Beste Beatrijs,
Mijn partner heeft een relatie achter de rug, waarin hij gedurende een aantal jaren stiefvader is geweest voor de kinderen van zijn ex. De vader van deze kinderen is niet betrokken bij de opvoeding en mijn partner heeft zich deze rol eigen gemaakt. De relatie met de moeder liep op de klippen, maar hij investeert nog steeds in de omgang met haar kinderen. Zij logeren eens per twee weken bij hem in het weekend. Ik vind het erg lastig wat mijn houding moet zijn. Ik heb zelf een zoontje en die band is echt anders. Als ze hier zijn voelt het voor mij als een vreemde constructie, wat vermoedelijk anders zou zijn als het wel zijn biologische kinderen waren. Moet ik proberen een relatie te ontwikkelen met de ex-stiefkinderen van mijn partner of zou hij er beter aan doen om het contact te verminderen en zich te richten op zijn toekomst met mij?
Bonusmoeder?
Beste Bonusmoeder,
Het is prijzenswaardig van uw vriend dat hij zich ondanks zijn stukgelopen relatie toch om de kinderen van zijn ex blijft bekommeren. Nee, het zijn niet zijn eigen kinderen, maar hij heeft gedurende een aantal jaren een relatie met hen opgebouwd als stiefvader. Het is voor de kinderen om te beginnen al erg dat ze geen contact met hun eigen vader hebben. Een tweede scheiding betekent voor die kinderen een extra klap. Bij dit soort relatiebreuken verdwijnt een stiefouder meestal uit beeld (geen bloedband tenslotte), maar uw vriend en zijn stiefkinderen hebben zich aan elkaar gehecht en het siert hem dat hij ze niet in de steek laat.
Ik begrijp wel dat u dat moeilijk vindt. Als nieuwe geliefde staat u wel erg ver van deze kinderen af. Uw gezin heeft zich al moeten aanpassen: nieuwe vaderfiguur voor uw zoontje, nieuw stiefkind voor uw vriend. U zit natuurlijk niet te wachten op twee ex-stiefkinderen van uw vriend om het nog ingewikkelder te maken.
Toch raad ik u aan om het beste ervan te maken. Het zou akelig zijn om van uw vriend te vragen om het contact te verbreken. Niet alleen voor de kinderen die hun vaderfiguur zouden verliezen, maar waarschijnlijk ook voor uw vriend zelf. Hij wíl de kinderen blijven volgen, het zal niet alleen plichtsbesef zijn. Gun hem dat en dwing hem niet te kiezen tussen u en zijn ex-stiefkinderen. Dat betekent dat de kinderen ook in beperkte mate in uw leven zullen figureren. Opvoeden hoeft in ieder geval niet. Uw rol in hun leven zal beperkt en vrijblijvend zijn, meer zoals die van een tante. Laat uw vriend en zijn kinderen om te beginnen hun eigen activiteiten ondernemen zonder u. Maak het gezellig, als iedereen in uw huis samenkomt. Bak pannenkoeken. Wees een aardige tante. Wie weet vindt uw zoontje het leuk om met de kinderen te spelen. Houd het luchtig en u ziet wel wat de toekomst brengt.
Wat ik lees is dat deze vrouw hele strikte grenzen in haar hoofd heeft van wie erbij hoort en wie niet. Ik denk dat U zich beter kan voelen als U inziet dat uw geliefde een groot hart heeft en daar horen deze kinderen bij. Misschien had U niet verwacht dat uw vriend met aanhang zou komen, maar dat is nu eenmaal zo.
Denk aan de gezegde: Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
Maak er wat van met z’n allen.
Wat een aardig advies! Je ziet scheidingen in alle soorten en maten, maar kinderen zijn meestal de grootste verliezers. Op jonge leeftijd kiezen tussen moeder- of vaderliefde, omgaan met conflicterende belangen, mamma die je beloont voor vervelende praat over pappa en andersom… Waar mogelijk jezelf wat aanpassen voor deze kinderen is een hele goede daad.
Uit deze brief maak ik op dat de stiefkinderen de enige kinderen zijn die deze man heeft en misschien zijn ze de enige kinderen die hij in zijn leven zal hebben. Hij moet een heel goede vader zijn voor deze kinderen, anders zou hun moeder haar kinderen niet aan hem toevertrouwen en zouden ze zelf geen bezoekregeling meer met hem willen. Voor mij zou dit één van de redenen zijn waarom ik verliefd zou kunnen worden op een man. Zo’n man zou ik zijn band met zijn stiefkinderen gunnen. Wat hij aan die kinderen geeft, zal hij geven aan zijn huidige partner en haar zoon. Ik heb geen oordeel over het gevoel van de Bonusmoeder. Ik vind dat het haar siert dat ze advies vraagt alvorens te handelen naar haar gevoel.
Uitstekend advies, en wat een mooie benadering van Annette!