Beste Beatrijs,
Ik zit al een poosje in mijn maag met iets van mijn schoonouders. Sinds ik getrouwd ben, maken ze van tijd tot tijd opmerkingen over mijn gewicht. De eerste keer zelfs tijdens de speech op onze trouwdag, maar sindsdien komen er geregeld opmerkingen voorbij, ook in gezelschap. Laat ik de meest recente noemen als voorbeeld: ‘Ik had het er laatst nog met mijn man over, dat jij meer eet dan wij twee samen’. Een eigenaardige opmerking, omdat ik zelden of nooit eet in hun aanwezigheid. Ik héb trouwens niet eens een ongezond gewicht, maar de personen met wie ze mij vergelijken (kinderen & aangetrouwden) zijn allemaal wel dunner dan ik. Tot dusver heb ik deze uitlatingen van me af laten glijden zonder er op in te gaan, maar de laatste keer viel er zo’n ongemakkelijke stilte, dat ik daarom de vraag aan u stel. Kan of mag ik hen erop attenderen dat ik dergelijke opmerkingen niet waardeer of kan ik mijn man vragen zijn ouders hier eens op aan te spreken? Mijn man zou dan wel graag tips krijgen hoe hij dat zou moeten aanpakken. Zijn ouders zijn beiden de 80 gepasseerd. Desondanks hoop ik niet dat u mij adviseert om het me niet aan te trekken.
Kritiek van schoonouders
Beste Kritiek van schoonouders,
Of mensen nu boven of onder de tachtig zijn, ze dienen zich altijd te onthouden van misprijzend commentaar op iemands uiterlijk of gewicht. Uw schoonouders zijn zwaar in overtreding. U kunt hen hier zelf op aanspreken of u kunt uw man dit laten doen. Misschien is het voor uw man, tenslotte hun zoon, iets makkelijker om zijn ouders tot de orde te roepen dan voor u als schoondochter.
De mededeling is in wezen heel eenvoudig en er hoeven in het geheel geen doekjes om gewonden te worden. Uw man zegt op een rustig moment zonder anderen in de buurt tegen hen: ‘Zeg pa/ ma, ik wil jullie vragen of jullie geen commentaar of kritiek meer willen geven op Jolanda’s gewicht of eetgewoontes. Zij ervaart dit soort opmerkingen als pijnlijk en vernederend en raakt overstuur. Ik neem aan dat jullie er niet op uit zijn om haar te kwetsen, vandaar dit verzoek: geen opmerkingen meer over lichaamsgewicht graag!’ Na deze correctieve boodschap zullen ze zich voortaan wel gedeisd houden.
Ik vind het ronduit ongepast wat uw schoonouders doen! U zou niet eens hoeven te melden dat u niet eens een ongezond gewicht heeft, al weegt u 210 kilo, dan nog is het niet aan uw schoonouders of wie dan ook hier iets van te zeggen. Uw man en eventueel kinderen zijn de enige personen die wellicht op subtiele wijze kunnen aangeven dat zij zich zorgen maken omdat ze van u houden. Ook een specialist die u eventueel behandeld voor een aandoening zou hierover een opmerking kunnen maken. Ieder ander dient zich te onthouden van iedere opmerking.
Derhalve denk ik dat het verstandig is u niet te verschuilen achter uw man maar hier zelf iets van te zeggen. Wat is er mis met het uiten van uw gevoelens? U mag best zeggen dat het u raakt dat zij ongenuanceerde opmerkingen maken en dat het u stoort en dat u er last van heeft. Indien ze daar geen gehoor aan geven of zij worden hier boos om, dan zegt dat meer over hen dan over u.