Beste Beatrijs,
Binnenkort neem ik afscheid nemen van mijn psycholoog, omdat de therapie ten einde komt. Ik ben heel blij dat ik die tijd besteed heb aan therapie, zij heeft mij erg geholpen en ik wil haar graag iets geven. Ik dacht zelf aan een grote bos bloemen en een persoonlijke kaart en eventueel nog een boekenbon of zoiets neutraals erbij. Vindt u dit een goed idee?
Afscheidscadeau
Beste Afscheidscadeau,
Ik raad u aan om uw psycholoog een klein bosje bloemen met een persoonlijk dankkaartje te geven. Dus niet zo’n groot boeket. Iedereen denkt dat andere mensen grote boeketten en enorme struiken geweldig vinden, maar dat is vaak helemaal niet zo. Een bescheiden bosje van dezelfde soort bloemen (vooral geen gemengd veldboeket!) wordt veel meer gewaardeerd, al was het maar omdat het minder gesleep geeft en niet zo’n opdringerige indruk maakt. Zie verder af van wat voor cadeaubonnen dan ook, dus ook geen boekenbonnen. Geen flessen wijn, dozen chocola of taarten, niets materieels. Professionele hulpverleners (op het fysieke dan wel geestelijke vlak) mógen officieel niet eens cadeaus aannemen. Maar een klein bosje bloemen met een persoonlijk bedankkaartje kan net.
Een bosje bloemen is altijd leuk, maar niet zo waardevol als een kaart met wat persoonlijke woorden. Die blijven je altijd bij.
‘Een echte dame geeft wel bloemen, maar die hoeven niet groot en zeker niet veel te zijn. Een eenvoudig tuiltje, smaakvol gearrangeerd kan evengoed haar gevoelens vertolken.’ Dit is wat Amy Groskamp- ten Have in ‘Hoe hoort het eigenlijk? erover zei. In de coming- of-age roman Mijn Italiaanse moeder van Violet Leroy is dit één van de wijze lessen die hoofdpersoon Anna (dagelijks) van haar moeder krijgt.
Grappig, sneu en ontroerend verhaal. Speelt in Amsterdam in de jaren 1945-1968. En in Toscane. http://www.violetleroy.nl Gebaseerd op mijn jeugd.
Vriendelijke groet, Hannah Kuipers
Ik vind een gemengd veldboeket altijd prachtig, dat lijkt me meer een kwestie van smaak verder eens met het advies.
Kaartje is leuker met wat je gewaardeerd hebt. Ik als psycholoog bewaar deze en kijk er ter motivatie jaren later nog weleens naar.