Moeder is spelbreker

Beste Beatrijs,

Op de tweede verjaardag van mijn zoontje had mijn moeder het nogal ‘moeilijk’. Dit uitte zich in: zich terugtrekken uit het gezelschap, met niemand willen praten, bijna alles wat haar te eten werd aangeboden afslaan, snerende opmerkingen maken, en mopperen dat ze eigenlijk zo snel mogelijk weer naar huis wilde. In een gesprekje bij de afwas maakte zij haar zorgen kenbaar over de gezondheid van mijn broer, die aan chronische rugpijn lijdt. Zij deed dit op een zeer verwijtende toon. Hoewel ik uiterlijk kalm en beheerst bleef, voelde ik mij toch geërgerd, omdat zij voor mij een domper op het feest betekende.

Ik ben eens gaan nadenken en ben er achter gekomen dat zij eigenlijk op alle hoogtijdagen in mijn leven (diploma-uitreiking, verloving, huwelijk, geboorte en doop eerste kind, geboorte en doop tweede kind) in min- of meerdere mate zich zo heeft gedragen als boven beschreven. Steeds was er een andere reden (de doopdienst was haar te modern of zoiets), maar ik denk nu dat er misschien toch iets anders achter dit gedragspatroon steekt. Jaloezie misschien? In elk geval is voor mij nu de grens bereikt. Ik wil dit niet nog een keer meemaken. De vraag is alleen: hoe pak ik dat aan?

Mijn moeder is een spelbreker

Beste Mijn moeder is,

Uw moeder gedraagt zich vervelend. U vermoedt er jaloezie achter. Dat is best mogelijk, maar zo’n aantijging zal uw moeder natuurlijk nooit onderschrijven. Als u over jaloezie begint, zal zij dit verontwaardigd van de hand wijzen en vervolgens komt er bonje, dat is voorspelbaar. Hebt u zin in ruzie over zo’n diepgaand zich kennelijk over vele jaren uitstrekkend problematisch gedragspatroon? Ga dan vooral uw gang, al denk ik niet dat er veel winst mee valt te behalen. Ze zal zich na zo’n gesprek vast nog steeds niet gedragen als het zonnetje op uw familiefeestjes, voor zover ze überhaupt nog komt opdagen.

Het is eenvoudiger om het gedrag te negeren. Als zij zo nodig chagrijnig moet doen, laat haar maar begaan zonder haar achterna te lopen met bezorgde vragen of voedsel dat ze dan kan weigeren. Trek u niets van haar aan, draai uzelf van haar af en amuseer u met andere aanwezigen. U geeft een feestje, er zijn meer gasten om u om te bekommeren. Laat uw moeder maar voor zichzelf zorgen. Het is niet uw taak om haar bij zo’n gelegenheid op te monteren. Als ze zegt dat ze zo snel mogelijk naar huis wil, dan antwoordt u: ‘Zal ik even een taxi voor je bellen?’ Wie zich chagrijnig en passief-agressief gedraagt op andermans feestje, moet daarvoor niet met aandacht worden beloond.