, maar ik ben bang dat het initiatief, zoals altijd, voortdurend van mij moet komen en daar heb ik geen zin in. Ik denk dat de vriendschap verwatert, wanneer ik geen moeite (meer) doe. Zal ik een duidelijk (en misschien moeilijk) gesprek voeren met mijn vriendinnen over mijn zorgen voor de toekomst? En zo ja hoe kan ik dit het beste aanpakken?
Verantwoordelijkheidsgevoel
Beste Verantwoordelijkheidsgevoel,
Uit je schrijven spreekt weerstand tegen de rol die jou is toebedeeld binnen de vriendschap met je vriendinnen. Je ziet er tegenop dat jij in de toekomst altijd degene zult zijn van wie het initiatief moet uitgaan. Ik heb een goed bericht voor je: dat hoeft helemaal niet! Als je er niet voor voelt om verantwoordelijk te zijn voor vriendschappen die dreigen te verwateren, kun je die rol uitstekend aan je voorbij laten gaan. Doe het lekker niet en concentreer je op de nieuwe fase in je leven. Er zal genoeg op je afkomen en het is ook wel prettig om je handen vrij te hebben en je niet te hoeven bekommeren om eerdere verplichtingen. Misschien neemt iemand anders uit je vriendinnengroepje de rol van initiator van je over, maar zo niet, dan niet. Niet alles in het leven hoeft met kunst en vliegwerk overeind gehouden te worden. Sommige dingen, zoals het verglijden van vriendschappen, zijn onvermijdelijk en dat is helemaal niet erg.
Het is meestal zo in een groep dat de een meer of sneller het initiatief neemt dan de ander en dat de rest al snel volgt als die ene telkens met een voorstel komt. Waar het scheef loopt is altijd bij het begin, dus om de balans goed te houden is het zaak meteen goede afspraken te maken. Delegeren. Het is niet zo zeer een kwestie van nalatigheid vanuit de anderen, het is eerder een te vooruitstrevende karaktertrek van die ene en dat gaat schuren. Dan krijg je uitspraken als ‘ik moet altijd de kar trekken’ en dat gaat dan werken als een beschuldiging, wat een gezonde sfeer niet ten goede komt. Kom dus niet met beschuldigingen, maar houdt het bij de wens contact te blijven houden.
Spreek bijvoorbeeld een vaste dag af. Maakt niet uit of dat wekelijks, maandelijks, per kwartaal of per jaar is. Wie kan en zin heeft komt, die vaste dag blijft staan. Dat kan verwateren, maar ook een basis vormen voor lange(re) duur.
Beste Verantwoordelijkheidsgevoel,
Als het voortbestaan van jouw vriendenkring afhankelijk is van jou, dan is het verstandiger om jouw energie te steken in jouw toekomst. In feite ben je nu aan een dood paard aan het trekken. Je verspilt jouw energie aan een groep “vriendinnen” die er klaarblijkelijk van uit gaan dat jij altijd wel weer die persoon zal zijn die nieuw leven blaast in een al lang geleden overleden illusie.
Bespaar jezelf de frustratie en neem afscheid van mensen die eigenlijk niet eens jouw vriendinnen zijn, anders zouden zij wel het initiatief nemen om de vriendinnenkring gaande te houden.
De frustratie die je noemt lijkt me een typisch fenomeen van een fase van verandering en niet per definitie tekenend voor de mooie periode die jullie waarschijnlijk eerder samen beleefd hebben. Jij en je vriendinnen vliegen nu uit. Jullie wereld zal groter worden en jullie gaat nieuwe ervaringen opdoen. Bij zo’n belangrijke levensverandering houden vriendschappen niet altijd stand. Jouw frustratie lijkt me een signaal om los te laten. Een vriendschap is gebaseerd op raakvlakken die je deelt. Als die veranderen, veranderen de vriendschappen die je hebt op een bepaald moment ook. Misschien is het een eng idee dat straks de basis van ‘het oude en bekende’ is verdwenen maar bedenk dat je in je nieuwe (studie)situatie weer nieuwe mensen zult ontmoeten. Je zult in je leven vast nog meerdere van deze veranderingen meemaken (bijv. van student naar een gesetteld leven met een baan, naar ouderschap, enz). Vrienden die gelijk met je oplopen blijven waarschijnlijk langer in beeld, maar vasthouden enkel omdat het bekend en vertrouwd is, zal je eigen groei in de weg staan.
Mijn dochter was na haar eindexamen, nu 10 jaar geleden, vast van plan met alle vriendinnen contact te houden. Er volgden nog een paar verjaardagsfeesten, maar een jaar later was iedereen elkaar uit het oog verloren en had iedereen nieuwe (studie)vriendinnen.
Volkomen natuurlijk, maak je geen zorgen, zo gaan die dingen!