Beste Beatrijs,
Mijn man en ik zijn twintig jaar getrouwd. Voor ons beiden een tweede huwelijk. Wij hebben kinderen uit onze eerste huwelijken en er zijn intussen ook kleinkinderen. Op verjaardagen zien wij onze exen regelmatig en dat geeft spanning bij de ex van mijn man. Zij vindt het onprettig om hem (en mij) tegen te komen op feestjes bij de kinderen. Zij heeft nu het voorstel gedaan om voortaan niet meer gelijktijdig verjaardagen van de (klein)kinderen te bezoeken. Zij wil van te voren een tijdsplanning afspreken wie wanneer komt en gaat. Zij wil niet dat de kinderen hier iets van te weten komen. Van de kinderen krijgen wij meestal een uitnodiging waarop staat wanneer de kaarsjes op de taart worden aangestoken. Zij doen dat omdat zij het leuk vinden als de opa’s en oma’s daar bij zijn. Wij weten eigenlijk niet hoe wij op haar verzoek moeten reageren.
Ex doet moeilijk
Beste Ex doet moeilijk,
Ga er niet op in. Die eerste huwelijken zijn meer dan twintig jaar geleden beëindigd. Op een gegeven ogenblik moet het afgelopen zijn met de rancune en moeten exen in staat zijn elkaars aanblik te verdragen bij mijlpalen van hun nageslacht zonder daar psychisch aan onderdoor te gaan. Kinderen en kleinkinderen willen ook niets liever dan dat hun gescheiden (groot)ouders normaal (althans beleefd) met elkaar omgaan. Uw man heeft er geen moeite mee om af en toe zijn ex tegen te komen, maar zij kennelijk wel. Dat is dan heel eenvoudig haar probleem, en niet het zijne en ook niet dat van u. Uw man kan rustig tegen zijn ex zeggen dat hij gewoon (samen met u) naar verjaarspartijtjes gaat op de gevraagde tijden en dat hij er niet voor voelt om zijn aanwezigheid af te stemmen op die van haar. Hij kan eraan toevoegen dat de (klein)kinderen het ook niet leuk zullen vinden als hun gescheiden opa en oma ineens weermannetje/weervrouwtje gaan spelen. Als de weerzin van de ex om haar vroegere man tegen te komen groter is dan haar verlangen om bij het feestje te zijn, kan ze besluiten om er niet heen te gaan en op een andere dag de (klein)kinderen te bezoeken.
Het gaat m.i. niet om ‘rancune’, maar om ‘spanning’. De moeder van de kinderen vindt het onprettig om met haar ex-man geconfronteerd te worden. Ze kan waarschijnlijk niet ontspannen genieten van een feestje bij de kinderen wanneer haar ex er voortdurend bij is. Dat is een gevoel. Gevoelens zijn niet zomaar op commando te veranderen en ze mogen ook best gerespecteerd worden. Ook zij zou het recht moeten hebben om nu en dan fijn te genieten van een feestje bij haar (klein)kinderen.
Het is gevoelloos om haar te dwingen om te kiezen tussen óf verstandig en beleefd, maar zonder plezier, de visites uit te zitten, óf de rest van haar leven, want daar komt het wél op neer, af te zien van de hoogtijdagen van haar kinderen.
Het is echt niet zo moeilijk om een regeling te maken die voor alle partijen (ook voor de volwassen kinderen en de kleinkinderen) acceptabel is. Waarom zou vader niet af en toe eens een stapje opzij kunnen doen? Is dat geen rancune?
Ik ben het helemaal eens met Beatrijs haar advies en ik ben het oneens met Lisa. Het betreffen feestjes van de jarige (klein)kinderen en die willen graag gezellig alle familieleden erbij hebben. Het moet toch mogelijk zijn om dan eigen gevoelens even op een zijspoor te zetten en de aanblik van een ex te trotseren. Dit is nu eenmaal het resultaat van een scheiding waarbij kinderen betrokken zijn. Je blijft samen ouders en je hebt daar nou eenmaal mee te dealen. Hoezo moet de moeder ook plezier hebben tijdens zo’n feestje en moet vader maar eens wegblijven op een bepaald tijdstip, wat een onzin. Wordt volwassen, je hoeft alleen maar beleefd met elkaar om te gaan en wil je eens gezellig plezier te hebben dan leent zich een ander tijdstip zich daar misschien voor.
Er komt een moment dat je beseft dat je door moet met je leven inplaats van blijven hangen in (gevoelens m.b.t) het verleden. Er komt een moment waarop je je mag realiseren dat er ook anderen zijn om rekening mee te houden en niet alles draait om je eigen gevoel. Bovendien zijn gevoelens niet heilig. Emoties kunnen weliswaar heel dictatoriale trekjes aannemen en iemand (en diens omgeving) nogal gaan beheersen, maar dan moeten ze door gezond verstand netjes terug in hun hok worden gefloten. Prima advies van Beatrijs.
En wat denken jullie dan van de dochter die het feest organiseert? Ik voel mij hierin aangesproken, omdat ik altijd degene ben die het probleem moet oplossen. Oftewel, zorg jij er maar voor dochterlief, dat je je stiefmoeder niet uitnodigt want moeder in kwestie kan niet in haars en haar exmans aanwezigheid zijn op een feestje. Zo gaaf het al jaren en ik ben het beu.