Spring naar inhoud


Wie regelt de vakantieopvang?

Beste Beatrijs,

Mijn zoon van 15 jaar wil niet meer een heel weekend naar zijn vader (die op vijf minuten loopafstand woont). ‘Sam’ voelt zich daar door de aanwezigheid van zijn stiefbroer van 17 en -zus van 13 het vijfde wiel aan de wagen. Hij wil wel op zondag overdag naar zijn vader of op een doordeweekse avond. Maar mijn ex en zijn vriendin hebben hem te verstaan gegeven dat hij óf het hele weekend komt (eens in de twee weken) óf niet. Sam heeft daarop gezegd: dan maar niet.

De afspraak was verder dat Sam met zijn vader plus aanhang op vakantie zou gaan, maar dat gaat niet door. In die tijd hebben mijn partner en ik ook onze vakantie gepland. Mijn ex heeft gezegd dat ik maar opvang voor die drie weken moet regelen en trekt zich nergens wat van aan. Praten met hem heeft weinig zin. Hij vindt dat Sam eerst zijn excuses moet aanbieden en de routine van het tweewekelijks weekendbezoek moet hervatten, voordat er verder  gesproken kan worden over hoe het met de vakantie moet. Het zit me niet lekker dat ik nu allerlei dingen moet gaan organiseren, terwijl de problematiek in mijn beleving elders ligt. Hebt u nog tips voor mij?

Het komt altijd op mij neer!

Beste Het komt altijd op mij neer,

Uw ex stelt zich buitengewoon rigide op. Het is geen manier van doen om tegen je zoon te zeggen: of je komt eens in de twee weken een weekend of je komt helemaal niet. Een gescheiden vader zou hoe dan ook regelmatig persoonlijke tijd moeten spenderen aan zijn kind en hem niet altijd alleen maar tot stiefgezinverband veroordelen.

Een vijftienjarige laat zich niet meer willoos door zijn ouders  rondcommanderen.

De kennelijk onwrikbare constructie van eens per twee weken een heel weekend wijst niet op een prettige vader-zoon-relatie. Ik kan uw zoon heel goed volgen dat hij er op die manier geen zin meer in heeft. Vijftien jaar is al een eind op weg naar de volwassenheid. Dan ben je geen kind meer dat zich willoos door ouders laat rondcommanderen. Afspraken voor contact moeten in goed overleg worden gemaakt en excuses eisen is volstrekt belachelijk. Als de vader het laat afweten, dan moet u de vakantie maar opknappen. Uw zoon is nog te jong om ongesuperviseerd op vakantie te gaan of weken lang alleen thuis te blijven, dus er moet iets worden georganiseerd. Misschien is er een kamp, waar hij een weekje naar toe kan. En voor de rest moet hij maar met u en uw partner mee. Misschien kan hij een vriend meenemen voor de gezelligheid?

U kunt de kosten van uw zoons vakantie gewoon declareren bij de vader. Als er in het echtscheidingsconvenant staat dat de zomervakantie voor rekening van de vader komt, dan wordt hij geacht die te betalen, of Sam nu wel of niet de vakantie met z’n vader doorbrengt.

Ga niet klagen tegen Sam dat de verantwoordelijkheid over zijn vakantie nu op u als moeder neerkomt. Die jongen moet niet het gevoel krijgen dat hij als een hete aardappel tussen zijn vader en moeder heen en weer wordt geschoven. Overleg met hem wat hij leuk zou vinden en wat binnen een redelijk budget valt. Regel het, lever zo nodig privétijd in door hem mee te nemen op uw eigen vakantie en leg de rekening bij uw ex neer.

Artikelen in Huwelijk en scheiding.

Gelabeld met , .


5 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. floor schrijft

    Nouja zeg, of het hele weekend of niet? Wat een belachelijke eis.
    Mijn ouders zijn al jaren gescheiden. Toen ik 15 was zo’n 10 jaar geleden ging ik naar mijn vader als het uit kwam. Hoe kun je nou van iemand eisen dat ie een heel weekend ergens blijft? Het is geen kind van 7.
    ik snap van Sam dat hij niet mee wil met zijn vader en aanhang op vakantie, als je op deze manier behandelt wordt. Ben het eens met het advies van Beatrijs.

  2. Turin schrijft

    15 is oud zat om aan paar weekjes thuis te blijven.
    Op mijn 15e bleef ik ook thuis als mijn ouders op vakantie gingen.
    Dit mocht, mits ik de volle 3 weken iedere dag behalve het weekend ging werken.
    Dit heb ik altijd met veel plezier gedaan en had hierdoor nog een aardig spaarcentje ook.

    De buren hielden een oogje in het zeil, of dat vertelde mijn ouders me in ieder geval.

  3. Leontine schrijft

    Ik weet niet wat het is maar ik lees hier zo vaak “problemen” van mensen die hun kinderen of stiefkinderen het liefste dumpen…..mevrouw, schaam u dat u dit hier als een probleem weg zet……uw zoon kan of wil niet met uw man mee, dan gaat hij toch met u mee….wees blij dat dat nog kan, over niet al te lange tijd is ook dat voorgoed voorbij en zult u met plezier c.q. weemoed terugdenken aan de tijd dat hij nog mee op vakantie ging. Je bent toch geen ouders geworden om je kind als een speelbal heen en weer te schuiven. En dan bedenkt u: ik ga eens aan Beatrijs vragen wat ik hier mee aan moet. Mij lijkt dat u dat heel goed zelf kunt bedenken. Ik wens u een heel fijne vakantie, samen met uw partner en zoon.

  4. Eveline schrijft

    @ Leontine: zoals ik het lees heeft de moeder een probleem met de opstelling van haar ex-man, niet met haar zoon. Daarom vraagt ze Beatrijs om advies. Je preek zou beter op zijn plaats zijn bij de vader van Sam dan bij zijn moeder!

  5. Theo schrijft

    Er zijn ook superleuke jongerenreizen, waarbij zo’n jongen echt niet het gevoel hoeft te hebben dat hij wordt afgescheept door zijn ouders. Van zeilkamp tot busreis door europa, van theaterweek tot strandvakantie. Of drie weken vrijwiligerswerk doen met andere jongeren op een interessante plek, of meedoen aan een archeologische opgraving, enz. enz. Misschien dat Sam enthousiast wordt van zo’n vakantie? En zelfstandig op vakantie gaan is nog leerzaam ook. Blijft overeind dat die vader zich rigide, onsympathiek en hardvochtig opstelt.



Sommige HTML is toegestaan