Beste Beatrijs,
Een paar maanden geleden gaf mijn dochter ter gelegenheid van haar zevende verjaardag een kinderfeestje. Acht kinderen (vooral klasgenootjes) waren van de partij. Vorige week ontdekte mijn kind dat een van de kinderen die zij had uitgenodigd, haar niet had teruggevraagd, toen zij haar feestje vierde. Mijn dochter vond dat heel erg. Vooral omdat het een kind betreft, die bij haar in een groepje op school zit en alle andere meisjes uit het groepje wél uitgenodigd waren. Ik merk dat ik er ook mee zit. Ik vind deze moeder ineens helemaal niet meer sympathiek. Moet ik haar hierop aanspreken?
Moeder van een overgeslagen kind
Beste Moeder van,
Het is heel onprettig voor uw dochter om als enige niet uitgenodigd te zijn. Dat is geen goed beleid voor een verjaardagspartijtje voor zo jonge kinderen. Het lijkt me verstandig om die moeder hier op aan te spreken. Breng het niet beschuldigend maar als een vraag om opheldering: ‘Zeg, wat ik vragen wou: mijn dochter is niet uitgenodigd vorige week. (stilte) Als enige. Zij was daar nogal door aangeslagen. Hebben die twee soms ruzie gehad of zo? Heeft mijn dochter iets misdaan?’ Misschien wilde die moeder een beperkt aantal kinderen, of misschien is er wel degelijk sprake van ongenoegen. In ieder geval hoort u dan wat er aan de hand was. En als de moeder geen heldere verklaring heeft, raakt ze er in ieder geval van doordrongen dat er een sociale fout is gemaakt.
Onlangs zag ik zoiets gebeuren bij een zus. In de Efteling was het dochtertje van 6 een vriendinnetje van school tegengekomen dat hard bleef wegrennen. Zus was hier boos over. Onbegrijpelijk.
Vanwaar die verkramptheid dat kinderen elkaar moeten uitnodigen of bevriend moeten zijn? Het is normaal dat je vriendjes/vriendinnetjes maakt en ook weer kwijtraakt, dat je zelfs ruzie kunt krijgen. Als volwassene kan het voorkomen dat je bij een goede bekende niet wordt uitgenodigd en de rest van het clubje wel. Of je wordt uitgenodigd en Pietje blijkt te ontbreken. Is daar iets mis mee? Het wordt veel te veel opgeblazen.
Wanneer je een tereurgesteld kind laat merken dat je het zelf heel erg en vervelend en zelfs onacceptabel vindt dat ze niet is uitgenodigd gaat zo’n kind zich nog ongelukkiger voelen terwijl je het ook had kunnen vertellen dat het vaker gebeurt dat je niet wordt uitgenodigd en dat dat heel normaal is. Zo’n kind had zich juist opgelucht kunnen voelen.
Het idee dat kinderen tot een bepaalde leeftijd allemaal vriendjes en vriendinnetjes kunnen zijn is niet reeel. Kinderen die elkaar niet goed liggen een vriendschap opleggen wekt spanningen op die tot harde confrontaties kunnen leiden. Nog meer tranen. Wees blij dat het kind niet is uitgenodigd, het zegt veel over de vriendschap tussen die twee. Eventueel verdriet over ‘er niet bijhoren’ is een ander verhaal dan een zogenaamde vriendschap die er niet was en zo’n gevoel los je niet op met te doen alsof er wél vriendschap is of zou moeten zijn, maar met steun in ontwikkeling van zelfvertrouwen. Bijvoorbeeld door aan te bieden binnenkort iets leuks te organiseren en met uitnodigingen. Laat het aan het kind over of ze dat ene meisje dan ook uitnodigt of niet.
Het hangt een beetje van de situatie af. Toen mijn dochter in groep 8 zat, presteerde een meisje het om een slaapfeest te geven voor de héle klas, met uitzondering van één impopulair meisje.
Zeer kwetsend om zo buitengesloten te worden.
Met mijn dochter (die het echt rot vond) heb ik toen gepraat, en gezegd dat je óf de hele klas vraagt, óf meerdere kinderen niet uitnodigt.
Dat de moeder van het betreffende meisje er niets aan gedaan heeft, vind ik jammer. Ik zou het mijn kinderen niet toestaan.
Wat ander is is wanneer bijna de gehele klas (op 5 kinderen na) uitgenodigd is voor een feest. Dat vind ik echt van de ouders ronduit a-sociaal, ik snap dat van de ouders, totaal niet. En ik sluit me dat ook helemaa bij Suzanne aan, als ouders kan je dat niet toestaan.
Ik heb bovenstaande ook aan de hand gehad, mijn zoon is bijna 6. Hij heeft erg veel vriendjes en had ook veel vriendjes op zijn feestje, maar genoeg is genoeg. Eén van de jongens op zijn feestje, heeft hem enkele maanden later niet uitgenodigd op zijn eigen feestje. Ik heb mijn zoon uitgelegd, dat het het feestje is van de jarige, en dat die beslist met welke vriendjes hij zijn feestje wil vieren. Zo werkt het voor mijn zoon immers ook. Soms worden kinderen uitgenodigd door een kindje, waar ze zelf niet vaak mee spelen. De ouders van dat kind weten dat ook en weten ook dat het risico bestaat dat hun kind niet wordt teruggevraagd. Als mijn zoon kinderen uitnodigd, let ik er wel op dat het ook echte vriendjes zijn en geen ‘wanna-be’ omdat er toevallig iets te vieren is. Wil hij dat kindje toch uitnodigen, prima! Maar ik bespreek wel met hem, dat het risico bestaat dat hij niet teruggevraagd wordt. En mijn kind begrijpt dat uitstekend en zal er ook geen traan om laten.
hallo.
Ik heb een dochter van 10. Ze zit in een klas met 9 meisjes.Mijn dochter en nog 1 meisje worden nooit uitgenodigd voor een kinderfeest. Terwijl ze beide wel groepje kinderen uitnodigen als ze zelf jarig zijn, maar worden nooit terug verwacht.Volgens mij ligt ook wel beetje aan de ouders. Nu is een meisje jarig numogen alle meisjes komen behalve mijn dochter en die andere meisje. Dat meisje is beste vriendinnetje van mijn dochter. Nu hebben wij als ouders besloten om die 2 meiden op die dag naar een zwembad te brengen zodat ze ook kunnen vermaken en ook op school kunnen vertellen wat ze gedaan hebben.
Het is en blijft moeilijk als ouder als ze nergens bij horen.
Misschien een idee om ouders in groep 1 op de hoogte te stellen en te waarschuwen dat ze verdraaid goed nadenken wie er uitgenodigd worden omdat ze de komende 8 jaar vast zitten aan die groep uitgenodigden. Hé, als je het zo zegt, klinkt het ineens een beetje als een vreemd systeem.
Als leerkracht in het onderwijs zou ik voorstellen om dit een keer in een gemeenschappelijke ouderavond te bespreken met elkaar: zoveel hoofden, zoveel zinnen.
Dat zou ik zéker ook bij de leerkracht aankaarten als er een vast patroon is, dat één kind of dezelfde kinderen nooit worden uitgenodigd, want dat is schadelijk namelijk en onrechtvaardig. Betreffende ouders die dit toestaan, moeten worden ingelicht en aange-
spoord te veranderen, want dat zouden ze voor hun eigen kinderen ook naar vinden.
Op het pedagogische vlak zijn sommige ervaringen voor kinderen zowel naar als goed om te ervaren, binnen bepaalde grenzen.
Goed om te leren dat deze situaties bij het leven horen en ongemakkelijke gevoelens evenzeer. Zijn ze nog jong dan als troost: een ijsje, naar de speeltuin, strand o.i.d.
Maar via de school is dit beslist om te buigen.
Mijn zoontje is 8 en in het verleden heb ik ook een aantal kinderen uitgenodigd voor zijn feestje omdat het “sociaal wenselijk” was. Verleden jaar heb ik om die reden en tegen zijn zin een klasgenootje uitgenodigd met ADHD (ik ben bevriend met zijn moeder). Mijn zoontje wilde hem niet vragen omdat hij “altijd alles verpest”. Tijdens het feestje ging het desbetreffende jongetje inderdaad helemaal over de rooie en stond ik met een huilende zoon die zei “ik zei toch dat hij alles ging verpesten”. Vanaf dat moment heb ik besloten dat het zijn feestje is en dat hij mag kiezen wie hij wil uitnodigen. Ik twijfel er niet aan dat ik een paar boze moeders aan de lijn krijg van kinderen die niet gevraagd worden. In tegenstelling tot Beatrijs (waar ik het normaal gesproken vaak mee eens ben) vind ik het niet gepast om iemand aan te spreken op het feit dat jouw kind niet is uitgenodigd. Een uitnodiging ontvangen voor een feestje is een voorrecht en zeker geen recht!
Aan de ouders die teleurgesteld zijn omdat hun kinderen niet teruggevraagd worden op een feestje wil ik het volgende kwijt. Mijn zoontje wordt per jaar op minstens 25 feestjes gevraagd van jongens en meisjes uit de klas, de buurt, het sportteam en de vriendenkring. Die kan ik onmogelijk allemaal terugvragen. Als jij en/of je kind het belangrijk vinden dat hij/zij teruggevraagd wordt doe je er goed aan om niet de populairste kinderen uit de klas te vragen. Om bovenstaande reden kùnnen die niet iedereen terugvragen, ook al zouden ze dat graag willen. Mijn zoontje heeft de kinderen die hij niet terug kan vragen net zo lief, maar hij moet nou eenmaal kiezen. Dat vindt hij al moeilijk genoeg zonder dat ik nog eens verplicht dat hij bepaalde kinderen uit moet nodigen. Verplichten betekent ook dat het kinderen zijn die de jarige zelf niet kiest. Daar wordt een feestje niet leuker van! En daarmee gaan we totaal voorbij aan het doel van een verjaardagspartijtje, namelijk dat het een leuk en gezellig feestje wordt voor de jarige en met de kinderen die de jarige het meest aan het hart liggen!! Laat een kind toch zorgeloos zijn verjaardag vieren en ga hem alsjeblieft niet opschepen met teleurgestelde vriendjes en – nog erger – teleurgestelde moeders.
En ik begrijp heel goed dat het voor jou en je kind heel verdrietig is als hij/zij niet wordt uitgenodigd. Zeker als dit vaker gebeurt. Maar hou de eer aan jezelf en ga iets leuks doen met je kind. Het volgend schooljaar kan het er weer heel anders uitzien.
Sommige volwassenen moeten blijkbaar leren hun eigen teleurstelling (of misschien een nare ervaring van vroeger) zelf te verwerken en niet te projecteren op een kind, of zijn/haar ouders. Zou je als volwassene gedwongen willen worden om iemand die je echt niet mag/een notoire sfeerverpester uit te nodigen op je verjaardag? Nee? Waarom moet een kind dat dan wel goedvinden? Feest voor de hele klas en dan één of twee kinderen buitensluiten is wreed, daar ben ik het mee eens. Verder zijn er (op én buiten school) gelegenheden genoeg waar je het principe van ‘niemand buitensluiten’ kan toepassen. Maar laat de kinderen over hun eigen verjaardag beslissen.
Ik werd ook bijna nooit uitgenodigd als kind op feestjes en de rede: Ik gaf geen feestje! Dat was bij ons financieel niet mogelijk helaas en ik ben er echt niet slechter op geworden hoor! Kinderen moeten om leren gaan met teleurstellingen. Nu werk ik zelf in het onderwijs en bij ons is de regel dat uitnodigingen buiten schooltijd worden gegeven.
Nou Beatrijs ik had dus onlangs zo’n moeder die verhaal komt halen (bijna precies zoals je beschrijft trouwens, met stiltes en al) en ik kan er he-le-maal niks mee.
Mijn dochter nodigde haar kind niet uit omdat ‘ze altijd zo stil en verlegen is en nooit leuk meedoet op feestjes’. Een-op-een is ze prima te doen -tikkie sociaal onhandig en ze praat zacht en slist- maar op een feestje kruipt ze inderdaad als een bang beestje in een hoekje en moet je haar actief mee bewegen (om taartje te eten, om mee te zingen, om mee te dansen…noem maar op) Dat was mijn ervaring op het feestje vorig jaar, dus ik vond de beweegreden van mijn dochter wel ok. Ze gaf bovendien aan dat ze niet meer zo vaak met Marietje speelde en dus liever een meisje uit groep 1 erbij had, dan Marietje uit groep 2.
Nou dat kon dus Echt Niet volgens moeder. En dat had ik beter moeten weten. En wat ik hiermee haar kind wel niet had aangedaan. En ze wist niet of ze mijn dochter terug ging vragen ondanks dat Marietje haar wel nog op haar feestje wil.
Wat is dit voor schoolplein gedrag? Ben je een veertiger grijp je terug naar tactieken van een 7 jarige? Beatrijs, really? Teleurstellingen horen bij het leven.
Mijn zoon, puber heeft een hele grote vriendengroep, heeft echter met de een meer dan met de ander, dat is normaal. Echter met één meisje heeft hij helemaal niets, geen klik, hij mag haar niet, maar ze is een vriendin van een vriendin. Op zijn verjaardagsfeest wilde hij haar dan ook niet uitnodigen, maar ik als moeder vindt dat hij niemand buiten mag sluiten, dus wordt het kind uitgenodigd weliswaar onder protest. En wat denk je…een tijd later viert dat meisje haar feest en wie wordt er als enige niet uitgenodigd…juist. Advies, niet mee bemoeien..
De meeste reacties zijn gegeven vanuit het perspectief van het kind dat vaak wordt uitgenodigd. Men heeft geen idee van de schade die een kind dat tijdens de hele basisschooltijd zelden wordt uitgenodigd voor een feestje kan oplopen. Het hoeft helemaal niet vooral aan karakter of gedrag zo’n kind te liggen, er kan ook sprake zijn van pech of toeval – kind is altijd nr 7 op het lijstje maar er mogen maar 6 kinderen worden uitgenodigd, er is een wederkerig patroon ontstaan waardoor dat kind er buiten blijft vallen. Als per feestje een kind wordt uitgenodigd dat niet vaak elders wordt uitgenodigd leert men kinderen empathie, sociaal gedrag en kan dit een enorm verschil maken voor het kind dat er ook bij mag horen. De adviezen om als ouder met het niet uitgenodigde kind maar zelf naar de speeltuin te gaan of een ijsje te gaan eten geven blijk van geen idee hebben wat de impact is van buitengesloten worden.
Mijn zoontje van bijna 8 is nooit uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje van zijn klasgenoten… wat ik raar vind want volgens de juffrouw speelt hij leuk met iedereen en iedereen wil ook met hem spelen..in het begin dat hij niet uitgenodigd was voor het feestje kon hij het makkelijk loslaten, deed ik iets leuks met hem.. maar nu hij ouder wordt.. is hij er intens verdrietig om en boos.. en zelfs als ik tegen hem zeg we doen iets leuks, wil hij dat niet… hij begrijpt het niet, hij denkt dat het aan hem ligt..
Mijn gevoelens zijn ook boosheid naar de ouders toe en verdriet naar mijn zoontje toe, omdat ik ook niet het antwoord heb..
En het is niet een paar feestjes waarvoor hij niet word gevraagd, maar hij is nooit op een verjaardagsfeestje geweest