Vader schept te veel op

Beste Beatrijs,

Wij zijn met ons vijven: vader, moeder en drie kinderen. Ik neem meestal het koken voor mijn rekening. Ik maak voldoende, er is genoeg voor iedereen, maar aan het eind van de maaltijd zijn wel alle pannen leeg. Ik vind het goed zo, ik hoef geen voedsel weg te gooien en blijf niet met allemaal restjes zitten. Toch is er een probleem. Vader is gezegend met een gezonde eetlust en schept doorgaans het eerst zijn bord op. Daarna komen de kinderen (die de opgediende gerechten vaak in een bepaalde volgorde willen eten, bijvoorbeeld eerst het vlees dan de aardappelen, dan de groente) en tot slot kom ik zelf. Vader is een vlotte eter, dus wanneer zijn bord leeg is en hij voor de tweede keer wil opscheppen, hebben de kinderen vaak nog niet de kans gehad van ieder gerecht iets te nemen. Het komt voor dat hij dan een gerecht wil opmaken – althans, als ik daar geen stokje voor steek. Meermalen heb ik hem verzocht te vragen of iedereen zich wel bediend heeft voor hij de pan leegmaakt, maar hij zegt dan dat hij gewoon zichzelf wil zijn en onbekommerd wil eten. Ik zit dus altijd als een waakhond aan tafel, wat ook weer de nodige irritaties oproept, bij mijn man dan.

Nu wil ik graag weten hoe men zich aan tafel in dit opzicht dient te gedragen of moet ik tegen mijn zin toch meer eten klaarmaken?

Politieagent bij het avondeten

Beste Politieagent,

U moet uw kinderen aanleren om van alles wat op tafel staat iets op hun bord te leggen, en wel zoveel als ze denken op te kunnen. Dus niet eerst het aantrekkelijkste nemen, opeten, en daarna aanvallen op het volgende gerecht. Toen de kok het eten kookte, stond hem een zekere compositie voor ogen – hij heeft de ingrediënten van de maaltijd op elkaar afgestemd – en het valt niet onder goede tafelmanieren om een volgorde aan te brengen in iets wat bedoeld is een geheel te vormen. De gerechten van de hoofdmaaltijd moeten samen op het bord liggen. Vervolgens moeten de verschillende componenten ook door elkaar worden opgegeten. Dus geen volgordes in de trant van eerst het lekkerste achteroverslaan of het lekkerste juist voor het laatst bewaren. Veel kinderen hebben hier de grootste moeite mee – dat hoort bij de leeftijd. Omdat gefaseerd eten een minder zware overtreding is dan gefaseerd opscheppen, kunt u zich hierin iets toleranter opstellen, anders wordt de conversatie aan tafel helemaal overwoekerd door regieaanwijzingen. Zolang de kinderen maar wel wéten hoe het hoort. Als ze dan bij anderen op bezoek zijn, bestaat er een kansje dat ze de regel toepassen.

Wanneer iedereen van alles iets moet nemen, wordt vader er in ieder geval van weerhouden om een gerecht voortijdig op te maken. Disgenoten moeten trouwens ook wachten met eten tot iedereen zijn bord vol heeft. De gewoonte bij u thuis dat vader begint met alles opscheppen en daarna pas de anderen aan de beurt komen is gedateerd en onhandig. Het is efficiënter als iedereen tegelijk iets neemt uit de pan of schaal die het dichtste bij staat, en dat deze daarna worden doorgegeven. U kunt ook als moeder zelf de distributie van een gerecht ter hand nemen. Dan komt er meer vaart in het opscheppen en bovendien wordt zo vermeden dat een kind stiekem onder de andijvie uitsluipt. Als iedereen zichzelf tegelijk bedient, kan er ongeveer gelijk worden begonnen met eten.