Beste Beatrijs,
Mijn schoonouders komen zelden bij ons langs. Ze werken niet meer, ze zijn gezond en hebben alle tijd, maar ze vinden dat wij naar hen moeten toekomen. De relatie is niet echt goed te noemen en we gaan zo een keer in de twee of drie weken. Aan meer hebben we geen behoefte. Dit is te weinig naar de zin van mijn schoonmoeder die steeds meer klaagt dat ze haar kleinkinderen zo weinig ziet. Mijn man en ik hebben al diverse malen geprobeerd om haar duidelijk te maken dat de liefde van twee kanten moet komen, maar ze lijkt het niet te begrijpen. Ze verwijt mij dat ze geen band met de kleinkinderen opbouwt, terwijl ik juist vind dat ze er zelf aan moet werken. Hoe moeten we dit oplossen?
Luie schoonouders
Beste Luie schoonouders,
Zeg tegen uw schoonouders dat het u spijt, maar dat u geen tijd hebt om vaker dan eens per twee of drie weken langs te komen. Dat is trouwens voldoende om een band met kleinkinderen op te bouwen. Sommige grootouders die ver weg wonen zien hun kleinkinderen veel minder vaak. Zeg tegen uw schoonouders dat het hun vrij staat om tussendoor bij u langs te komen, als ze daar behoefte aan hebben. Als het uw schoonmoeder voornamelijk om de kleinkinderen te doen is, kunt u voorstellen dat de kinderen af en toe eens uit logeren gaan in vakanties of in een weekend. Misschien vinden kleinkinderen en grootouders dat wel leuk en dan hoeft u niet voortdurend zelf op te draven.
Ik heb ook eens aan mijn ouders gevraagd waarom zij nooit bij mij op bezoek komen, maar telkens verwachten dat ik bij hen langs kom. Het antwoord was dat het ouderlijk huis een thuis is voor iedereen en dat iedereen zich daar op zn gemak voelt. Daarbij kwam dat mijn ouders niet zo op hun gemak voelden op bezoek bij hun kinderen, in een huis waar ze zelf nooit ’thuis’ geweest zijn. Ik heb begrip voor dit uitgangspunt, maar blijf het niet eerlijk vinden dat het dan de kinderen meer ‘moeite’ kost om op visite te gaan dan de ouders. Ik vind deze ‘oplossing’ dan ook een gemakkelijkheidsoplossing voor 1 partij en ben van mening dat zoals Beatrijs zegt, inderdaad beide partijen hieraan moeten werken.
Ik ben het eens met Elle.
Ik heb mijn moeder ook eens de vraag voorgelegd waarom ze dan niet naar af en toe eens naar mij kwamen, in repliek op een klacht dat ik niet vaak genoeg tijd vrijmaakte voor de dagreis in hun richting. Mijn moeder was het evenwel gelukkig gelijk met me eens en sindsdien is het geen discussiepunt meer en ga ik nog steeds vaker naar hen dan dat zij bij mij komen, maar nemen zij soms ook de moeite om naar mij af te reizen als ze daar zin in hebben. Ik heb geluk met mijn moeder (vader vind en vond het allemaal wel prima – niet dat hij onverschillig is in dezen overigens).