Beste Beatrijs,
Ik ben een kleine, tengere vrouw en zie er jonger uit dan mijn leeftijd. Daar krijg ik zowel in mijn werk als in mijn sociale omgeving heel vaak commentaar op. Een enkele keer is dat niet erg, maar het herhaalt zich voortdurend en ik weet nooit een passende reactie. Mannen vinden het blijkbaar leuk zich hierover een opmerking te permitteren en grijpen ieder wissewasje aan: van nieuwe schoenen of kleding tot mijn bestelling in de horeca, bij de bedrijfslunch enzovoort. Vrouwen praten er graag over in het kader van overgewicht en veroudering en nemen dan mij als jaloersmakend voorbeeld omdat ik niet aan de lijn hoef te doen. Ook meent een ieder naar mijn leeftijd te kunnen vragen om vervolgens breed uiteen te zetten en instemming te vragen bij andere aanwezigen dat ik er toch echt veel jonger uitzie. Ik voel me hierdoor erg bekeken en op een eenzijdige manier benaderd, alsof mijn uiterlijk zo extreem is dat niemand er over uit kan. Hoe kan ik het beste reageren?
Klein en tenger
Beste Klein en tenger,
Het is inderdaad razend irritant, die opmerkingen over uiterlijk die mensen menen zich te kunnen permitteren. De saaiheid en voorspelbaarheid ervan zijn waarlijk om uit uw vel te springen! De meeste mensen weten onderhand wel dat ze niet moeten refereren aan andermans dikte of ouderdom, maar des te gretiger storten ze zich op uiterlijkheden die in het positieve spectrum vallen: slankheid, schoonheid, jeugdigheid. Terwijl die opmerkingen, ook al worden ze gebracht als complimenten waar nauw verholen afgunst uit spreekt, evengoed vervelend zijn om te krijgen, vooral de eindeloze herhaling ervan.
Hoe moeilijk kan het zijn om de gelegenheid te laten passeren om tegen iemand te zeggen: ‘Tjonge, wat ben jij lang, jij doet zeker aan basketbal!’, ‘Jij bent zo slank, neem nog een extra stuk taart’, ‘Hoe kan het dat jij met je modellen-uiterlijk zonder partner zit?’ Maar mensen gaan er gewoon mee door. Ze denken dat ze joviaal en origineel bezig zijn en het komt niet in hen op dat het object van hun aandacht er wel eens genoeg van kan krijgen om altijd maar weer hetzelfde stompzinnige commentaar aan te moeten horen.
Ik raad u aan om een zinnetje te prepareren voor de omgang met collega’s, eventueel ook voor de omgang met vrienden en kennissen, waarmee u hen in voorkomende gevallen van repliek kunt dienen. Laat niets meer passeren, maar geef meteen lik op stuk. Vraag elke keer wanneer iemand zijdelings of rechtstreeks aan uw uiterlijk refereert: ‘Wil je mij een plezier doen en ophouden met het maken van opmerkingen over mijn uiterlijk? Ik word er heel erg moe van en ik kan er niet meer tegen.’ Herhaal dit met dezelfde meedogenloze frequentie als waarmee mensen hun ongein debiteren. Op een gegeven moment zal tot hen doordringen dat ze extreem voor de hand liggende gedachten beter voor zich kunnen houden.
Ik vind het antwoord van Beatrijs niet zoals ik van haar gewend ben.
Verbeeld je dat iemand voor de eerste keer een opmerking maakt aan klein en tenger en je krijgt het antwoord dat Beatrijs voorsteld, dan zal die persoon zich dood schrikken.
Misschien bedoelde die persoon het nou net wel als een compliment.
Ik zou als ik klein en tenger was gewoon weglopen.
U kunt beter niet zo reageren al Beatrijs voorschrijft want dan zien mensen u al snel als een vervelend persoon. Zelfs al heeft u gelijk (in mijn ogen heeft u dat) ik zou er eerder een grapje over maken. Pareer het door een semi-grappige opmerking over het uiterlijk van de ander te maken. Dat houdt het luchtig maar u bent wel duidelijk.
@ Ron en Ellen: De door Beatrijs gesuggereerde opmerking is natuurlijk gewoon aan te passen aan de gelegenheid; als iemand voor het eerst zoiets zegt, dan: ‘Sorry, ik krijg altijd opmerkingen over m’n uiterlijk, ik vind het niet echt leuk’ of zoiets. Een prima dooddoener is ook ‘Dank u voor uw belangstelling’. Of een vriendelijke glimlach en overstappen op een totaal ander onderwerp. Een jij-bak zoals Ron voorstelt brengt je van de regen in de drup — het idee is nou net om beleefd te blijven en niet kwaad met kwaad te vergelden.
Ik mompel altijd: (goh wat ben je lang/mager/bleek)”Ach…iedereen is anders hè?’
Als het dan verder gaat, geef ik een nog saaier antwoord; (‘Waarom ben je zo lang/mager/bleek?’) ‘Tsja..ik weet het ook niet.’
Zodra je geen informatie lijkt te hebben over je ‘bijzondere’ uiterlijk, gaan ze door naar de volgende.
Óf ze gaan je proberen duidelijk te maken, wáárom je zo bijzonder bent en hoe bleek je wel niet bent. En dán zijn ze te ver gegaan en kun je zeggen; ‘Zeg eh..hou nu maar op over mijn huidskleur/lichaamsbouw.”