Beste Beatrijs,
In de Allerhande van oktober 2002 worden Nederlanders massaal aangemoedigd ongegeneerd hun neus op te halen, omdat dat het beste voor de weerstand is. Zijn dat goede omgangsvormen?
Be deuz is bestobd
Beste Be deuz,
Verkoudheidsgeluiden klinken allemaal even onsmakelijk of ze nu op- of neerwaarts worden geproduceerd. De een snuit zijn neus op een trompetterende manier in een vochtig lapje of papieren zakdoekje, waarna hij nog eens kijkt wat er precies verwijderd is; de ander haalt met snokkende geluiden het druipende vocht naar boven en slikt het door. In dit licht vormen de symptomen van verkoudheid hoe dan ook een aanslag op de goede orde. Maar ziekte is geen faux pas en ik zie liever iemand die al snotterend doet alsof er niets aan de hand is en gewoon doorgaat met z’n werk dan iemand die een verkoudheid aangrijpt om zich ziek te melden.
In de kwestie snuiten of ophalen heeft de wetenschap uitgewezen dat hard of frequent snuiten tot onderdruk in de voorhoofds- en andere holtes kan leiden. Met hoofdpijn, oor- of voorhoofdsholteontsteking raakt de verkouden mens nog verder van huis. Wie z’n snot ophaalt (dit hoeft niet met geweldig veel lawaai gepaard te gaan) verspreidt minder bacteriën en laat het maagzuur de viezigheid afbreken.
Ophalen is dus zowel gezonder als socialer.
Bedankt voor uw uitvoerige antwoord op mijn vraag. Vergeef mij dat ik u er nog een keer mee lastig val. Mensen bezorgen elkaar al zoveel overlast. Ik heb de indruk dat neus/keel-geluidsproductie sowieso al bovenmaats is en niet ook nog aangemoedigd hoeft te worden.
– In het openbaar vervoer: gezellig, al die neusophalende mensen om je heen.
– In het restaurant: smullen maar, met die neusophalende persoon twee tafels verder, die je in het hele restaurant kunt horen.
– In de concert/schouwburg/bioscoopzaal: genieten, als je je gehoor op scherp hebt gezet en het maar niet wil lukken de neusophaalgeluiden van je buurman/vrouw eruit te filteren.
En dat gebeurt niet een enkele keer – helaas! – maar regelmatig. Zelfs mijn vriend, die zich niet zo gauw ergens over opwindt heeft er al een behoorlijke weerzin tegen gekweekt. Ik heb soms de indruk dat wij de enigen zijn die dat weerzinwekkend of toch op zijn minst uitermate storend vinden. Helemaal esthetisch wordt het, als er ook nog rochelgeluiden bijkomen. Het staat ook zo chic en elegant: je helemaal optutten voor een avondje uit en om het plaatje compleet te maken onophoudelijk het slijm door je hoofd bewegen. Lekker, hoor. Ik ben blij dat het gezond is maar sociaal? Ik weet het niet. Als je je neus snuit is er toch vaak een poosje rust, maar dat ophalen gaat soms eens in de tien seconden. Er komt geen eind aan. En de vanzelfsprekendheid waarmee verwacht wordt dat de ander dat maar gewoon moet accepteren die zich op een leuke concertavond (of iets anders) verheugd heeft… Het treurige is gewoon het gebrek aan empathie. Ik hou er maar over op. Neemt u mij mijn klaaggezang niet kwalijk a.u.b. Zij is uit onmacht geboren. Ich stehe doch auf verlorenem Posten.