Spring naar inhoud


Ouders wijzen homo-vriend af

Beste Beatrijs,

Mijn vriend (32) en ik (27, man) zijn anderhalf jaar samen. Geen marathon, maar wel het punt waarop een stel elkaars ouders en gezinsleden heeft leren kennen. Met mijn ouders ging dat goed: die nodigen mijn vriend hartelijk uit met Kerst, verjaardagen en andere festiviteiten. Zíjn streng gereformeerde ouders vormen een probleem. Ze zijn het niet eens met de levensstijl van mijn vriend. Zijn vader heeft zelfs gezegd dat hij geestelijk ziek is. Eerder ben ik eens schielijk vertrokken toen zijn ouders spontaan op bezoek kwamen (ze belden een half uurtje voor aankomst op om hem te verwittigen). Recentelijk, na een concert waaraan mijn vriend als orkestlid meedeed, stond ik buiten opeens oog in oog met zijn moeder, terwijl zijn vader hun auto ophaalde. Zij wilde overduidelijk geen contact met mij. Ze nam vlug afscheid van mijn vriend en keurde mij verder geen blik waardig.

Hoe moet ik mij opstellen? Had ik brutaal mijn hand uit moeten steken en mezelf moeten voorstellen? Eigenlijk wil ik de confrontatie niet opzoeken.

Verborgen geliefde

Beste Verborgen geliefde,

Niet u, maar uw vriend is degene die een probleem heeft. En wel met zijn ouders. Die stellen zich steil, afwijzend en intolerant op. Hun zoon is homoseksueel. Tja, dat kun je niet leuk vinden als ouders, maar daar zul je je op een gegeven moment toch bij moeten neerleggen. Zoals het nu ligt ontkennen de ouders een deel van de identiteit van hun zoon. Ze sluiten er bewust hun ogen voor en doen net alsof er niets aan de hand is. Ze hadden ook kunnen besluiten om het contact met hun zoon te verbreken, maar zo hoog namen ze het kennelijk ook weer niet op. Ze blijven de ouder-kind-relatie voortzetten, maar dan op een hou-ons-alsjeblieft-overal-buiten-manier. Een mannelijke geliefde van hun zoon past niet in hun wereldbeeld en dus negeren zij u.

Op een gegeven moment moet het afgelopen zijn met verstoppertje spelen.

Die maskerade kan natuurlijk niet eindeloos zo doorgaan. Door mooi weer te spelen bevestigt uw vriend op een hypocriete manier de geborneerdheid van zijn ouders. Hij durft niet voor zijn relatie met u uit te komen, ongetwijfeld uit angst voor ruzie. Daarmee betoont hij zich loyaler aan zijn ouders dan aan u. Nu hoeft niet elke ontluikende relatie onmiddellijk aan wederzijdse ouders voorgesteld te worden, maar na anderhalf jaar kun je zeggen dat het wel eens tijd wordt.

In deze spijtige situatie is er voor u geen rol van betekenis weggelegd. Het is niet uw taak om de bestaande impasse te doorbreken. Dat is aan uw vriend. Moedig hem aan om een goed gesprek met zijn ouders te voeren (zonder dat u erbij bent), waarin hij uitlegt hoe zijn leven eruit ziet en dat hij een geliefde heeft, namelijk u. Hij zou er bij hen op moeten aandringen om dit gegeven te accepteren, omdat hij geen zin heeft om nog langer verstoppertje te spelen. Ook moet uw vriend de wens uitspreken om u aan uw ouders voor te stellen, zodat iedereen elkaar kan leren kennen. Als de ouders dit weigeren en niets met u te maken willen hebben, lijkt mij dit een gerede aanleiding voor uw vriend om de ouder-kind-relatie eens een tijdje in de ijskast te zetten. Wellicht gaan ze hem missen en draaien ze over een tijdje bij.

Artikelen in Liefde en relaties, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met , .


1 reactie

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Sandra schrijft

    Jammer dat zijn ouders jou op deze manier behandelen. Al zijn ze het niet eens met je seksuele geaardheid, je bent wel een medemens. Dat zij moeite hebben met homoseksualiteit is een gegeven. Het is misschien een kwestie van tijd. Het is aan je vriend wat hij hier mee doet. Het is duidelijk hoe mevrouw Beatrijs hierover denkt maar homoseksualiteit is niet zo vanzelfsprekend voor sommige mensen. Hou ook rekening met hun opvoeding. (Er zijn ook christenen die er helemaal geen moeite mee hebben.)



Sommige HTML is toegestaan