Beste Beatrijs,
Een enkele keer overkomt het mij (man, dertiger) op mijn werk dat ik een opmerking krijg over mijn uiterlijk. Bijvoorbeeld dat ik er moe of onuitgeslapen uitzie of rode ogen heb. Mijn nachtrust is niet altijd optimaal door kleine kinderen die mij ’s nachts wakker houden of kopzorgen die mij het inslapen beletten. Overigens doe ik altijd wel moeite om er representatief uit te zien met gekamde haren, gestreken overhemd en gepoetste schoenen. Ik weet niet goed hoe ik op dit soort opmerkingen moet reageren. Meestal probeer ik me te verantwoorden, maar daar kom ik toch niet helemaal goed uit. Weet u een geschikte reactie?
Afgetobd
Beste Afgetobd,
Mensen (collega’s, wie dan ook) zouden geen negatief commentaar moeten geven op andermans uiterlijk. Dit is onbeleefd, niemand wordt er vrolijk van en het leidt nergens toe om iemand die er moe uitziet voor te houden dat hij er moe uitziet. U hoeft zich niet te verklaren of te verontschuldigen en geen verantwoording af te leggen. Geef een lauw antwoord alsof u met uw gedachten elders bent: ‘Slecht geslapen, komt goed’ en u begint meteen over een ander onderwerp (‘Nog voetbal gekeken?’, ‘Hoe laat gaan we vergaderen?’) om de aandacht van uzelf af te leiden.
Zo’n opmerking is als een indirect ‘Gaat alles goed met je?’ bedoeld. En bij ouders met kleine kinderen is het meer als ‘Ik zie dat je een zware nacht hebt gehad’, want het is bekend kinderen de nachtrust flink kunnen verstoren. Kortom, het is geen uiting van kritiek, maar eerder een teken van medeleven of milde bezorgdheid. En daar kun je prima met ‘Oh, maar ik voel me fit’ of ‘Ja, de kleine was erg onrustig vannacht’ op reageren.
De intentie is vaak goed, mensen zien dat je niet 100% bent en vragen eigenlijk verkapt of het wel goed met je gaat of dat je even rust nodig hebt. Het is alleen niet netjes om dat te doen bij een collega. Als hij mij overkomt (vrouw, dertiger), dan reageer ik alsof ze net hebben gezegd dat ik er goed uit zie. Dat geeft eerst een verbaasde blik, daarna vaak een schuchter excuus en ze vertellen je nooit meer dat je er uitgeleefd uit ziet.
Ooit geeft een psycholoog tegen mij gezegd, dat als ik me aangevallen voel door een opmerking, ik die opmerking moet bevestigen.
‘Wat zie je er moe uit’. ‘Ja, dat klopt’
Mag je zoontje nog zo laat opblijven’. ‘Ja, dat mag hij’.
Soms is een sarcastisch “Dank voor je compliment!” ook een goede reactie. Hangt wel een beetje af van hoe de relatie is met degene die de ongepaste opmerking maakt.
Totaal niet mee eens. Ik voel me gezien, als iemand zo’n opmerking maakt. Itt alle obligate prietpraat. Het is persoonlijk en meelevend.
Bij mij hangt het van de situatie en de persoon af. Ik doe het dan soms uit medeleven, belangstelling en zo wordt het ook opgevat. Volgt er meestal een toelichting en bied ik een luisterend oor, dat is positief. Bij anderen signaleer ik het en laat het zo, om een litanie aan problemen te vermijden en ook dat men zich verplicht kan voelen om uitleg te geven, wat niet nodig is. Deze kwestie is dus maatwerk.
Dat soort opmerkingen zijn inderdaad vervelend. Mijn strategie is dat ik altijd zeg ‘en bedankt!’ Dan haasten ze zich om sorry te zeggen.