Beste Beatrijs,
Soms fluisteren mensen in gezelschap: een moeder met haar kinderen in de trein of medegebruikers van de sauna die hun gesprek op fluistertoon voeren. Er zit een regeltje uit mijn kindertijd (ik ben nu 42) in mijn hoofd: je mag niet fluisteren in gezelschap. Ik weet niet of het door mijn opvoeding komt, maar feit is dat fluisteren van anderen mij zo stoort dat ik een keer aan mensen heb gevraagd om op normale toon hun gesprek voort te zetten. Ze keken mij met grote ogen aan. Bestaat de door mij herinnerde etiquetteregel eigenlijk wel? Is het beleefder om in gezelschap zachtjes te praten dan om te fluisteren? En zo ja, mag ik mensen daarop aanspreken?
Sotto voce
Beste Sotto voce,
De regel ‘niet fluisteren in gezelschap’ bestaat zeker, maar slaat op een gezelschap van bekenden. Als je met de hele familie of met een groep vrienden of met het bestuur van de hockeyclub aan tafel zit, is het onbeleefd als twee mensen zich van de rest afzonderen door met elkaar te fluisteren (of door een vreemde taal te spreken). Maar mensen die in het openbaar vervoer zitten of in de rij voor een kassa staan of in een museum de kunst bewonderen mogen zeker wel fluisteren (dan wel hun eigen taal spreken). De bedoeling van dat gefluister is niet om bekenden uit te sluiten, maar om niet te veel auditieve ruimte in beslag te nemen en onbekenden niet te storen.
Haha, en ik maar denken dat ik wereldvreemd was! :)
Waren er maar meer mensen die op fluister decibels hun gesprekken voeren. In openbare ruimtes geeft op luide toon gesprek voeren meer overlast helemaal dat luide getetter in de telefoons.
Wat als buren waar je eigenlijk een goed contact mer hebt altijd fluisteren achterom. vaak uren achter elkaar? Zeer irritant