Beste Beatrijs,
Onze dochter van zestien heeft sinds een half jaar een vriend van negentien. Het probleem is dat hij liever thuis eet dan bij anderen. Als hij een heel enkele keer bij ons is, eet hij bijna niets. Bij hem thuis zijn ze de afgelopen vijf jaar niet op vakantie geweest. Hij studeert en daarnaast werkt hij iedere zaterdag, vaak ook nog de zondag en verder alle vakanties. Mijn dochter blijft wél bij hem thuis eten. Nu had ik bedacht: als hij niet bij ons eet, dan mijn dochter ook niet meer bij hem. En verder probeer ik ze te stimuleren samen iets te ondernemen. Wat vindt u hier van of kan ik me er beter niet mee bemoeien?
Geërgerde moeder
Beste Geërgerd,
Als die jongen zo druk is met studeren en werken en nauwelijks vrije tijd heeft, zal de verkering snel weer over zijn, denk ik. Aan verkeringen tussen tieners moet u sowieso zo min mogelijk aandacht besteden. ’t Is allemaal weer voorbij, voor u ‘boe’ kunt zeggen. Verdiep u niet in wat hij wel en niet eet en hoeveel precies en waar. Waarom zou uw dochter niet meer bij hem mogen eten, als hij toevallig het liefst thuis eet? Ik zie niet wat het een met het ander heeft te maken. Hen stimuleren om samen iets te ondernemen? Die jongen heeft het druk! Te druk zo te zien voor een serieuze verkering. Wees blij! Uw dochter is daar toch eigenlijk nog te jong voor. Waarschijnlijk is het romantische idee van een vriendje hebben voor haar belangrijker dan zich ook in de praktijk als stel te gedragen. Verheug u daarover en laat hen met rust.
Bemoei u nooit met de relatie van u dochter!
En al helemaal niet voor zo iets onzinnigs. Kom op zeg, alleen maar omdat hij niet blijft eten? Misschien schaamt hij zich ervoor. Dat hebben meisjes ook heel vaak, eetschaamte. Een jongen kan daat evenveel last van hebben.
Ik vind niet dat je mag zeggen dat een relatie tussen tieners onbelangrijk is. Op die leeftijd leren ze pas hoe het is om met iemand iets aan te gaan. Als het niet gaat of fout is dan zien ze dat zelf snel genoeg in.
Dat sommige relaties niet lang duren wil niet zeggen dat dat zo is bij alle relaties. Geef het een kans, het lost zichzelf op.
Ik ben het eens met anoniem, bemoei u niet met de relatie van uw dochter.
Ik denk dat je je inderdaad alleen moet bemoeien met de relatie van je dochter wanneer zij aangeeft dit prettig te vinden of graag ergens over wil praten.
En natuurlijk kun je de verkering van tieners wel serieus nemen! Zoals dochter92 zegt, er zijn ook tienerverkeringen die wel lang duren. In mijn vriendengroep zijn meerdere stellen die al ruim 20 jaar bij elkaar zijn, terwijl deze relaties op 15- en 16 jarige relaties zijn begonnen. Het is dus bij een aantal stellen wel goed gegaan! Wanneer tieners zo jong al een relatie met serieuze bedoelingen hebben, vind ik dat alleen maar mooi. Het getuigt van echte liefde, een goede omgang en respect. Daar kunnen sommige volwassenen nog iets van leren. ;)