Beste Beatrijs,
Sinds enkele jaren passen mijn man en ik (beiden 65-plus) op onze kleinkinderen. We doen het met plezier, we helpen onze dochter en haar man ermee. Met de kleinkinderen, nu vier en twee jaar, hebben we een hele goede band. We koken aan het eind van de dag, eten dan zelf ook mee en vertrekken meteen na het avondeten.
Mijn dochter en haar man hebben nogal eens de neiging om ons te beschuldigen van iets dat in huis is misgegaan. Onze kleinzoon moet leren fietsen en mijn dochter vindt dat wij met hem moeten oefenen. Nu heeft hij niet altijd zin en wij willen niet elke woensdagmiddag in de regen achter een fietsje met een onwillige kleuter aan lopen. Dan is ze vol verwijten. Laatst klaagde ze dat ik verf gemorst zou hebben op de houten vloer, toen ik mijn dochters haar verfde. Het zou kunnen, maar ik weet van niks. Het steekt me dat ik als een klein kind ter verantwoording geroepen en beschuldigd word. Mijn dochter vindt dat ik niet tegen kritiek kan. Ik wil graag weer een goede sfeer met wat ruimte en respect over en weer. Wat kan ik doen?
Op het matje
Beste Op het matje,
Als grootouders past u een vaste dag in de week op uw kleinkinderen. Dat is toch echt iets heel anders dan een oppas aan huis die betaald wordt voor haar diensten en aan wie je opdrachten geeft en eisen stelt. U hebt geen werknemer-werkgever relatie met uw dochter. U past vrijwillig op uit liefde voor uw dochter en uw kleinkinderen. Hieruit volgt dat uw dochter u geen opdrachten mag geven, waar u geen zin in hebt. Natuurlijk moet u zich houden aan de opvoedingsregels van de ouders voor eten, slapen, snoep en beeldschermen, maar verder is het uw oppasdag en die mag u inrichten zoals u zelf wil. Als u liever voorleest dan met de kleintjes over de vloer kruipt staat u dat vrij. Grootouders mogen hun relatie met de kleinkinderen naar eigen voorkeur inkleuren met activiteiten.
Leren fietsen is typisch iets wat een vader met zijn kinderen doet. Zeg tegen uw schoonzoon dat hij het zelf maar moet doen, omdat u en uw man geen zin hebben om achter een bokkig kleinkind aan te moeten rennen. Verf morsen op de vloer is, als u het al gedaan hebt, per ongeluk gebeurd. In ieder geval niet het soort vergrijp waar uw dochter standjes over hoort uit te delen. Uw dochter hoort helemaal geen standjes uit te delen! Zij moet op haar blote knieën dankbaar zijn dat haar ouders elke week weer aantreden voor de kinderen en het klaarmaken van maaltijden!
Voer maar eens een gesprek met uw dochter en breng dit op een rustige manier onder haar aandacht. Vertel haar dat u het niet leuk vindt om kritiek te krijgen over pietluttigheden. Leg het verschil uit tussen een grootouder en een professionele kinderoppas en vraag om wat meer vrijheid om uw gang te kunnen gaan.
Aan het goede advies van Beatrijs zou ik nog iets willen toevoegen.
Als uw dochter te beroerd is om, nadat u haar haar heeft geverfd, de troep weer op te ruimen dan mag ze de volgende keer zelf haar haar gaan verven.
Ik ben het eens met het advies van Beatrijs. Alleen vind ik het erg uit de tijd dat zij het leren van het fietsen van een kind typisch iets voor vaders vindt. Hoezo? Hoe doen alleenstaande moeders dat dan? Kom op Beatrijs, het is 2015! Maar het moet zeker geen opdracht voor grootouders die daar geen trek in hebben. Wat betreft het commentaar met betrekking tot het haar verven, zou ik de dochter adviseren een kapsalon te bezoeken, dan hoeft ze niet meer bang te zijn voor verfvlekken of ander ongemak.
Sylvia, ik denk dat dat niet perse de insteek van beatrijs is dat de vader dat moet doen maar dat het niet de opa en oma zijn. En terecht, laat de ouders die taak lekker op zich nemen, zij zijn de opvoeders en opa en oma zijn dr voor de verwennerij. Vind het overigens zelf heel wat dat de opa en oma dat allemaal maar zo doen. Eens met beatrijs en de verdere reacties dat de dochter hen op de blote knieeen mag bedanken!