Beste Beatrijs,
Een van mijn oudste vriendinnen (wij kennen elkaar al meer dan 30 jaar) begint de laatste tijd iedere keer over een lichamelijk ongemak te klagen als ik vraag hoe het gaat. De ene keer heeft ze hoofdpijn, de volgende keer heeft ze last van haar keel/ neus/ ogen/ maag enzovoort. Ze is kerngezond, maar altijd aan het klagen over hele kleine ongemakken. Ik ken ook mensen die ernstig ziek zijn en juist niet klagen. Hoe kan ik deze vriendin laten merken dat haar klachten gezeur zijn? Ze is een schat, maar dit geklaag wordt me te veel.
Vriendin zeurt
Beste Vriendin zeurt,
Laat om te beginnen uw vriendin haar klachten ventileren. Bied een luisterend oor en verwijs haar om een eind aan de litanie te maken naar de huisarts. Breng vervolgens het gesprek op een ander onderwerp. Stel u wat actiever op. Vriendinnen moeten een tijdje tegen elkaar aan kunnen zeuren over fysieke ongemakken. Het onderwerp is geen verboden terrein. Het moet alleen niet te lang duren. Sommige mensen hebben de neiging om in een bepaald onderwerp te blijven hangen en daarmee hun gehoor te vervelen. Kwaaltjes is een goed voorbeeld, maar het kan net zo goed iets anders zijn, vakantie, de kleinkinderen, een ex enzovoort. De kunst is om dezulken ergens anders naar toe te leiden. Als u een paar andere gespreksonderwerpen paraat hebt (dingen waar ú het graag over wil hebben), kunt u eenvoudig inbreken in haar geklaag en uw eigen punt aan de orde stellen. Pats boem zonder inleidende manoeuvres. Door wat meer voortvarendheid aan de dag te leggen kunt u ervoor zorgen dat ze losschiet uit haar vicieuze cirkel.
Ik zou hier aan toe willen voegen om niet te vragen hoe het met haar gaat. Hoewel het een beleefdheidsvraag betreft hebben sommigen de neiging om hem te uitgebreid te beantwoorden.
Mocht je inzet niet beloont worden, dan zou ik de hele vriendschap flink verminderen.
Jammer, als mensen alleen nog maar over zichzelf kunnen praten dan is de energie ook niet meer eerlijk verdeelt. Is er iets met je vriendin aan de hand. Dan kun je best luisteren.
Maar als de weegschaal blijft doorslaan zal er waarschijnlijk niks meer veranderen.
Klinkt hard maar ondertussen wel mijn ervaringen geworden.
Niks mis, met iemand een luisterd oor bieden. Maar als klagen de toon wordt en er niks verandert. Dan kan de hele toonzetting je opeens gaan tegen staan.
Soms kan benoemen wat je dwarszit in een contact ook helpen. Een vriend van mij zat elke keer te zeuren dat hij zo hard moest werken dat hij nooit meer nergens tijd voor had. Ja nogal wiedes als je 70 uur in de week werkt!. Maar niemand verplichtte hem daartoe, ook voor het geld hoefde hij het niet te doen. De enige conclusie die ik kon trekken was dat hij verslaafd is aan werken, en dat hij in elke baan allerlei extra taken naar zich toe trekt. Nadat ik eens opmerkte dat ik hem echt niet zielig vind voor iets waar hij zelf een keus in heeft was het thema voorgoed afgedaan. Inmiddels is hij wat minder gaan werken en heeft hij voor het eerst in jaren (tijd voor) een relatie….
Ik vind het wat kort door de bocht. Natuurlijk is het vervelend als iemand heel lang klaagt over kwaaltjes die op het eerste gezicht niet erg lijken, maar wie weet welk een probleem erachter schuilt. Ik spreek helaas uit ervaring en heb gemerkt dat vriendinnen die mij een zeur vonden en de vriendschap verbroken hebben, mij terug willen, nu blijkt dat ik ernstiger ziek was dan zij konden inschatten… maar het leed is al geschied. Vriendschappen zijn onherstelbaar verwoest!
Laat iemand dus even lekker zeuren, want daar bent u immers vrienden voor en als het u echt te lang duurt, kunt u er inderdaad beter even niet meer naar vragen of vragen: “Heb je nog wat leuks gedaan afgelopen weekend?”. Dat kan ook en is voor de klagende vriendin ook leuker om te vertellen.