Spring naar inhoud


Te duur cadeau

Beste Beatrijs,

Ik ben een jongen die vorige week 18 jaar is geworden. Mijn moeder geeft thuis Nederlandse les, onder anderen aan twee Engelse mannen. Wij (mijn vader, moeder, en ik) zijn een paar weken geleden een keer bij hen thuis geweest voor een etentje. Vlak na mijn verjaardag had een van de Engelsen weer les en ik kreeg van hem een dikke envelop. Ik keek er even in en zag een bon van 10 euro. Ik bedankte hem en liep de kamer uit, zodat de les verder kon. Wat later zag ik dat er niet één boekenbon van 10 euro in zat, maar liefst 15 van 10 euro! Ik vroeg me af of hier misschien sprake was van een vergissing. 
Terwijl ik hierover met mijn vader sprak, verliet de man ons huis al. In de haast renden wij achter hem aan en troffen hem bij zijn auto. Wij vroegen of hij wist hoeveel hij gegeven had en voegden eraan toe dat 150 euro wel erg veel was. Hij zei daarop dat iemand maar één keer 18 wordt en dat ik er vooral mooie boeken van moest kopen. Ik kon daarna weinig anders doen dan hem heel erg bedanken. Toch heb ik er geen fijn gevoel over. Ik heb het idee dat ons optreden geen schoonheidsprijs verdient, maar ik weet niet hoe je moet reageren op zo’n enorm cadeau van iemand die je eigenlijk nauwelijks kent.

Verlegen met boekenbonnen

Beste Verlegen met,

Ik begrijp heel goed dat je in verwarring bent geraakt, want het ís ook een absurd groot cadeau. Het zit in de categorie ‘niet aannemen’, zo extravagant is het, gezien het gebrek aan relatie tussen gever en ontvanger. Je ouders zouden hier een stokje voor moeten steken. Een boekenbon van vijftien euro was een leuk, onverwacht cadeautje geweest voor de zoon van de lerares. Een cadeau dat tien zo groot is schept verplichtingen, wekt althans die schijn. Als een man zoiets aan een meisje van 18 zou geven, zou ik denken: die man wil iets met dat meisje. Ik weet niet of deze Engelse heren homoseksueel zijn, maar mijn perfide gedachten gaan dus in de richting van inpalmen: boekenbonnen voor seks.
Dit hoeft helemaal niet waar te zijn, houd me ten goede, het kan best alleen maar een aardige geste van een gefortuneerd persoon zijn. Toch dringt een vermoeden van bijbedoelingen zich onweerstaanbaar op en ik ben heus niet de enige die langs deze lijnen denkt. Als mensen de schijn willen vermijden dat ze iemands sympathie (vriendschap, liefde) willen kopen, dan moeten ze hem niet in de ketenen slaan met een buitenproportioneel cadeau. Deze Engelsman zat fout etiquettegewijs gesproken, en niet jij met je onhandige bedankjes. Van een beleefde 18-jarige kun je niet verwachten dat hij in een reflex een verkeerd cadeau teruggeeft. Dat zou een agressieve indruk maken. Maar als ik je moeder was, zou ik het namens jou teruggeven bij de volgende les. In ieder geval 13 van de 15 boekenbonnen, zodat er een beschaafd, en nog steeds royaal, cadeau van 20 euro overblijft. Met excuses en een uitleg erbij vanzelfsprekend. De uitleg die hierboven staat.

Artikelen in Cadeaus, Zakelijke relaties.

Gelabeld met , , .


1 reactie

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Louise de Ridder schrijft

    Beste Beatrijs,
    Na het lezen van de reactie op de brief van “verlegen met de boekenbonnen”. Wil ik toch even reageren.
    In de brief staat niets over de achtergrond van deze gulle gever.
    Waarschijnlijk is er niet zoveel over bekend. Ik neem aan dat de moeder van deze jonge man wel weet of het hier gaat om een welgestelde zakenman of een gewone eenvoudige handwerksman.
    Hoe dan ook, ik woon al jaren in het buitenland, en heb verschillende landen en volkeren daardoor goed leren kennen. Het feit dat iemand 18 wordt, is hier niet iets wat je met 10 Euro afdoet, Nederlanders zijn nogal zuinig.
    Buitenlanders zijn guller en vinden dat niets bijzonders. Je kunt er dus iets achter zoeken als iemand 150 euro aan boekenbonnen geeft, maar besef dat alles relatief is.
    Hier geeft men nog steeds veel geld uit aan cadeaus en als ik bezoek krijg is dat nooit iets van 10 euro
    Zo als deze man zei; Je wordt maar een keer 18.
    Misschien wil hij zo ook zijn waardering uitdrukken voor de inzet van de moeder als lerares,
    Denk positief en denk eens wat ruimer!

    Als iemand toch probeert je met cadeaus “te versieren” denk ik dat 18 jaar een mooie leeftijd is om dat niet meer door je moeder op te laten lossen. Je kunt bij de eerste avances zeggen dat je daar geen prijs op stelt. Een cadeau schept geen verplichting van dien aard. Leer maar gewoon vriendelijk, maar duidelijk, aan te geven wat je grenzen zijn, dat geeft respect en brengt je heel wat verder in het leven!



Sommige HTML is toegestaan