Ruzie over grafkosten

Beste Beatrijs,

Onlangs hebben we mijn moeder, die tweeënhalf jaar geleden gestorven en gecremeerd is, bijgezet op de begraafplaats in ons dorp. Mijn vader, zus en ik hebben daar een plek uitgezocht, waar mijn vader tezijnertijd ook zijn urn geplaatst wil hebben. Nu heeft mijn vader er de laatste tijd al meerdere malen bij mijn zus en mij op aangedrongen dat we meebetalen aan het graf van mijn moeder (te weten het graf zelf dat nu voor twintig jaar betaald is, de grafsteen, plaatsing daarvan, enzovoort). Met meebetalen wordt bedoeld dat de kosten door drieën worden gedeeld. Eigenlijk heb ik geen inkomen; ik ben 24 en studeer nog. In theorie zou ik wel kunnen betalen: ik heb een kleine erfenis van mijn moeder en ook krijg ik jaarlijks een aardige gift van mijn oma. Mijn vader oppert dat ik de grafkosten ten laste breng van mijn erfenis. Maar eerlijk gezegd zit het me niet zo lekker. Die erfenis is, evenals het geld van mijn oma, bedoeld als spaargeld voor mijn toekomst. Ik heb al eens, heel gemeen, gedacht: als mijn vader sterft, draaien mijn zus en ik sowieso voor de kosten van de graven van onze ouders op. Kan hij, voor het zo ver is, dan niet de kosten van het graf van zijn vrouw betalen? Voor de volledigheid: mijn vader is niet armlastig en heeft meer dan voldoende middelen om het graf te betalen. Wat zegt de etiquette? Moet ik meebetalen aan het graf van mijn moeder?

Wie betaalt de grafkosten?

Beste Wie betaalt,

Laat ik in mijn onnozelheid altijd gedacht hebben dat cremeren geen verdere kosten voor de nabestaanden met zich meebrengt. Is dat niet een van de redenen waarom mensen überhaupt kiezen voor cremeren: dat nabestaanden geen graf in stand hoeven te houden? Geen tastbaar stukje grond om excursies naar te maken, aan te harken en waarvoor je huur moet betalen.

En nu hééft uw moeder tot cremeren besloten, en krijgt de familie alsnog ruzie over wie haar grafsteen etcetera moet betalen. Ik vind dat heel eigenaardig. Maar goed, om uw vraag te beantwoorden: Nee, het lijkt me niet dat minvermogende kinderen moreel verplicht zijn voor die kosten op te draaien. De echtgenoot betaalt, zou ik zeggen. En het is niet erg aardig van uw vader (die wel in bonis is) om zijn kinderen deze rekening te presenteren. Aan de andere kant vraag ik me af: is het zo duur dat hier een punt van moet worden gemaakt? Waar moet ik aan denken? Duizend euro per jaar? Uw vader vindt het kennelijk ook te duur, als hij moeite doet om twee derde van de kosten op z’n dochters af te wentelen. Als iedereen in uw familie het eigenlijk te duur vindt, waarom stelt u dan niet voor de as te laten verstrooien? Dan zijn er geen kosten meer en dan kunt u uw moeder in alle rust gedenken, zonder dat uw introspectieve stemming wordt aangetast door knagende gedachtes over hoe zwaar de fysieke memorabilia drukken op uw portemonnee.