Beste Beatrijs,
Kan ik mijn schoonouders vragen om niet zo veel cadeaus te geven aan onze kinderen van vijf en drie? Of eerst met mij overleggen? En mag ik zeggen dat ik bepaalde cadeaus liever niet in huis wil? Opa en oma geven onze kinderen bij elke ontmoeting weer wat nieuws. Als het eenmaal in die handjes is, kun je het natuurlijk niet meer afpakken. Soms is het lawaaispeelgoed waar ik een hekel aan heb. Daar word ik dan op aangekeken. En mijn verzoek om cadeaus te beperken tot verjaardagen wordt afgedaan met het verwijt dat ze ons toch niet zo vaak zien.
Te veel en verkeerde cadeaus
Beste Te veel en verkeerde cadeaus,
Veel grootouders zijn al te scheutig met cadeaus voor de kleinkinderen, een neiging waar ouders dan weer een punthoofd van krijgen, omdat het huis zo dichtslibt met plastic rotzooi. Probeer dit onderwerp eens op een rustige manier aan de orde te stellen met hen. Het zal effectiever zijn als vooral uw man het woord voert in dit gesprek. Hij kan uitleggen dat hij en u de hoeveelheid speelgoed willen beperken, omdat er al zo veel in huis is. Van tevoren telefonisch overleg plegen is een mogelijkheid om iets als lawaaispeelgoed buiten de deur te houden, maar belangrijker is toch het punt van de hoeveelheden. Een mooi en groot verjaardagscadeau hoort erbij, maar niet elk grootouderbezoek hoeft gepaard te gaan met substantiële cadeaus voor de kleinkinderen. Mogelijk is het royale geefgedrag een compensatie voor hun gevoel dat ze de kinderen te weinig zien en kunt u proberen wat vaker een afspraak te maken of vragen of de kinderen eens een weekend bij hen mogen logeren.
Herkenbaar! Bij lawaaispeelgoed (wat de kinderen gelukkig steeds minder krijgen) roep ik altijd zeer enthousiast: ‘dat vinden de kinderen fantastisch, neem maar mee naar jullie huis, dan hebben de kinderen daar ook weer wat leuks om mee te spelen’ .
Vaak ook kan met een klein schroevendraaiertje het speelgoed worden opengemaakt en de geluidsmodule worden verwijderd.
Ik begrijp niet waarom de sfeer moet veranderen als mensen een glaasje wijn bij het eten willen nuttigen. Dit etentje straalt te weinig gezelligheid uit hoor en een teveel grenzen opleggen aan andere mensen. Leven en laten leven zou ik zeggen. Geeft u dit etentje uit gezelligheid of uit verplichting. Ja dat is een gewetensvraag.
Mijn moeder belde altijd v.t.v. met de opa’s en oma’s en zei dan samenzweerderig; ‘Weetje waar ze het al tijden over hebben? Dat ze zo graag dit-en-dat willen hebben.’
Zo verdeelde ze onze 2 grootste wensen over de beide oma’s en opa’s en wisten die precies wat ze moesten aanschaffen.
Gelukkig is daarnaast het meest lawaaispeelgoed ook iets wat gemakkelijk ‘zoek kan raken’ bovenop de kast. Als ze erom vragen, kun je het geven, maar als ze het niet missen, laat het dan lekker liggen en zeg waarheidsgetrouw aan de schoon-oma; ‘Hij speelt niet zoveel met de toeter, misschien is zo’n Kapla-set leuk.’
Het is inderdaad zaak dat de zoon hierin de leiding neemt. Wij zijn ook zo. Samen hebben we het verteld, vooral mijn man had het woord. Het werkte. Mocht het niet werken kun je (samen!) zeggen dat de vele mooie cadeaus weggegeven worden aan het goede doel, met dank aan schoonpa en ma.
Zelf ben ik ook oma en ik kan mij voorstellen dat er cadeautjes meegebracht worden. Maar het hoeft helemaal niet zo groot. Kinderen op die leeftijd vinden het heerlijk om te knutselen. een paar stickers of kleurboek vinden mijn kleinkinderen altijd leuk. Ook stuur ik ze wel eens een kaart, vinden ze ook prachtig. Post speciaal voor hen Zelf neem ik niet iedere keer wat mee, want ik wil niet als ik op visite kom dat mijn kleinkinderen denken cadeautjes, maar dat ze het fijn vinden dat oma komt. En gelukkig is dat ook zo.